Ik heb destijds iemand bij de wereldwinkel opgevolgd die met pensioen ging. Boekhoudkundige administratie en van alles en nog wat eromheen. Mijn voorganger vervulde die functie via een potje van de gemeente, dat de Banenpool heette. Uit dat potje werd ik ook betaald. De wereldwinkel hoefde mij niet te betalen. In de loop der tijd verdween de Banenpool, kwam de Diamantgroep die de taken van de Banenpool overnam. Weer later deed de ID-baan haar intrede. De gemeente betaalde de ID-ers wel een loon conform de CAO, maar verhaalde een gedeelte terug bij de wereldwinkel. Omdat er elk jaar een zekere loonsverhoging was, moest de wereldwinkel steeds meer bijbetalen. Dat lukte nog wel.
Vanaf komend jaar echter gaat de gemeente nog maar heel weinig zelf betalen aan het loon dat de ID-er krijgt. De subsidie wordt afgebouwd, zoals dat heet. Wat de wereldwinkel dan bij moet leggen om mij aan een redelijk loon te helpen, is niet te doen. Kortom: vanaf 1 januari 2012 wordt mijn dienstverband met de wereldwinkel beëindigd. Ik ben ontslagen.
De werkzaamheden die ik deed worden nu in stukjes gehakt. Een deel komt bij de vrijwilligers terecht, maar het grootste deel komt op het bordje van een nieuw bestuurslid: die houdt zich bezig met de administratieve kant. Omdat zij uitgesproken meningen heeft over hoe je moet administreren, en dat op haar niet-communicatieve manier ook doet, kom ik tijdens mijn werkzaamheden regelmatig voor voldongen feiten te staan. Dat frustreert nogal. We lopen elkaar nogal eens in de weg.
Mij is het voorstel gedaan om vanaf 1 september tot 31 december vervroegd uit dienst te gaan, met volledig behoud van salaris. Met dien verstande dat ik één dag per week terugkom om ‘dingen die in mijn hoofd zitten’ over te dragen. Onduidelijkheden verduidelijken, enzovoorts. Natuurlijk ben ik op dit voorstel ingegaan.
Omdat met name de bezuinigingsplannen (als reactie op die van het Rijk) van de gemeente ervoor gezorgd hebben dat veel ID-ers op straat komen te staan, voelde de gemeente zich geroepen om een centrum in het leven te roepen, speciaal voor deze groep mensen. Het Mobiliteitscentrum.
Gistermiddag heb ik een intakegesprek gehad. Formulieren die je moet invullen. Dat je zes weken lang tweemaal in de week een heuse training krijgt: jezelf presenteren, leren netwerken, sollicitatiegesprekken leren voeren, sollicitatiebrieven leren schrijven, hoe je het best op internet naar werk kunt zoeken, enzovoorts. Klinkt gedegen. Variaties op het thema heb ik echter al eens eerder meegemaakt. Ik ben dan ook redelijk sceptisch. Natuurlijk is het L-woord gevallen, leeftijd. Maar nee, dat zag ik toch te pessimistisch.
Maandag 19 september trap ik af.
‘Mocht u na een tijdje het idee hebben van “wat doe ik hier eigenlijk?” dan kunt u altijd met deze training/cursus stoppen. Het zal geen effect hebben op de hoogte van uw WW-uitkering, maar kan van invloed zijn op de hoogte van uw eventuele bijstandsuitkering daarna’ zo was de uitsmijter.