Zie ook hier.

Luisterden we zaterdagavond in een bovenzaal naar de muziek van Carmina, zondagavond waren we aanwezig bij het optreden van The Shins in de Melkweg in Amsterdam:

Openbaar vervoer was geen optie: een eerdere ervaring die we hadden, bracht ons na allerlei omzwervingen om half vier ’s nachts thuis vanuit Amsterdam naar Tilburg. We gingen met de auto. In de buurt was een parkeergarage. We vertrokken vroeg om niet voor verrassingen te komen staan.

De verkoopstand met de nieuwe CD (ook als LP te verkrijgen), met T-shirts en met ander promotiemateriaal was al ingericht.

De nieuwe CD kochten we alvast, om de grote drukte later voor te zijn; de T-shirts waren te klein, die lieten we hangen.

De Melkweg oogt prettig. Een leuke indeling van de zaal. Langs de muren waren beperkte mogelijkheden om te zitten, verder geen stoelen of krukken. Als mensen staan, kunnen meer mensen genieten van een concert. Met vooruitziende blik hadden we de rolstoel meegenomen. We kozen een plekje bij een paal, zodat ik al leunend kon kijken. Achteraf leunde iedereen tegen iedereen: uitverkocht huis.

Oude en nieuwe nummers werden ten gehore gebracht. Op elk bekend/oud nummer werd enthousiast gereageerd. Aan de nieuwe nummers moest je nog wennen. Het typische stemgeluid van de leadzanger blijft, maar het totaalplaatje was niet zo onderscheidend meer.

Terwijl Paul McCartney afgelopen zaterdag een drie uur durend optreden in de AHOY ten beste gaf, stonden The Shins met moeite anderhalf uur op het podium. Maar het was geweldig om mee te maken. Prima sfeer. Iedereen kwam voor de muziek. We hadden het niet willen missen.

De auto heeft ook genoten: het parkeerkaartje bleek bijna net zo duur als het entreekaartje voor de Melkweg.