Na 55 jaar waren de grafrechten van het graf waarin onze ouders liggen, aan verlenging toe. Als de grafrechten niet verlengd zouden worden, dan zou het graf geruimd gaan worden. Het graf ligt in Dordrecht, de kinderen en kleinkinderen zijn uitgewaaierd naar Groningen, Utrecht, Den Haag en Tilburg. Een bezoek aan het graf komt er maar zelden van. Daarom is na ampele overweging besloten om het graf te laten ruimen. Wat meespeelt is, dat het graf zelf haar langste tijd gehad heeft. De letters zijn nauwelijks meer leesbaar. Broer J merkte nog op, dat de grafstenen een tweede leven krijgen als ondergrond voor snelwegen, nadat ze verpulverd zijn.
Omdat 3 april de sterfdag van vader was, leek ons dat een geschikte datum om met z’n allen afscheid te nemen van het graf. Ook al omdat 3 april op een zondag viel. Het was een mooi samenzijn. Herinneringen werden opgehaald.
Na het bezoek aan het graf was het tijd voor een lekkere lunch. Die werd genuttigd in Café Restaurant Merz aan de Korte Kalkhaven in Dordrecht. Bij binnenkomst bleken we de enigen. Reserveren was niet echt nodig geweest. Om half 4 ’s middags zou echter een band optreden, dan zou het wel drukker worden.
Heel toevallig zagen we in de kast vlak bij onze tafel een boekje liggen, dat veel herinneringen opriep. Nostalgie. ‘Een eeuw DLTC’. Van 1886 t/m 1986. Dordtse Lawn Tennis Club. Zowel zus M als ik zijn daar jarenlang lid van geweest. Onze namen zagen we in het boekje zelfs terug als clubkampioenen. Mijn naam 1 maal, die van zus M wel 3 maal. Het leuke was ook nog dat het boekje mede onder redactie van ons moeder het licht gezien heeft.
We hebben heerlijk gegeten. Het was een geweldige dag.
