Afgelopen donderdag ging Zembla over het innen van schulden. Dat incassobureaus het steeds drukker krijgen. Die incassobureaus hebben onderling nog wel contact, omdat er voor mensen met schulden een minimum bedrag geldt dat ze op hun bank mogen hebben staan, om van rond te komen en lopende verplichtingen te kunnen betalen. De beslagvrije voet.
Anders is het met de overheid en met aan de overheid gelieerde instanties: die hebben vergaande incassobevoegdheden. Ook houden ze zich niet aan de beslagvrije voet bij het incasseren van de uitstaande schulden. Waarna de ellende voor de mensen voor wie dat overkomt nog groter wordt.
Vanuit mijn werk heb ik ook wel eens contact met een incassobureau. Nu is die situatie iets anders, omdat ons bedrijf te maken heeft met bedrijven, en niet met personen.
Als na een zekere periode de factuur nog nog niet betaald is, ga ik bellen. Als ik contactpersonen binnen het bedrijf gesproken heb, of iemand van de administratie, is er vaak veel duidelijk. Er kan iets geregeld worden. Soms blijft de betaling nog steeds uit. Je stuurt een aanmaning, je mailt, je belt. Als nergens meer op gereageerd wordt, als de telefoon niet meer opgenomen wordt, ja dan komt voor mij het incassobureau om de hoek kijken.
Zolang er nog normaal gecommuniceerd wordt, is er altijd wel iets te regelen.
