Wij wonen in een hondenrijke buurt. We wonen ook aan een plein dat ingericht is als speelplaats voor kinderen in een leeftijdscategorie jonger dan zo’n 11/12 jaar. Niet zo verwonderlijk, want het plein wordt omgeven door een dagopvang, een basisschool en een peuterspeelzaal. Heb je nou last van dat spelend grut? Nee, daar hebben we totaal geen last van. Het geeft af en toe wat leven in de brouwerij. De jongetjes en meisjes zijn heel tolerant naar elkaar toe.

Waar geen gebouwen staan aan de rand van het plein, zijn grote bakken aangelegd waarin een laaggroeiend struikgewas geplant is. Juist die perken hebben weer een enorme aantrekkingskracht op de hondenuitlaters. Een aantal personen lijken dagelijks met elkaar afgesproken te hebben: ze laten hun honden los, gaan op een stoepje zitten, en babbelen wat af. Ik moet ze nageven dat ze al kwebbelend, hun honden in de gaten houden, want even later zie je ze een drol oprapen.
Er zijn mensen die met de hond aan de lijn het plein rondlopen. Doet de hond ergens haar behoefte, dan wordt de andere kant opgekeken. Zeg je er iets van, dan krijg je als antwoord, dat ze ’toch hondenbelasting betalen’…
Je hebt ook de categorie baasjes die op doorreis zijn. Dwz, die steken het plein over. Dat zijn tevens de personen die honden met zich meezeulen, die, wanneer die een andere hond zien, de grootste moeite hebben om het beest in bedwang te houden. Hond, waar ga je met de baas naartoe? Die zijn natuurlijk het leukst om naar te kijken. Maar ja, het is wel minder dat één van die honden echt een keer losgebroken is, en een andere hond flink te pakken heeft gehad.

Wij hebben ook een hondje. Een lief beest, maar hij heeft duidelijk geen oren. Je kunt hem niet loslaten. Loopt achter alles aan. Rijdende bromfietsen hebben zijn voorkeur. Waarom? Ik zou het niet weten. Bovendien, hij ziet niet meer goed. De interactie met andere honden is als tussen mensen onderling: met de één kan hij opschieten, tegen de ander is het grommen.

Het is wel grappig: voor de wereldwinkel breng ik regelmatig koffie naar allerlei instellingen. Zo ook naar een bepaalde middelbare school. Komt er een docente naar me toe: hé, ik ken u…..u bent die man met dat witte hondje….Zij bleek aan de andere kant van het plein te wonen.