Het ei zei

Pasen heeft iets met geel…….

Ik had er al over gelezen, maar laten we bij het begin beginnen.

Vrijdagavond zijn we naar de film geweest, O’Horten, een film over een treinconducteur die (tegen zijn zin) met pensioen gaat. Een subtiele, lieve film. Over een man die de wereld met een open mind tegemoet treedt. Een aanrader. Tijdens de film fluisterde partner in mijn oor dat ik de makers van de filmmuziek mee moest helpen onthouden. Mooie muziek. Ik had zelfs de naam van hun website onthouden (kaada.no). Via ons downloadprogramma keken we even of er wellicht muziek van deze groep te downloaden was, maar dat bleek niet het geval. Omdat ik toch in het programma zat, zocht ik meteen iets anders op, en heb dat gedownloaded. Opeens gebeurden er allerlei gekke dingen op de computer. De virusscan had handen vol werk. Programma meteen afgesloten.

Meteen maar checken middels een scan of er niet een virus binnen gedrongen is, maar de virusscan kon geen virusopdracht uitvoeren: een error. Toen later bleek dat foto’s van mijn toestel niet overgezet konden worden naar de computer, vreesde ik dat er echt iets aan de hand was. Dan maar een online virusscan.

Ik had wel iets gelezen over nepviruscanners, zie de eerste regel, maar in het artikel werden geen namen genoemd. Welnu, ik kan er één noemen: Antivirus Plus., of Antivirus Pro. Die haalde ik dus binnen. Hoogst irritant: om de 2 minuten allerlei pop-ups dat de computer zeer geïnfecteerd is, en als je verder gaat (om de bedreigingen te laten verwijderen bijvoorbeeld) moet je je laten registreren, en zoveel dollar betalen…..dus niet…..
Uiteindelijk wel gevonden waar de boosdoener zat (windows, system) en onder welke naam (Trojan Fakeava, en het programmaatje is een exe van rundll32), maar die liet zich niet verwijderen.

De jongen die onze computer geïnstalleerd heeft, hielp ons eraan te herinneren, dat hij destijds 3 partities geïnstalleerd heeft: een C-schijf voor XP (het besturingssysteem waar we altijd mee werken), een D-schijf voor Vista, en een E-schijf voor de documenten en dergelijke. Vanuit Vista zouden we die rundll32 wel kunnen verwijderen, en inderdaad….we zijn nu wel weer verlost van die hinderlijke pop-ups, maar we blijven op de XP-schijf met de schade zitten die er aanvankelijk ook al was: de virusscan scant nog steeds niet op commando (vanuit Vista wel), de USB-poorten werken niet (je hebt tot een eenvoudige USB-stick nog geen toegang), (vanuit Vista lukt dat wel), de muziek/het geluid is niet om aan te horen, terwijl die vanuit Vista heel normaal klinkt. Heel vreemd was dat de klok een uur vooruit gesprongen was. Je zou haast al je computeractiviteiten voortaan vanuit Vista gaan doen…..

Gelukkig hebben wij twee aparte besturingssystemen op de computer op twee aparte partities, want als je die Antivirus Plus binnengehaald hebt, zonder uitwijkmogelijkheid, dan moeten er harde maatregelen genomen worden om die weer te verwijderen.

Morgen komt ons computermannetje om naar de puinhoop te kijken die op XP achtergebleven is. De conclusie zou kunnen zijn, dat de C-schijf toch geformatteerd zal moeten worden, en de programmatuur opnieuw geïnstalleerd. Gelukkig bevinden onze persoonlijke documenten en dergelijke zich op de E-schijf. De e-mailadressen en een aantal e-mailberichten zullen nog wel gesaved moeten worden.

We wachten af…..

De jaarwisseling hebben we doorgebracht bij vrienden. Heel gezellig. Goede muziek op de achtergrond. Wij hoorden tot de 9% van de Nederlandse bevolking die de TV liet voor wat die was. Nou ja, tot ongeveer 12 uur, toen er natuurlijk afgeteld moest worden…..Daarna is de TV afgestemd blijven staan op de Top 2000 in concert. Avond van Boudewijn de Groot blijft mooi: Ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou….en mij….

Voor de zekerheid hadden we de conference van Youp van ’t Hek opgenomen. Troost. Het kwam gisteravond toevallig zo uit dat we na de (opgenomen) show van Youp aansluitend de oudejaarsconference van Dolf Jansen konden zien. Echt. Dat Youp en Dolf zich beiden op dezelfde onderwerpen stortten bij hun terugblik over 2008, is niet zo vreemd: kredietcrisis, TON, Fitna, Ella Vogelaar, het afvallen van Erica Terpstra. Ze passeerden allemaal de revue. Wat wel jammer was, was dat de invalshoek waaruit de onderwerpen bekeken werden, nauwelijks van elkaar verschilde. Bij Dolf was daardoor de verrassing soms al weg…..

Vandaag hebben we voorraadtelling in de winkel gehouden. Een helse klus, ieder jaar weer. De tellingen moeten nog verwerkt worden voor de eindbalans van 2008.

En zo zijn de eerste happen alweer uit 2009 genomen. Life goes on.

Ik wens mijn lezers en lezeressen een goed en gezellig 2009 toe…..

Ik heb iets met de tijd. Als ik ’s nachts wakker wordt, en op mijn klokje kijk om te weten hoe laat het is, is het 3.33 uur, of 5.55 uur. Heel vreemd. ’s Avonds is het heel vaak acht voor half elf, als ik toevallig kijk wanneer ik langs de magnetron loop.

Zo brachten we een tijdje geleden ’s avonds een vriend naar huis, en zag ik de tijd op het autoklokje: hé, 22.22, zei ik. Nou, dan weet jij wel hoe laat het is, kwam er als antwoord….

Vorige week, in Nesles-la-Vallée, rekenden we onze boodschappen af bij onze favoriete épicerie, en wat moesten we afrekenen…..? Juist ja….

Omdat het onze laatste volle dag van ons verblijf in Frankrijk was, besloten we in Parijs te lunchen, samen met R., die een dag eerder vanuit Londen naar Parijs overgekomen was,en D., de gastheer van het feest vaneen week eerder. Lucie leidde ons weer prima naar de plaats van bestemming. We hadden geluk, nog net een mooi parkeerplekje, geen kruis op de grond, dus….

Even later: iets uit de auto vergeten mee te nemen. Terug naar de auto, maar helaas, een lege plek, geen auto. Gestolen? In zo korte tijd, aan een zo drukke weg, terwijl de auto goed op slot was? Dan hebben de brutalen meer dan de halve wereld die het spreekwoord hen toch al toeschrijft. Je kijkt nog eens goed,en dan valt je oog op het bord bij de parkeerplaats waarop staat dat die plek voor de politie gereserveerd is, en dat er een wegsleepregeling van kracht is. Voor een buitenlander gaat het licht nu even uit. Je hebt autochtonen nodig die weten hoe de wegen vervolgens bewandeld moeten worden, en waar je moet zijn voor informatie. Onze R. is dan weliswaar geen autochtoon, maar weet wel welke wegen bewandeld moeten worden. Dat begint met een telefoontje naar de politie van Parijs, afdeling weggesleepte auto’s. Via een computergestuurd keuzemenu (toets 1 voor dit, toets 2 voor dat, enzovoorts) kom je op het punt dat je het kenteken van je auto mag invoeren (middels spraak), waarna in een database gezocht wordt of je auto inderdaad weggesleept is. Helaas, hier stagneert het systeem, omdat het geen buitenlandse kentekens herkent. Je zult zelf naar het terrein moeten waarheen de auto’s gebracht worden, die weggesleept worden. Alleen: hoe je daar achter moet komen, telefonisch lukt dat in ieder geval niet….Nu was zelfs R. het spoor bijster. Ook D. kon geen hulp in deze bieden, maar anderen, vrienden van D., gelukkig wel. (Als je er alleen voor staat als buitenlander heb je het toch heel wat lastiger.) Je moet zijn bij de Préfecture de Police, vlakbij Porte de Pantin.

Met de Metro een paar haltes van waar we waren. En ja hoor, daar stond de auto op het terrein. Helaas hadden we de autopapieren in Nesles laten liggen, en die hadden we toch echt wel nodig om de auto mee te krijgen. Het tonen van het autosleuteltje was niet voldoende, maar je mocht met datzelfde autosleuteltje wel spulletjes uit de auto halen die je toch al uit de auto wilde halen….(die paarse krokodil staat daar, ja). Uiteindelijk mochten we toch zonder het tonen van de autopapieren onze auto meenemen, maar niet zonder betaling van de wegsleepkosten, plus administratiekosten (136 euro):

Bovendien kregen we nog de boete mee voor het foute parkeren. Het eenvoudigst om die te voldoen was, om een postzegel ter waarde van de boete (35 euro) op een bepaalde plaats te plakken, en gewoon op te sturen, voldoende gefrankeerd. Jij zelf krijgt een kopie:

Kortom: voordat we überhaupt aan lunchen toe kwamen, hadden we al het één en ander uitgegeven. Zondegeld noemen we dat. De lunch zelf was goed verzorgd, was lekker en gezellig (goede afloop, auto weer bij de hand), maar je zult weten dat je in Parijs bent, want voor de prijs die je voor deze lunch kwijt was, heb je elders bijna een diner….

Voor de management-assistenten van Novadic-Kentron is op 23 september een teamdag georganiseerd. Als locatie voor het treffen werd de MFE Eindhoven gekozen, aan de Dr. Poletlaan.

Er stond eerst een overleg op het programma, maar daarna kon er dan toch geluncht worden:

Na afloop van de lunch moest er even een ‘luchtje’ geschept worden….:

Als activiteit was er echt iets leuks uitgekozen: een buikdansles bij Halima, in Woensel in Eindhoven.

Gelukkig hoefden we niet meteen met ons buik kunstjes te doen, maar werden we eerst verwelkomd met een glaasje thee:

Niet wetend wat er komen gaat, wordt er nu nog gelachen:

Maar, dan wordt het toch tijd voor een algemene bespreking over wat de bedoeling is, en dat buikdansen een dansvorm is waarbij de lichaamsdelen veelal onafhankelijk van elkaar bewegen:

Tijd voor actie, de muziek wordt alvast gestart:

Eerst de dansaccessoires omdoen:

Zo, die zit goed….:

Je bent mooi, mama:

Af en toe een aanmoediging van ‘zet ‘m op’….:

We worden toch niet zenuwachtig, hè….:

Duh…..:

Nog even goed luisteren:

Maar dan wordt het tijd voor de warming-up:

Wat een concentratie:

Belangrijk is de danshouding:

Mooie outfit…..:

Het valt niet mee, maar oefening baart kunst:

Die nek krijgt het toch ook maar te verduren:

Dit ziet er toch al goed uit….:

Effe zwaaien naar de camera, nou ja, of zoiets……:

Er blijken zeker talenten te zijn:

In opperste concentratie:

De resultaten van de fotoshoots moeten even vooraf bekeken worden:

En dan nu het klapstuk van deze zeer geslaagde en bijzondere ervaring, de groepsfoto…..:

Om in de sfeer te blijven werd de dag besloten met een heerlijk etentje in het Turks Specialiteiten Restaurant Turkoise. Voorstellen om je te goed te doen aan de sla, werden in de wind geslagen: als je toch in het hol van de leeuw bent, moet je ook genieten van de plaatselijke lekkernijen, baklava bijvoorbeeld….

Tijdens deze maaltijd nam Yvonne waardig afscheid van ons. Ze hield een mooie speech:

vanHaren Schoenen opende vandaag een vestiging in de Heuvelstraat in Tilburg. Je vraagt je af hoe al die schoenenzaken bestaansrecht hebben, want dit is de twaalfde schoenenwinkel, alleen al in de Heuvelstraat. Het weerhield vanHaren er niet van een feestelijk tintje aan de opening te geven: ze hebben Marijke Helwegen gevraagd acte de présence te geven bij de opening. En dat deed ze met verve:

Wie in de winkel iets kocht, mocht daarna samen met Marijke op de foto. De foto’s werden door een heuse fotograaf gemaakt. Met haar lieve overredingskracht wist ze aardig wat mensen de winkel in te krijgen. Ach, en Marijke zou Marijke niet zijn als ze zich niet zomaar liet fotograferen met een klein kindje of met iemand die wat moeilijk ter been is. En als iemand haar vroeg om een heel epistel te schrijven, met handtekening natuurlijk, werd dat prompt ten uitvoer gebracht. Ze is natuurlijk als vakvrouw bezig, en is gevraagd om bij de opening van een winkel zich te presenteren, maar ik had niet de indruk dat haar vriendelijke manier van doen een facade was…..