Kleindochter was bij ons, en zag de doos Monopoly liggen. Zullen we dat gaan spelen? Nou, het was een eeuwigheid geleden dat we het zelf gespeeld hadden. Niet zo gek lang geleden had partner deze doos bij een kringloopwinkel op de kop getikt.
In de loop der tijd is de essentie van het spel niet veranderd. Nog steeds Lange Poten en Barteljorisstraat, Waterleidingbedrijf en Station Noord, om maar wat te noemen. De gevangenis doet ook nog mee. Het geld verandert wel. Ik kan me een spel herinneren met briefjes van 1, 2, 5 en 10 bijv., maar in dit spel was de kleinste eenheid een briefje van 100. Guldens, dat wel.
Of het nu aan onze slechte hand van gooien lag, of aan de goede handelsgeest van kleindochter, feit is dat partner en ik helemaal uitgeknepen werden door de kleine.
Heb je al eens vaker Monopoly gespeeld? Eén keer op school. Bij dat spel kon je bij de bank pinnen. Er was een heuse pinautomaat. Zo evolueert het spel mee. Maar het rondje om het veld, waarop de Kanskaarten en kaarten van het Algemeen Fonds liggen, blijft hetzelfde. Dezelfde straten. De prijzen variëren.
Wat ons opviel: ondanks het feit dat het lang duurde, bleef kleindochter het spel vol verve spelen. Langere tijd aandacht voor één activiteit is een zeldzaamheid voor haar.
Volgende keer gaan we Mens-erger-je-niet spelen :-))
