Blog Image

Het ei zei

De moeite waard

Muziek: Mathieu Mathieu
Film: Cyril Mennegun - Louise Wimmer
Film: Léa Pool - Maman est chez le coiffeur
Film: Julia Murat - Historias

Schildje

Nostalgie Posted on 14 okt, 2019 14:54

We waren gistermiddag bij een smederij annex blikslagerij in St. Michielsgestel. Smederij Thijs van den Helm. Het trof dat hij net bezig was om iets te bewerken.
‘Wat ben je aan het maken?’ ‘Een schildje.’
We vroegen niet verder. Onze fantasie ging naar het tijdperk van de ridders.

Maar een schildje was toch heel iets anders: een soort beslag dat je ziet op oude poorten of flinke deuren. Bij boerenschuren. Deze was niet zo groot…



Udenhout

Nostalgie Posted on 14 sep, 2015 15:24

In het kader van open monumentendag hadden we het plan opgevat om naar Kasteel Strijdhoef bij Udenhout te gaan. Een vriend kwam met dat idee. Hij had er iets over gehoord toen hij lang geleden in Udenhout op de Landbouwschool gezeten had. We reden er naartoe: goh, hé, er staan hier allemaal huizen…die stonden er toen nog niet. Het ‘Kasteel’ was gesloten. Het werd tegenwoordig gebruikt als trouwlocatie.

Het centrum van Udenhout echter was in de ban van oude ambachten (naast de gebruikelijke kraampjes waar tweede hands spulletjes uitgestald werden). Een prima alternatief.

Ja, het was leuk om daar rond te lopen.



Monopoly

Nostalgie Posted on 05 aug, 2015 14:45

Kleindochter was bij ons, en zag de doos Monopoly liggen. Zullen we dat gaan spelen? Nou, het was een eeuwigheid geleden dat we het zelf gespeeld hadden. Niet zo gek lang geleden had partner deze doos bij een kringloopwinkel op de kop getikt.

In de loop der tijd is de essentie van het spel niet veranderd. Nog steeds Lange Poten en Barteljorisstraat, Waterleidingbedrijf en Station Noord, om maar wat te noemen. De gevangenis doet ook nog mee. Het geld verandert wel. Ik kan me een spel herinneren met briefjes van 1, 2, 5 en 10 bijv., maar in dit spel was de kleinste eenheid een briefje van 100. Guldens, dat wel.

Of het nu aan onze slechte hand van gooien lag, of aan de goede handelsgeest van kleindochter, feit is dat partner en ik helemaal uitgeknepen werden door de kleine.

Heb je al eens vaker Monopoly gespeeld? Eén keer op school. Bij dat spel kon je bij de bank pinnen. Er was een heuse pinautomaat. Zo evolueert het spel mee. Maar het rondje om het veld, waarop de Kanskaarten en kaarten van het Algemeen Fonds liggen, blijft hetzelfde. Dezelfde straten. De prijzen variëren.

Wat ons opviel: ondanks het feit dat het lang duurde, bleef kleindochter het spel vol verve spelen. Langere tijd aandacht voor één activiteit is een zeldzaamheid voor haar.

Volgende keer gaan we Mens-erger-je-niet spelen :-))



Reünie

Nostalgie Posted on 02 sep, 2014 11:48

Vorige week kreeg ik een mailtje van iemand met wie ik jaren geleden eindexamen op de middelbare school gedaan heb. De middelbare school waar we op gezeten hadden, blijkt dit jaar 100 jaar te bestaan. Het Christelijk Lyceum te Dordrecht. Tegenwoordig heet het Insula College. Er zullen wel weer uren creatieve arbeid in zijn gaan zitten om zo’n naam te bedenken. De locatie is ongewijzigd. Het gebouw in inmiddels een gemeentemonument.

Vanaf morgen is er een heel programma om dat 100jarig bestaan te vieren. Zaterdag 6 september vindt de reünie plaats voor mensen die in de loop der tijd op die school gezeten hebben. Verder vinden er door het jaar heen nog wat activiteiten plaats.

Een paar mensen uit de klas van het eindexamenjaar 1973 hadden het plan opgevat om na de algemene reünie met de leerlingen uit die klas iets extra’s te gaan doen. Daartoe moest natuurlijk wel iedereen benaderd worden. En zo kreeg ik vorige week dan een mailtje. Zij had mijn e-mailadres via via gekregen ‘om te proberen’. Het was raak. Toevallig kan ik me haar nog wel herinneren, maar ik moet bekennen dat ik nauwelijks meer weet met wie ik destijds in de klas gezeten heb.

Ik denk dat ik zaterdag dan ook niet naar de reünie ga.



Erfgoed Depot Riel

Nostalgie Posted on 12 okt, 2013 14:09

Volgende week hebben de scholen herfstvakantie, althans hier in Brabant. Om alvast aan die vakantie te wennen, kreeg de school van kleindochter gistermiddag al vrij. Of wij haar konden opvangen.

We hoorden dat het Erfgoed Depot Riel heel leuk zou zijn, zowel voor oud als voor jong. En dat klopte. Je stapte in een tijd, ver terug. De opzet was te speels om het met een museum te vergelijken, maar veel van wat we zagen zouden in een museum niet misstaan. Wat je zag mocht je in je handen houden, er iets mee doen, enzovoorts. Er was een puzzeltocht, eigenlijk voor kinderen, maar de ouderen hadden er ook moeite mee. Je moest herkennen welk fotodetail waar bij hoorde, en antwoord geven op een bijbehorende vraag.
Je mocht piano spelen, of orgel spelen. Er stonden flipperkasten. Daar moest je weliswaar geld inwerpen, maar een feest van herkenning kwam boven. (Ooit had ik zelf een flipperkast op mijn kamer.)
Kleindochter vond het ook geweldig. Ze was helemaal in haar element toen we een ruimte betraden, die omgetoverd was in een klein klaslokaaltje, met die houten bankjes met een potje inkt in het midden. Ze heeft met een griffel geschreven, met een kroontjespen en met een veer. Natuurlijk speelde ze ook schooljuf, en gaf met krijt rekensommen op het bord op.Het was leuke ervaring.



Galahad

Nostalgie Posted on 27 okt, 2012 14:16

Jim Jansen en Danny Schwarz hebben een boek geschreven over hun ervaringen met de flipperkast: ‘No balls, no glory – Twintig jaar pinball in de polder’. In de Volkskrant van afgelopen dinsdag 23 oktober werd daar in een artikel aandacht aan besteed. De periode begint vanaf 1990. Volgens de schrijvers het hoogtepunt van de flippermanie. Bijna elk café had wel een flipperkast in een hoek van de ruimte staan. Geld won je er niet mee, wel vrije spelen. Als je bedreven was, kon je met de inworp voor 1 spel lange tijd spelen. De flipperkast had toch wel veel onderhoud nodig. Een extra kostenpost. Veel uitbaters van kroegen en snackbars stootten de flipperkasten af. Er staan nu in het openbaar nog 900 flipperkasten, op 700 plaatsen.

En toch, in mijn beleving was de flipperhype toch ruim vòòr 1990. In mijn studententijd had ik nog een flipperkast op mijn kamer. Een Galahad. Ik zag hem te koop staan in de toenmalige Cash and Carry in Tilburg. Het geldinwerpmechanisme was kapot gemaakt. Door een druk op de knop kreeg je een nieuw spel. De poten waren demontabel, het middenstuk en het opzetstuk waren apart te vervoeren. Hij heeft menige verhuizing meegemaakt. Niet overal werd-ie met luid applaus ontvangen: het gebliep en getingel kon behoorlijk op de zenuwen werken. ’s Avonds stoorde het spelen de TV-signalen en het stroomgebruik was ook behoorlijk. Er werd dus voornamelijk overdag op gespeeld, en dan niet te lang.
We hebben er veel plezier aan beleefd, maar er kwam een tijd dat de flipperkast echt z’n laatste adem uitgeblazen had. Rijp voor de sloop.

Ik heb nog gezocht naar een foto, maar die kon ik niet vinden.



Folklore

Nostalgie Posted on 01 mei, 2012 11:29

De koningin mag dan steeds minder een actieve rol in het politieke spel opgelegd krijgen, er mag dan hoe langer hoe meer getwijfeld worden aan de zin van het Koninklijk Huis überhaupt, zo’n koninginnedagje laat het Nederlandse volk zich niet afpakken. Nou ja, enkele uitzonderingen daargelaten.

Het is een dag waarop het niet gek is om mee te doen aan allerlei oudhollandse spelen: zaklopen, koekhappen en hardlopen met een lepel in je mond, met op die lepel een pingpongbal. Om maar iets te noemen. Ooit heb ik dat zelf ook nog gedaan.

Om de oubolligheid te doorbreken, worden ook andere activiteiten bedacht. Wat een regionale folklore is, proberen organiserende comité’s tot het landelijk niveau te verheffen in het jaar dat de koningin besloten heeft daar haar verjaardag te vieren. Zeepkist rijden bijvoorbeeld.

Gisteren werden er met WC-potten gegooid. Zo ver mogelijk, is de opdracht. Ik vond het wel iets hebben. Het is iets dat in Rhenen en omgeving al twaalf jaar beoefend wordt, WC-potgooien. Iedereen praat er nu over, en dat uitgerekend Willem-Alexander gister het verst gegooid heeft, hij als watermanager, is natuurlijk extra.

Tijdens zo’n koninginnedag kleurt het straatbeeld oranje. Iedereen is in een blije stemming. Er heerst een aparte sfeer. De vriend van zoon R kwam al naar Amsterdam, speciaal voor Queensday, voordat hij R kende. De sfeer, de entourage, het homo-vriendelijke klimaat. Dit jaar weer. Zoon R ook. Nee, ze deden geen pogingen om naar dat Slamfeest te gaan op het Java-eiland. Ze deinden op de massa mee in het centrum, en picknickten in het Westerpark.

Ook traditioneel zijn de braderiën en de rommelmarkten die her en der georganiseerd worden. Drommen mensen vergapen zich aan de zoldertroep van anderen. Wij zijn even naar het Wilhelminapark in Tilburg geweest. Een neef van partners kant had ook een verkoopplek. Daar brachten wij wat van onze spullen naartoe. Naast de kleedjes waarop je eigenlijk steeds dezelfde troep ziet, kom je tafeltjes tegen, waarachter kinderen hun zelfgemaakte cupcakejes verkopen. ‘Mam, ik heb er al elf verkocht’ hoor ik. Zo is er ook een kraam waar je je nagels kunt laten verven. Het is dezelfde kraam, waar je voor 50 cent een verhaaltje kunt laten voorlezen. Dat zal tijdens het verven van de nagels zijn…

Het was natuurlijk boffen, dat juist deze dag een geweldig zonnige dag was. Iedereen in een opperbeste stemming. Een dag die misschien niet overal, maar in ieder geval in Tilburg afgesloten wordt met vuurwerk. Daar hebben we niets van gezien, maar dat maakt niet uit.



Herbalife

Nostalgie Posted on 21 mrt, 2012 12:18

Vele jaren geleden kon je niet bij je auto terugkomen, waar die ook geparkeerd stond, of er zat een visitekaartje van Herbalife onder de ruitenwisser. Afvallen zonder honger te lijden. Adressen, waar je allerlei slankheidsprodukten kon kopen, stonden erop. Het was in de tijd van de tupperwareparty’s.

Van de ene dag op de andere dag stopte het spammen. Afgezien van die kaartjes heb ik nooit iets gehad met Herbalife. Ik kende ook geen mensen die iets met Herbalife deden. Het hele fenomeen Herbalife raakte in de vergetelheid. Tupperwareparty’s, die heb ik nog wel meegemaakt. Maar ook daar hoor ik eigenlijk niks meer van.

Vandaag reed ik achter een auto van Herbalife. Hé, die bestaan nog, was mijn reactie. Niet dat ik er iets mee wil, maar toch.

Dan zullen de tupperwareparty’s ook nog wel bestaan…



Volgende »