Onlangs was partner 25 jaar in dienst. Dat kon natuurlijk niet ongemerkt voorbij gaan. Volgens protocol had het bedrijf een bepaald budget om hier een feestelijk tintje aan te geven. De ideeën die we hadden, bleken boven het gegeven budget uit te komen.
We kwamen tot een tussenoplossing: het bedrijf zou voor de receptie zorgen, in de bedrijfskantine in Vught, het officiële gedeelte zeg maar, en partner zou voor een aantal genodigden gaan koken. Dat eten zou in een andere locatie gaan plaatsvinden, op loopafstand van waar de officiële receptie was.
Uiteindelijk zou partner voor 20 genodigden een maaltijd op tafel zetten.
Het leek haar een leuk idee om met een artisjok te beginnen:
Het viel echter niet mee om aan ruim 20 artisjokken te komen. Voor de artisjok loopt het seizoen in november ten einde. De groenteman op de vrijdagse markt durfde niet met zekerheid te zeggen of hij ze de week erop bij zich had, maar hij zou zijn best doen. ‘Maar denk eraan, ze zullen niet goedkoop zijn’. Het groentemannetje (nou ja, eigenlijk groentevrouwtje) in het centrum waar partner enige tijd geleden nog artisjokken gekocht had, en waar er nu nog drie in de winkel lagen, zou bij de groothandel informeren. ‘U wilt toch wel de Franse artisjokken, hè? Die zijn voller, groter dan de Italiaanse. De Italiaanse zullen misschien nog wel te krijgen zijn.’ Ja, we wilden Franse artisjokken. Later zou de groentevrouw opbellen, om te zeggen dat ze wel aan de artisjokken kon komen, maar voor een prijs die boven ons budget lag.
Inmiddels kwamen we op de zaterdagse markt een kraam tegen die volop artisjokken had. Tegen een betaalbare prijs. Meteen de hele inhoud van de kist opgekocht. De receptie en het eten zouden anderhalve week later plaatsvinden. Hoe blijven die artisjokken goed? Berichten op internet meldden, dat je ze het best kon bewaren onder vochtige handdoeken. Na een aantal dagen waren er toch een paar niet helemaal ‘comme il faut’.
Gelukkig had diezelfde kraam de zaterdag erop nog steeds artisjokken, tegen dezelfde prijs.
De rest van de maaltijd baarde niet zoveel zorgen. Het meeste moest natuurlijk wel allemaal van tevoren klaargemaakt worden, maar partner is een kei in het plannen van dat soort activiteiten.
Van de artisjok begin je de buitenste bladeren af te trekken. De onderkant van zo’n blaadje kun je uitzuigen. Partner had twee sausjes gemaakt waarin je het blaadje eerst kon soppen, voordat je het uitzoog. Als alle blaadjes van de artisjok afgetrokken zijn, stuit je op een touwachtig iets. Dat moet weg, dat is niet te eten. Maar dan word je ook echt beloond: het hart van de artisjok. Heerlijk.
Er waren er een paar die nog nooit een artisjok gegeten hadden. Ze waren blij verrast. Iedereen trouwens:
Na afloop kreeg iedereen een (koelkast)handje mee, waarin geklemd een opgerold stukje papier. Om iedereen te bedanken voor de aanwezigheid.
Het was een geslaagde dag.
Het was heerlijk en een gezellige avond
Verwennen, dat mag je het inderdaad wel noemen. Ik was een van de aanwezige collega’s en we hebben reuzen genoten van het uitgebreide feestdiner. Artisjokken komen in Frankrijk regelmatig voor op het menu. In Nederland zijn we de afgelopen decennia steeds gevarieerder/inheemser gaan eten maar misschien schrikt het uiterlijk van de artisjok veel mensen nog af. Hoe dan ook, als je ze eenmaal hebt leren waarderen ben je voor altijd “om”. Dank aan de kokkin maar ook aan partner + vriendin die zorgden voor uitserveren, afruimen etc. “Chapeau”!!
Wat een leuk idee om je collega’s op deze manier te verwennen! Het ziet er allemaal superlekker en verzorgd uit. Ikzelf heb artisjokken ook nog nooit op deze manier gegeten.
Een hele opgave voor partner maar zij doet het graag toch? Ik herinner me dat je eerder over haar kookliefhebberij schreef.Leuk dat haar kookkunst succes had! Artisjok ken ik alleen uit blik, de harten. Ik geloof niet dat ik bij de plaatselijke groenteboer of supermarkt meer dan drie keer verse gezien heb, zelfs niet op de markt. Het is niet gewild, of te vreemd, of te moeilijk om te bereiden