Twee jaar geleden schreef ik al over het vieren van het sinterklaasfeest met de kleine, toen bijna 2 jaar, en dat de gedachte binnen het werk vooral gericht is op de Kerst. Daar vormt dit jaar geen uitzondering op.
Wel is de kleine twee jaar ouder geworden. En wijzer. Combineert dingen, zonder de echt diepere laag nog te doorgronden. Ergens moet de kleine tijdens de schoenzetperiode een kadootje in een kast hebben zien liggen, want iets dat ze bij ons niet eerder gedaan heeft: ze deed deuren van allerlei kasten open. Keek erin rond. Maar ving bot, we hadden andere verstopplaatsen.
Voor het feest hadden de ouders een Zwarte Piet uitgenodigd. Je kent dat wel: zoon van een vriend van enzovoorts. Van te voren, bij het kennismakingsgesprek, werden hem wat feitjes ingefluisterd. En ik moet zeggen, hij lepelde de opgedane kennis op de juiste momenten goed op.
Toen de Piet, gewapend met een zak kruidnoten, de kamer binnenkwam, moest er toch enige schroom overwonnen worden bij de kleine. Een klein puzzelopdrachtje voordat het pakje geopend mocht worden, zorgde voor de ommekeer:
Toen werd er ‘samengewerkt’.
Ik denk dat ze over weer twee jaar zover is, dat ze het idee van gedichtjes en surprises leuk zou kunnen vinden.
Hehehe, grappig, die staartjes van boven gezien.
Dat zal ze sowieso heel leuk vinden maar ik denk dat ze over twee jaar nog stevig in Sinterklaas gelooft 🙂
En ik spreek uit ervaring: een kind dat meedoet aan de surpriseavond is nog leuker dan het voorgaande geloof. Vooral als je haar ‘hulp’ vraagt bij de surprise en de geheimhouding. Wij hebben er indertijd van genoten!