De ene periode zie je vaker, dan de andere: collectanten. Op straat, strategisch opgesteld op kruispunten binnen het wandelgebied van het centrum. En langs de deuren. De mensen die langs de deuren gaan, collecteren meestal voor de bekende organisaties: Hartstichting, Nierstichting, Maag- Darm- en Leverstichting, Diabetesfonds, Kankerfonds, Rode Kruis. Enzovoorts.
Er mag dan via de Postcodeloterij, de Bankloterij en andere loterijen, geld naar de verschillende organisaties vloeien, in deze tijd van bezuinigingen en kranen die dicht gedraaid worden, is elke euro die binnen komt, meegenomen. Collecteren is een must.
Wij hebben twee jaar geleden gecollecteerd voor het Diabetesfonds. Je maakt verrassende dingen mee (mensen die zomaar een briefje van twintig in de gleuf stoppen, of er is een jarige en jij krijgt ook een stuk taart), maar om nou te zeggen dat het leuk is, nee.
Al die organisaties die langs de deur komen. Is elke organisatie gelijk? Met andere woorden: geef je aan de ene meer dan aan de andere? Hangt het af van de bui? Geef je wel eens niets?
De laatste tijd betrap ik me erop, dat ik standaard bij een collecte aan de deur een muntje van twee euro in de bus werp. Twee euro. Soms ben ik nog van het omrekenen: bijna vijf gulden. Dat gaf ik destijds toch niet aan de verschillende stichtingen en fondsen. Inflatie, inflatie, en de euro….
