Het is vandaag, 23 mei, de Dag van het Toeval.
Om een beetje duidelijk te maken wat toeval is, en hoe je dat moet interpreteren, heeft Manon Sikkel voor het blad Psychologie zich een weeklang laten leiden door het toeval. En heeft dat beschreven.
Ze heeft er vandaag in Koffietijd ook wat over verteld.
Je laten leiden door toeval. Het komt mij voor, dat als je op het station staat, en je stapt in de eerste de beste trein die het perron binnenrolt, dat je die dag in ieder geval alle tijd van de wereld hebt. Vrije tijd is de voorwaarde om je over te geven aan het toeval.
Je gaat naar een supermarkt, zoekt iemand uit die naar binnen gaat, en koopt precies hetzelfde als jouw target. Ik vind dat toch meer het toeval sturen: tenslotte zul je iemand kiezen die in jouw optiek niet al te gekke inkopen zal doen.
Er worden meer dingen aangehaald, waarbij jij eigenlijk de initiator bent, waarop anderen toevallig reageren, en daar reageer jij dan weer op.
Toch is het wel een grappig idee. Het kan mensen die volgens vaste patronen leven net even een kleine schwung geven. Je moet met het begrip ‘je laten leiden door het toeval’ een beetje spelen.
Ik vind dit niets met toeval te maken hebben maar alles met het avontuur zoeken. Eerlijk gezegd vind ik het zelfs een beetje een dommig experiment.
Hangt het leven echt van toeval aan elkaar? Biologen leerden ons juist dat de natuur niets ‘zomaar’ doet, dan zou de evolutie ook niet willekeurig bezig zijn.
Interessante materie waar je nooit uitkomt. Misschien mevrouw Sikkel?
Het hele leven is toeval. Het begint al bij de conceptie, welk zaadje zwemt het snelst en welk eitje raakt bevrucht. Relaties beginnen ’toevalig’ , je komt bij toeval aan een baan, je ontdekt bij toeval een leuke plek waar je vaker naar toe wilt enzovoort. Je kunt een hoop proberen te sturen maar veel dingen komen toevallig tot stand.