Het is toch iets met dat ‘kerstmis’. Dan heb ik niet over het verhaal over de geboorte van Jezus en alles wat daar omheen hangt. Ik heb het over de drive om te laten merken dat het ook daadwerkelijk kerstmis is.
Van oudsher worden op Eerste Kerstdag copieuze maaltijden bereid. De één knutselt een nog uitgebreider menu in elkaar dan de ander. Liefst zo exotisch mogelijk. Het zweet van het voorhoofd deppend, maar de waardering is groot van iedereen als ze aan de dis aangeschoven zijn. Ons moeder getroostte zich destijds ook alle moeite om iets lekkers en toch niet alledaags op tafel te zetten. Preiselbeeren waren een jaarlijks ingrediënt dat in een schaaltje opgediend werd. Dat maakte zo’n indruk, dat we het zingen van ‘Prijs den Heren’ in de kerk verbasterden in ‘Preiselbeeren’.
Tegenwoordig is er een tendens tot versobering van de maaltijd. Het wordt cult om te zeggen: O, wij hebben met kerst een diepvriesmaaltijd op.
Ik wil het niet hebben over de mensen die hun hele huis verbouwen en transformeren tot een kerstdoolhof. Laten we het alleen maar hebben over de kerstboom. Wij zijn er mee opgegroeid. Het kopen van een kerstboom was al een heel ritueel. Alsof je op een paardenmarkt staat, werd elke boom op symmetrie beoordeeld. Er werd mee geschud om te kijken of er nu al geen naalden vanaf vielen. De kunstkerstboom had haar intrede nog niet gedaan. Stond de boom in de kamer, werden de ballen en ander spul van zolder (letterlijk) gehaald. Het optuigen kon beginnen. Soms werden verse kerstboomattributen aangeschaft, want het oog wil ook wel eens iets anders. Op een bepaald moment werden er geen bomen meer gekocht. En dat bleef zo. Eigenlijk was dat een hele rust.
Afgelopen week kreeg ik een e-mail van uitzendbureau Unique of ik een foto van mijn kerstboom naar hun Facebookpagina wilde uploaden. Voor elke foto die zij ontvangt, stort Unique €2,40 op de rekening van Unicef. Het thema vormt de kinderarbeid. In principe wereldwijd, maar in dit geval in Benin. Kinderen moeten niet al op jonge leeftijd onder zware omstandigheden werken. Een loffelijk streven om hier actie tegen te voeren, maar in die landen is een bepaalde cultuur ontstaan, dat kinderen al vroeg meehelpen geld voor het gezin te verdienen. De hele werk-infrastructuur zou veranderd moeten worden. Ik vraag me af of Unicef hier invloed op kan uitoefenen.
Maar ja, wij hebben geen kerstboom, dus geen foto.
lien, preiselbeeren zijn een soort bessen, maar wel in een sausachtig iets. Niet zo sec als de aalbes bijv. Wij aten ze bij konijn, of fazant.
Net zoiets als Sintspotting dus. Wij hebben wél een kerstboom maar geen facebook.
En wat zijn in vredesnaam preiselbeeren???