5056 SG. Dat was de postcode in Berkel-Enschot die een prijs van 1 miljoen won, te verdelen onder verschillende lothouders. Ik ken twee mensen die op 5056 wonen, maar met net andere letters. Eén van die twee heb ik vandaag nog gesproken. Ze vond het wel jammer, vooral omdat het nu om een bedrag ging dat gewoon leuk was om te winnen. Ze schatte zelf ongeveer 55.000 euro per lot. Ze zei erbij: ‘Ik zou doodongelukkig worden als ik 30 miljoen zou winnen. Geld maakt een mens niet gelukkig.’ ‘Nou’, zei ik, ‘Ik zou er geen problemen mee hebben.’
Toen kwam er een derde bij. Die had vrienden, van wie de vrouw altijd in de Staatsloterij meespeelde. Tien jaar geleden won ze 10 miljoen euro. Leuk, dacht de vrouw, nu kan ik dingen gaan doen die ik altijd al had willen doen, maar er het geld niet voor had. De man wilde graag door blijven werken. Die werd echter ontslagen, omdat de werkgever zoiets had van: die mensen hebben nu zoveel geld, die kunnen dat wel lijden. In plaats van hem kan ik iemand anders aannemen, die het financieel moeilijker heeft. Nobele gedachte, maar belachelijk.
Mooi, dacht de vrouw, dan kunnen we nu onze droom verwezenlijken, namelijk een camping beginnen in Frankrijk. Maar daar had de man geen zin meer in: om nu nog stront-WC’s te gaan schoonmaken….
Ze hebben wel een ander huis gekocht. Ze hadden twee kinderen. Elk kind een eigen vleugel. Grote tuin erbij. Ze namen geen personeel aan. Ze hadden een weektaak aan het schoonhouden van het huis, en het bijhouden van de tuin. Ze werden een slaaf van hun huis. Toen toch maar personeel.
Waar het eerst een sport was om spulletjes via kringloop of onderhandelen zo goedkoop mogelijk te krijgen, kon daar nu geen plezier meer uit gehaald worden. Als de kinderen met een gescheurde broek thuis kwamen, was het commentaar van de kinderen: ach, we kunnen toch makkelijk een andere broek kopen. De normen en waarden kregen een andere dimensie.
En dan had je natuurlijk de bedelbrieven, de ‘oude bekenden’ die plots weer ten tonele verschenen, en de talloze telefoontjes over hoe je je geld het best kunt beleggen. Doodmoe werden ze ervan.
Na een aantal jaren zijn man en vrouw gescheiden. De vrouw woont in ieder geval op een flatje, en is weer back to basics, zij het met wat meer geld op de bank. Hoe het met man en kinderen is, vermeldt het verhaal niet.
De 10 miljoen had dus grote impact op dit gezin.
Persoonlijk denk ik dat je inderdaad altijd wel last zult krijgen van bedelbrieven, beleggingsmaatschappijen, personen die je opeens weer kennen, en meer van die onzin, als je veel wint, maar je kunt met een heleboel andere dingen ook dicht bij jezelf blijven. Je bent vrijer om dingen te doen. Ik heb nu geen werk meer, en ben weer druk aan het solliciteren; met een vette bankrekening zou ik die activiteiten zeker staken.
Voorlopig is het nog niet zover: met een prijs van 10 euro in de Staatsloterij kom je niet ver.
Bertie, wat dat solliciteren betreft: nee heb je, ja kun je krijgen. Zo kijk ik er tegenaan. Ik ben wel zo realistisch dat werkgevers niet direct op iemand zitten te wachten, die al wat ouder is.
Interessant verhaal… Ja, veel geld maakt niet per se gelukkig maar te weinig wel ongelukkig. echt zo heel vele zou ik ook niet willen, die verantwoordelijkheid die je ineens krijgt ook.
Het is altijd wat goedkoop: geld maakt niet gelukkig. Zouden de roepers hiervan zo consequent zijn om een grote prijs af te slaan? Denk het niet.
Het voorbeeld wat je geeft lijkt me niet uitzonderlijk; niettemin zou ik graag willen uitproberen hoe het voelt zoveel geld te hebben.
Je solliciteert veel? Naargeestig vind je niet, almaar afwijzingen te moeten krijgen. Succes met verdere pogingen!