De kleine had een geweldige kennismakingsdag op haar school gehad, de school waar ze in januari naar toe gaat. Echter, naarmate de avond vorderde, begon ze steeds meer in te zakken en kreeg ze koorts.
Dinsdag is de dag dat A.M de kleine onder de hoede heeft vanaf het moment dat ze uit de crèche komt tot het moment dat één van de ouders thuis komt van werk. Vandaag ging de kleine niet naar de crèche, werd ze ’s ochtends al gedropt. Alle schwung was eruit. Sinds kort hebben we een bank in de kamer…daar lag ze op. Het werd zo erg, dat ze om haar mama vroeg….
Toen mama er ‘eindelijk’ was, ging ze meteen naar de huisarts. Die schreef antibiotica voor, liet haar veel ventolin puffen, mat het zuurstofgehalte in het bloed (dat ging nog net) en liet haar weer gaan.
Begin van de avond werden we gebeld door mama: het gaat niet goed. Blauwe lippen. Veel koorts, veel hoesten….Ze ging naar de huisartsenpost, maar wilde mental support. Wij ook naar de huisartsenpost. Daar leek het raadzaam om de kleine door te sturen via de eerste hulp naar de kinderafdeling van het TweeSteden Ziekenhuis. Zelfde metingen, zelfde vragen, ze werd verneveld. Maar door de medicijnen die ze inmiddels gekregen had, begon ze toch wat op te hipperen.
Het is een cadeautje, dat het weer wat beter met je gaat, sprak oma….
Maar wel zonder een papiertje, hè oma?
Overigens hoest ze nog veel, heeft veel slijm, slaapt ze onrustig, en heeft nog koorts.
Ze schijnt toch een longontsteking te hebben, Bertie.
O jé, een ziek kindje, een naar meemaaksel, zoiets kan heel snel opkomen. Zielig ook, vind je niet? Ventolin is een snelwerkend luchtmiddeltje maar geen echt medicijn; ik ben benieuwd wat ze uiteindelijk onder de leden heeft.
Beterschap hoor, ook voor jullie…