Romijn, de zoon die via Parijs, Cambridge, Londen, Johannesburg en Londen nu alweer een paar maanden in Cardiff, Wales, woont, samen met David, dacht niet dat hij dit jaar met de kerstdagen naar Nederland zou komen. Het openbaar vervoer in Engeland was een puinhoop, en de sneeuw belemmerde het autorijden. Hij zat zogezegd enigszins ingesneeuwd.
Maar niet voorgoed, want plots stonden hij en David voor de deur. Inmiddels hadden wij echter een uitnodiging van vrienden aanvaard om met hen naar de film te gaan, na afloop daarvan bij hen te borrelen, om vandaaruit naar Loon op Zand te gaan, alwaar zij iets besproken hadden om te gaan eten.
Zo kon het gebeuren dat Romijn en David in ons appartement samen eerste kerstdag vierden. Oscar en familie hadden namelijk bij de ouders van Miranda afgesproken.
Wij werden als VIP’s behandeld. Gehaald, overal naartoe gereden, en weer thuisgebracht.
De film: het moest een verrassing blijven, maar ik had naar de programmering van de betreffende bioscoop gekeken, en had zo het vermoeden dat we naar Harry Potter 7 zouden gaan. Na de eerste beelden bleek dat verre van waar.
New Kids Turbo werd het. Een film, gebaseerd op een televisieserie. Die serie heb ik nog nooit gezien. Ik wist even niet hoe ik moest reageren, maar de film werkt wel zo aanstekelijk, dat je binnen de kortste keren hardop aan het lachen bent. Doordat alle scènes zo overtrokken zijn, weet je al dat je het hele gebeuren niet serieus moet nemen. Maar ja, zo zien wij dat. Ergens kan ik me voorstellen, dat er groepen mensen zijn, die na het zien van deze film op ideeën komen. De hele film straalt veel anarchie uit. Wij hebben in ieder geval veel gelachen….
