Mensen die mopperen op de NS vanwege vertragingen van de treinen, hebben waarschijnlijk nog nooit een afspraak op het ziekenhuis gemaakt. De gemiddelde uitlooptijd bedraagt toch altijd wel een half uur tot een uur. In mijn geval drie kwartier.

Bronchoscopie. Er wordt een slangetje met een cameraatje door de slokdarm naar de longen gemanoeuvreerd. Dat cameraatje moet natuurlijk wel zonder horten en stoten de beelden doorgeven. Daarom wordt er plaatselijk verdoofd. Voor de patient zelf ook een stuk aangenamer.

Die verdoving geschiedt in een drietal fases. Eerst wordt er een spray in de keelholte gespoten. Een spray met bananensmaak, vergezeld van iets dat ‘brandt’. Het heeft iets weg van Pernod. Je keel wordt dichtgeknepen. Slikken lukt niet meer, terwijl je redenen genoeg denkt te hebben om te slikken. Wil je niet slikken, maar probeer je datgene dat dwars zit op te hoesten, dan krijg je meer het kokhals-effect. Deze eerste fase moest bij mij nog een keer uitgevoerd worden, omdat de eerste dosis kennelijk niet genoeg was. De tweede fase is verdoving met een wat langer slangetje, voor in de longen. De laatste fase is dieper de longen in.

Er was een assistent die mee mocht kijken. Alles wat de longarts op het scherm zag, werd uitgelegd. Ik heb heel wat medische termen de revue horen passeren. Ik wist niet dat ik zoveel verschillende soorten kwabben had. Er was wat roods te zien, duidend op een ontsteking; ergens anders was iets gezwollen. En passant werd er wat slijm weggezogen. Verder zag het er goed uit. Er was geen bloed getraceerd.
Tijdens het slangenonderzoek heb ik niet hoeven hoesten of peristaltische bewegingen hoeven maken. Ik was een goede patient, kreeg ik te horen.

Na afloop echter begon het. Het lastige was, dat ik wel iets wilde ophoesten, maar het niet kon, omdat het nog verdoofd was. Een benauwd gevoel.

Inmiddels is de verdoving uitgewerkt, heb ik weer wat gedronken en gegeten (want dat mocht de eerste uren na het onderzoek ook niet, de kans op verslikken is groot), maar gaat het praten nog moeizaam. Kennelijk heeft één en ander ook invloed op de stembanden.

Volgende maand het vervolg.
Overigens staat volgende maand ook een afspraak met de cardioloog gepland.