Ach, dachten zoon O en neef B, laten we ons eens opgeven voor de Mud Masters in Biddinghuizen. Zondag 27 september 2015. Het parcours van 6 km. Zwaar zat. Mensen met meer in hun mars konden zich nog opgeven voor de 12 km, de 18 km, de Marathon (1x 18 en 2x 12) of 24 uur achter elkaar.
Omroep Flevoland heeft een filmverslag van bijna 5 uur van de zondag. De dag dat O en B ook meededen. Ik moet zeggen, dat ik het verslag een beetje doorgescrold heb, maar hen niet gezien heb. Ook zag ik ons niet langs de kant zitten/staan. Het verslag geeft goed weer wat de ontberingen zijn. O en B waren flink moe na afloop.
‘We hebben het toch maar geflikt, dat moeten andere familieleden ons nog maar nadoen, ook al was het ‘maar’ 6 km’, aldus O.
Het was druk, maar niet vervelend druk. Er heerste een gezellige sfeer. Wij hadden ons vlakbij de finish genesteld op een punt waar de deelnemers nog een laatste hindernis moesten nemen: in tijgerhouding over waterige grond door een kooiconstructie gaan, waarbij je kon kiezen ‘met of zonder schrikdraad’. Van bovenaf hangen soort kabels die je onmogelijk kunt omzeilen, waarop wel of geen stroom staat. Natuurlijk werd je voor watje uitgemaakt als je voor de bak zonder stroom koos. Persoonlijk vind ik het stroomgebeuren niet echt horen bij deze vorm van sport beoefenen.
Veel geluk gehad met het weer. Het was een geweldige dag.
 |
 |
 |
 |
Er waren eigenlijk weinig blessures. Wel veel mensen die min of meer verkleumd aan de finish kwamen. En er was iemand bij wie de arm vlak voor de finish uit de kom geschoten was.
