’s Ochtends vroeg. Net wakker. Beetje hoesten, er komt wat slijm omhoog, je slikt het door, weer wat hoesten, er komt weer wat naar boven. Zakdoek in de buurt, nu maar eruit met de geit….blijkt het helder bloed te zijn. Dan kijk je toch wel vreemd op.
Bij het tanden poetsen kwamen eigenlijk alleen nog sliertjes bloed mee na het gorgelen.
Op naar de EHBO. Je hebt tenslotte nog geen half jaar geleden in het ziekenhuis gelegen met een longontsteking en met de Mexicaanse griep. We konden meteen door naar een behandelkamer: saturatie bepalen, bloeddruk, drie buisjes bloed afnemen, een foto van de longen maken.
Het duurde een paar uur, maar dan heb je ook wat. Uit het bloed was niks afwijkends op te maken. De foto zag er voor de behandelend arts niet bijzonder uit, maar hij polste toch even de longarts thuis, die mij een paar maanden geleden onderzocht heeft. Die wees op wat specifieke details. Er blijkt toch een klein streepje zichtbaar te zijn vlakbij de ontsteking die ik destijds had.
Een antibioticakuur is nu voorgeschreven. Een afspraak met de longarts moet gepland worden als de kuur afgelopen is. Tevens zal dan een nieuwe foto gemaakt worden.
Kortom: ik zit weer in een molen.
vervelend allemaal. beterschap!
Pechvogel!
Ik zal voor je duimen dat het meevalt en ook dat deze molen snel draait, het is zo’n vervelend gedoe allemaal.