Een aantal maanden geleden hadden we kaartjes besteld voor een viertal cabaretvoorstellingen in de Schouwburg in Tilburg.
Gisteravond trad Leon van der Zanden op, met Vruchtvlees. We hadden eerlijk gezegd nog nooit van hem gehoord, maar we zijn geen boeren, in de zin van: wat ze niet kennen, vreten ze niet. We hadden kaartjes ergens in het midden van de zaal. Met een rolstoel wordt dat natuurlijk een probleem, dachten we, maar er werd vlot een alternatief geboden.
Het was een onderhoudende show. Leuke invallen, soms wat hard, nooit gemeen. Op de opmerkingen, die hij de zaal ontlokt, weet hij adrem te reageren.
Tijdens de show is hij bezig appels en peren en sinaasappels en ander fruit te schillen. Aan het eind van de voorstelling wordt duidelijk waarom: er komt een sapcentrifuge te voorschijn, de partjes fruit worden geperst. Een beker sap en een kom vruchtvlees zijn het resultaat. Zo ziet Leon het leven ook: de bullshit wegspoelen, leven met wat er overblijft, het vruchtvlees.
Ja, we hebben genoten. Het was een aangename verrassing.
Na afloop kregen we nog een spelletje mee:
Hèhè, ik kan weer reageren. De laatste paar dagen werkte de code niet, waarschijnlijk door mijn eigen computer; het ding moet nodig nagekeken worden.
Van de Zanden zal het aanhoren wel waard geweest zijn, ik ken hem niet. Maar de meeste cabaretiers hebben wel iets moois in hun conferences. Als ze maar in je buurt komen. Ons dorp, je weet wel…