Ik had een afspraak bij het UWV. Als je in ‘het systeem’ zit, dan heb je dat eens in de zoveel tijd. Er wordt wat heen en weer gepraat over het gaat enzo. En er wordt gevraagd naar jouw inspanningen om werk te vinden.
Ik vertel over de discrepantie tussen de softwarepakketten waarmee ik tijdens mijn functie als financieel administratief medewerker gewend was te werken, en de pakketten waarmee nu gewerkt wordt. Ik zal het werken met die voor mij min of meer nieuwe systemen snel onder de knie hebben, maar kandidaten die al gewend zijn hiermee te werken, zullen de voorkeur krijgen in een sollicitatiegevecht.
Hier kunnen we wat aan doen, sprak de UWV-dame blij. We kunnen u een proefplaatsing aanbieden. Dat houdt in dat u een drietal maanden bij een werkgever werkt zonder dat de werkgever loon voor u kwijt is, want uw uitkering loopt gewoon door. Hooguit zal de werkgever een verzekering moeten afsluiten. U krijgt dan de tijd om het voor u nieuwe systeem eigen te maken. Leek me prima.
De dame ging naar achter om iets te halen. Kwam ze terug met een folder over hoe proefplaatsing werkt. ‘Ik dacht dat u al met de naam van een werkgever over de brug zou komen’, zeg ik. Maar nee, ik zou eerst voor een sollicitatiegesprek uitgenodigd moeten worden, voordat deze constructie van stal gehaald kan worden. En het is niet de bedoeling om van te voren in een sollicitatiebrief aan te geven dat de mogelijkheid van een proefplaatsing bestaat. Elk geval moet apart beoordeeld worden. De werkgever mag er ook weer geen misbruik van maken.
Kortom, zo’n proefplaatsing is leuk, maar zal in de praktijk niet werken.
En minister Kamp maar roeptoeteren over langer doorwerken en dat iedereen die wil wel werk kan vinden…
…zei het Ei 🙂
Bertie, ze dacht echt het Ei van Columbus te hebben.
Niet als het op deze manier moet.
En ze klonkt nog wel zo optimistisch, zo te lezen.