De elfstedentocht gaat niet door. Aan de media lag het niet: die lieten niets aan het toeval over. Maar helaas, ook de media en de voltallige schaatsfans moesten hun meerdere erkennen in de grillen van het weer. Even de horror uithangen, de mensen laten ruiken aan iets unieks, maar dan snel weer iedereen terug laten vallen op aarde. Het heeft niet genoeg gevroren, althans voor het laten doorgaan van een tocht van een dergelijke omvang. je kunt natuurlijk altijd voor jezelf de Tocht der Tochten rijden. Je mist dan wel de stempels en het prestatiekruisje aan het eind van de rit.

Vroeger drong de elfstedentocht niet echt tot ons door. Wij schaatsten molentochten in de Alblasserwaard. Dat was elk jaar ons ijkpunt. Die ging ook bijna elk jaar door. je kon je inschrijven voor verschillende afstanden. 5 km, 10 km, 15 km, 20 km en 25 km. Het eerste jaar schreven we ons in voor 5 km. Dat was toen al een hele uitdaging: die onderbindschaatsen, doorlopers, trokken na een tiental meters steeds scheef. We waren blij dat er schoenen kwamen met de schaats eraan vast. Dat was het moment om de te rijden afstand van de molentocht op te voeren. Als beloning voor de prestatie kreeg je een speldje met een molen. Ik kan het bewijs niet meer laten zien.

De molentochten worden nog steeds georganiseerd. Of je je kan inschrijven voor al die verschillende afstanden, dat weet ik niet.

Morgen gaat de traditionele molentocht in ieder geval door.