Het Mobiliteitscentrum, dat door de gemeente in het leven geroepen is om de ontslagen ID-ers te begeleiden naar een volgende fase (zie ook hier) is al een paar weken bezig met verschillende groepen. Gisteren begon onze groep met de training.
Je ziet op TV wel van die groepen met mensen die aan het afkicken zijn van alcohol bijvoorbeeld. gelijkgestemde zielen. Eén voor één staat iemand op, noemt zijn of haar naam, en zegt vol trots dat hij/zij al 4 dagen niet gedronken heeft. Applaus van de medelotgenoten.
Er waren momenten dat ik het gevoel had gisteren iets dergelijks mee te maken. Vertellen wat je hobby’s zijn, waar je trots op bent, je levensmotto, je talenten, een onthulling. De mede ID-lotgenoten klappen nog net niet na je presentatie, maar veren in de reet zijn er volop. Het is niet mijn ding.
Er was iemand in de groep die een aantal jaren terug een auto-ongeluk had gehad. Hij raakte in coma. Overgebracht naar het ziekenhuis. Daar dachten ze dat-ie dood was. Ze brachten hem naar het mortuarium. Daar kwam hij tot leven, omdat hij het koud kreeg. Op zich vond ik dat wel humor.
Als groep moet je kunnen samenwerken. Om dat te testen werd een zeil op de grond gelegd, met de blauwe kant boven. Met 10 mensen moesten we op dat zeil gaan staan, waarna het de bedoeling is dat de groene onderkant boven kwam, zonder dat men van het zeil stapte. Voor de mobiliteitsleider zit er natuurlijk meer achter deze opdracht.
Nou ja, het was de eerste dag.
Man of ik zouden er niet aan hebben meegedaan. Dat denk ik tenminste.
Hè getteget! Wat verzinnen ze weer wat zeg. En daar wordt geld mee verdiend. Nou ja, inderdaad het was de eerste dag, wie weet komt er nog iets uit waar je iets aan hebt. Maar zoiets is ook helemaal niet aan mij besteed. Blijf intussen maar goed om je heen kijken naar andere banen.