Van tijd tot tijd steekt het de kop op. Je leest iets in de krant:
Ik ben nog steeds gecharmeerd van hoe het er in veel dorpen aan toe gaat: achterdeur niet op slot, sleutel onder een tegel, enzovoorts. Oké, er zijn locaties waar het vragen om moeilijkheden is, als je deze handelswijze erop na houdt, maar toch.
Nu lees ik dit artikel. Er wordt een inbraak in scene gezet om de man een lesje te leren. Stuitend. Ik blijf erbij: je moet van een eventuele slachtoffer geen dader maken. Als er gejat wordt, is degene die jat fout, niet degene van wie gejat wordt.
De grap op zich vind ik wel aardig maar het is iets wat je niet doet, hooguit bedenkt. Niet dat ik meelij met de man heb, hij kan weten dat zelfs in dorpen wordt ingebroken.
Mijn ouders behielden de gewoonte van open deuren tot er daadwerkelijk ingebroken werd. Ze waren stomverbaasd.
Het was waarschijnlijk een grapje van ‘vrouwlief’ dat uit de hand gelopen is.. Ik ben het wel met je eens dat de zaken niet moeten worden omgedraaid. Maar je moet het de gelegenheidsdief ook weer niet te makkelijk maken. Niet dat ik zelf nooit eens wat vergeet hoor…
ik ben het met Casa eens; de tijden zijn nu eenmaal veranderd. Slachtoffer zal nooit dader zijn en slachtoffer heeft er niet om gevraagd etc. maar voorzichtigheid is tegenwoordig geboden. Jammer maar helaas. De vrouw in het verhaal is ook niet goed bezig.
Het gezegde “je moet de kat niet op het spek binden” spreekt jou kennelijk niet zo aan… 😉