Het ei zei

Kleindochter had al vakantie terwijl de ouders nog moesten werken. Woensdag is onze ‘oppasdag’, dus dat werd nu de hele dag.
Een nicht van partners kant werkt 2 dagen in de week in de Landgoedwinkel bij de A. Vogeltuinen bij ’t Harde. Dat leek ons wel een leuk uitstapje. Partner was erg benieuwd naar de verschillende kruiden die er groeien en waaruit homeopathische middelen gedestilleerd worden. Voor kleindochter leek het Blotevoetenpad iets geweldigs.

De Landgoedwinkel verkoopt de homeopatische middelen, maar je kunt er ook een kopje thee of koffie drinken met een heus sneetje bambu-cake.
Voor de thee krijg je een puntzakje met schaar mee, en kun je in een theehofje je eigen blaadjes voor de thee afknippen. Er stonden veel muntsoorten. Chocolademunt bijvoorbeeld, maar er was ook dropmunt.
In de Vogeltuin zelf: velden vol met allerhande kruiden. Mooie kleuren, volop in bloei.
En dan het Blotevoetenpad, hè…. Het kent enige hindernissen. die je het met blote voeten en opgestroopte broekspijpen moet trotseren. Ja, dat was wel iets voor kleindochter…..Bij het startpunt een kastje om je schoenen en sokken in te bewaren.
Nog even wat nababbelen met de nicht en toen was het toch weer tijd om de terugreis te aanvaarden. Altijd nog zo’n anderhalf uur rijden. Mooie ervaring, die tuinen.
(Overigens nog 40 eieren gekocht. Er worden daar ook een aantal kippen gehouden; het gebruik van chemicaliën waar dan ook is uit den boze. Dus ook geen fipronil.)

Partner maakt deel uit van een groepje mensen dat zich ten doel gesteld heeft om alleenstaande ouderen in de maanden juli en augustus enkele leuke middagen te bezorgen. Activiteiten waar die ouderen aan deelnemen liggen juist in die maanden stil. Het is om een bepaald gat op te vullen.
Vorig jaar was het thema ‘De Klomp’. Dit jaar ‘Water’.
Om het ijs tijdens de kennismaking bij de eerste middag een beetje te breken, leek partner het wel leuk om op de tafels enkele badeendjes neer te zetten.
Zelf hadden we er nog één, dus liepen we een aantal kringloopwinkels af. Resultaat: één extra eendje gescoord. Dat schoot niet op.
Ik dacht, kom, ik zal iets op twitter zetten. Niet snel daarna kreeg ik een reactie van de organisator van een badeendenrace die hij van plan was een paar weken later in de Piushaven van Tilburg te doen plaatsvinden. ‘Ik heb er nog wel een paar. Het zijn badeendjes die ik toch niet meer nodig heb. Voor de race gebruik ik andere. Wanneer kun je ze ophalen?’
Dat was mooi. Partner uit de brand…
De badeendenrace (is inmiddels ook alweer een tijdje geleden) …
De bedoeling van deze race is om middels het laten adopteren van een eend à 5 euro per stuk geld bij elkaar te sprokkelen om een soort huiskamer te realiseren in het Sint Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg. Naar het voorbeeld van de Ronald McDonaldhuizen. Elke geadopteerde eend krijgt een nummer. Nu maar hopen dat jouw nummer bij de eerste drie eindigt na afloop van de race. Die hadden prijs.
Er gingen 12.000 eendjes te water. Het parcours ging over een recht stuk water van de ene brug naar de andere. Omdat er niet veel stroming stond, en ook nauwelijks wind, werden van tijd tot tijd bladblazers ingezet om de eenden vooruit te stuwen. En er waren kikvorsmannen om eendjes die buiten de gele lijnen kwamen weer terug te gooien. Na een tijdje kwamen de eerste eenden aan bij het eindpunt. De winnende nummers hebben we niet afgewacht.
Het was gezellig druk met toeschouwers. Kleindochter vond het ook ‘cool’.