Het was eerder deze week. We zaten met een paar mensen in de kantine van het Huis van de Wereld, zoals het pand heet waar een aantal organisaties op het gebied van ontwikkelingssamenwerking in gehuisvest zijn. Ik had een afspraak met iemand die jarenlang voor het COS gewerkt heeft, Centrum voor Ontwikkelings Samenwerking. Als boekhouder. Hij beunt nu voor een paar kleinere organisaties bij. Voor de wereldwinkel verzorgt hij de BTW aangifte. Maar dan moeten mijn boekhoudgegevens wel bij hem ingevoerd zijn. Daar maken we van tijd tot tijd een afspraak voor.

Aan de koffietafel in de kantine was iemand aan het leuren met een puppy. Ze had er al twee, maar deze was een vindertje, die moest een ander huisje hebben.

Wat was het geval: ze zag tijdens een wandeling in de velden net buiten Tilburg een klein hondje nogal op apegapen liggen. Geheel alleen. Met dit weer, deze kou, zou de puppy weinig kans op overleven hebben. Ze besloot het beestje op te pakken, en de dierenambulance te bellen. Die kwam inderdaad. Nam het hondje mee. Belde echter een dag later op: het beestje is weer beter, is weer gezond. Kom maar ophalen.

Maar dat was de bedoeling niet. Ze had de puppy alleen maar hulp geboden. Ja, sorry mevrouw, ze is weer goed, wij kunnen er niets meer mee. En u hebt ons gebeld….(!?) We kunnen het hondje ook weer terug in het veld brengen.

Ik weet niet welk signaal de dierenambulance af wil geven, maar verwarrend is het wel. Het lijkt erop, dat als je zelf geen huisdier in huis wilt hebben, maar het dier ook niet wilt laten creperen, dat je in een spagaat zit.

Je zou het diertje naar het asiel kunnen brengen, maar in dit geval bleek die vol, en niet genegen om over het hart te strijken. Dus ja….waar kies je voor?