– Je hoort geen gedrentel meer, ’s ochtends vroeg, met de boodschap: baasje, ik heb een volle blaas. Je kunt je nog eens omdraaien in bed.
– Voordat je naar je werk gaat, hoef je niet eerst het hondje uit te laten.
– Het eten, inclusief uitlaten, van de hond en het eigen avondeten hoeven nu niet door elkaar te lopen.
– Als we ergens op bezoek zijn, hoeven we niet constant de tijd in de gaten te houden: zou ons hondje al met zijn pootjes over elkaar zitten? Moet-ie niet uitgelaten worden? Nee, we namen ons hondje nooit ergens mee naartoe. Ik snap de mensen niet, die hun hond overal mee naartoe nemen, alsof anderen daarop zitten te wachten….
– We hoeven geen adresje meer te regelen voor ons hondje, als we een paar dagen weg willen. We zijn iets vrijer om te gaan wanneer we willen.
Maar toch…
– Je loopt nog steeds heel alert door huis, want ons hondje had vooral de laatste tijd de gewoonte neer te ploffen, waar het hem zinde. Liefst midden in een looppad.
– Als de bel gaat, valt de stilte op, want geen keffend hondje, maar je zet bij het opendoen van de deur wel je been zodanig neer, alsof je nog steeds verwacht dat het hondje anders naar buiten loopt.
– Al aangesneden gekookte worst. Het eerste plakje dat je afsnijdt, is meestal wat aan de harde kant. Dat gooide ik dan naar ons hondje. Die reflex moet ik nu in bedwang houden.
– Nu pas merk je dat ons hondje best wel een broodeter was. We moeten het kopen van brood gaan aanpassen. We houden niet zozeer teveel over, maar het wordt droog. Gelukkig heeft partner een alternatief gevonden: met de kleine brood voeren aan de eendjes.
– Ook merk je dat ons hondje aardig wat af poepte. Elk gebruikt boterhamzakje kreeg een tweede leven; elke plastic zak, dat niet te groot was, werd aan de riem gebonden. Je kunt er niet genoeg van hebben. En nu? Daar sta je dan met je plastic zakje, waarvoor je geen tweede bestemming weet. Plastic heeft toch al zo’n dubieuze reputatie als het om het milieu-aspect gaat.
We hebben bij de Gemeente te kennen gegeven dat we ons hondje hebben laten inslapen, dat we geschrapt willen worden uit de lijst van mensen die hondenbelasting moeten betalen. Dat ging niet zomaar. ‘Weet u zeker dat u niet nog een hond heeft?’ Met andere woorden: belazert u de boel niet? Maar uiteindelijk…de database van de Gemeente zou aangepast worden. Als het meezit, krijgen we de helft van het bedrag van de hondenbelasting over 2011 terug.
Gerrit, we weten precies wat je bedoelt. Het duurt nog wel even maar op den duur krijg je absoluut hondloze gewoontes. Tenzij je een ander neemt…
Of een kat.
Wat een mooi gebaar trouwens van de gemeente om restitutie te verlenen. Moet je zeker heel blij mee zijn:-)