Het ei zei

Ze komen er weer aan, de verkiezingen, zowel voor de gemeenteraad, als voor de Tweede Kamer. Tijd voor een feestje?
(klik op het plaatje…)

Als ik eten koop, kijk ik eigenlijk alleen of het product er normaal/goed uit ziet. Het moet niet beschimmeld zijn, of verlept, of slap als het stevig moet zijn. Een blik moet niet bol staan. Bij zuivelproducten let ik nog wel op de uiterste houdbaarheidsdatum. Om snelwegen maak ik me niet druk, en om al die andere stoffen zoals vetten, suikers en koolhydraten ook niet. Ik ben een barbaar op dat gebied.

In de rij naast me bij de HEMA waren twee jonge meiden met elkaar in gesprek, nou ja, de één praatte, de ander luisterde, wilde af en toe iets zeggen, maar kwam er niet tussen:
– Het is de laatste tijd wel zo moeilijk om groente en fruit te vinden dat gewoon uit Nederland komt. Ik kom in verschillende supermarkten, maar het is Egypte, Spanje, Marokko, Griekenland, enzovoorts. Als je geluk hebt ligt er nog iets uit Nederland tussen. Ik snap dat niet. In deze tijd van milieu-problematiek. Dan mogen die producten biologisch misschien wel oké zijn, maar je zit toch met het transport. Dan ben je een klimaatneutrale tomaat aan het eten…..Een nieuw modewoord, klimaatneutraal. Als je nou gewoon tomaten uit Nederland neemt, dan hèlp je het klimaat tenminste.

En zo ging het nog even door. Ik heb niet alles kunnen verstaan. Ze heeft natuurlijk wel een punt, maar heeft waarschijnlijk geen rekening gehouden met de seizoensinvloeden. Er wordt wel van alles in kassen geteeld, maar de Nederlander is gewend aan volle schappen in welke winkel dan ook. Hij wil ook kunnen kiezen. En dus moet er veel geïmporteerd worden. En dus, en dus, en dus….

Misschien moet ze gewoon wat vaker naar de markt. Daar staan mensen uit de buurt groente en fruit uit hun eigen tuin/kas te verkopen, groente en fruit tot wasdom gekomen met minimaal gebruik van bestrijdingsmiddelen. Het spreekt voor zich dat het aanbod afhangt van de seizoensoogst. Dat een komkommer niet recht is, of dat je de spinazie extra goed moet wassen, dat moet je voor lief nemen. Het zijn waarschijnlijk mensen die nog nooit van het woord ‘klimaatneutraal’ gehoord hebben, als het woord al op deze situatie van toepassing zou zijn.

Je kunt ze niet genoeg een spiegel voorhouden…..

‘Meten is weten’ is hun motto, en ‘plannen is kennen’.
Dat je daar flexibel mee om moet gaan, zien we aan het verhaal van

DE KANORACE

De teams van de twee bedrijven gingen flink oefenen. Op de dag van de race waren beide teams op hun best.
De Japanners wonnen echter met ruime voorsprong:
Na de nederlaag was het moreel van het Nederlandse team tot een dieptepunt gedaald. Het management van het Nederlandse bedrijf vond dat er het komend jaar zeker gewonnen moest worden. Daarom werd er een projectgroep opgericht om de problemen te onderzoeken:
De projectgroep ontdekte na veel onderzoek, dat bij het Japanse team 7 kanoërs roeiden en 1 de instructies gaf…:
terwijl bij het Nederlandse team 7 kanoërs de instructies gaven en 1 roeide…:
In deze crisissituatie gaf het management van het Nederlandse bedrijf een duidelijk bewijs van hun leiderscapaciteiten: ze huurde meteen een adviesbureau in om de structuur van het Nederlandse kanoteam te onderzoeken:
Na veel maanden van hard werken kwamen de experts tot de conclusie, dat er in het Nederlandse kanoteam teveel mensen instructie gaven en te weinig roeiden.
Met behulp van het rapport van de experts werd besloten de structuur van het kanoteam te wijzigen.
(Bovendien bleek dat in de voorbereidingen onvoldoende tot niet aan procesplanning en -bewaking werd gedaan. Besloten werd om een planbordsysteem aan te schaffen en mensen verantwoordelijk te maken voor het bewaken van de vooruitgangen gedurende de trainingsperiode. Het moderne plan- en presentatiesysteem werd secuur bijgehouden en verzorgde op een overzichtelijke manier de voortgang van de herstructurering van het kanoteam.)
De wijziging hield in dat er nu 4 kanoërs instructies zouden geven, 2 kanoërs toezicht zouden houden, 1 kanoër hoofd van de toezichthouders zou zijn en 1 kanoër zou roeien. Bovendien werden er maatregelen genomen om die ene roeier te motiveren: ‘We moeten zijn werkgebied vergroten en hem meer verantwoordelijkheden geven’…:
Echter, het jaar erna won het Japanse team met een nog grotere voorsprong:

Waar herkennen we die bonusuitkeringen toch van…..?

Eigenlijk hadden we dit weekend een gezellig feestje in Nesles-la-Vallée, en we hadden ook toegezegd dat we van de partij zouden zijn. Maar ik ben geveld, nee, niet door de Mexicaanse griep, maar door een flinke luchtweginfectie.

In plaats daarvan twee dagen rondgelopen in pyjama, wat geslapen, wat achterstallige VN’s doorgelezen, en wat TV gekeken. Lekker relaxed, geen verdere verplichtingen.

En passant Sint en Piet op de boot naar Spanje gezet. (Een record aantal pintransacties in de sinterklaasperiode, en ook nog eens meer aankopen via internet…..)
Natuurlijk alvast nadenken over de kerstgedachte. Hoewel, dat nou ook weer niet. Zo’n gedachte moet er het hele jaar door zijn.
Dit ’tweeluik’ zou zo’n jaargedachte kunnen zijn:

Iedereen heeft de mond vol van energiebesparing, duurzaamheid, een tweede leven, enzovoorts. Bijna alles wordt nu gescheiden ingezameld, en aangeleverd, zo is de bedoeling. We kregen een bouwpakket in de bus van karton, waarmee je voor jezelf bakjes kon maken voor batterijen, voor kleine electrische huishoudelijke apparaten, en voor spaarlampen. Spaarlampen…..we dachten dat die jaaaren mee zouden gaan, dat we juist over moesten schakelen op de spaarlamp, omdat dat energiezuiniger zou zijn. Maar die gaan dus toch eerder kapot dan voorzien, en aangezien er iets in verwerkt zit, dat niet helemaal kosjer is, moeten die apart aangeleverd worden.

In Afrika hoef je niet aan te komen met energiebesparing, led lampen of spaarlampen. Aan recycling doen ze wel volop. Bijna elk produkt krijgt een tweede leven. Zoals deze emmers, die in een restaurant gebruikt worden als urinoirs:

Tijdens één van onze dwaaltochten door Leuven liepen we tegen de zijgevel aan van een café, waar je volgens het bordje nog mocht roken….hèhè, het bestaat nog.

We waren wel toe aan een drankje. Toen we het hoekje omliepen om naar binnen te gaan, lazen we dit op het raam naast de deur:
We gingen er maar vanuit dat het één niet in verband stond met het ander….

De SP zet een nieuwe koers uit voor Nederland.

Agnes Kant (zie ook hier) vroeg mij via Jan ook om hulp……(klik op plaatje)

Actieve hulp zal ik niet bieden, maar ik ben het met veel dingen wel eens. De actie die Agnes nu voert om de energiebedrijven in Nederland te houden, daar ben ik het hartgrondig mee eens…..je kunt nog tekenen.

Toen er nog geen geld in omloop was, leefde de mens van wat het verbouwde en van de vangst van dieren. De één zorgde voor de groente, de ander voor het vlees, en met elkaar zorgden ze ervoor dat er een onderkomen was. Zolang de groepen niet al te groot waren, werkte dit systeem prima. Maar soms raakte de grond uitgeput, of lieten dieren zich niet meer zien. De groep verplaatste zich. Zo waren er veel van die groepen. Het kon dan ook niet uitblijven, of ze kwamen elkaar tegen. Dat pakte soms goed uit, maar soms ook niet. Feit is dat iedereen met elkaar moest zien te dealen. Ingewikkelder systemen werden uitgedacht om het leven te stroomlijnen, een betaalmiddel ontstond. Arm en rijk ontstond….

Het betaalmiddel is niet meer weg te denken uit onze maatschappij. Ook de inbreng van een persoon wordt in geld uitgedrukt: iemand die een bus bestuurt om een groep psychiaters naar het vliegveld te brengen is een bepaalde hoeveelheid geld waard, maar de psychiaters zijn stuk voor stuk meer geld waard dan die buschauffeur, ook al heeft op dat moment de buschauffeur een grotere verantwoordelijkheid. Deze vorm van waardering vormde een uitdaging om op een verantwoorde wijze tegen aan te schoppen. Midden jaren negentig van de vorige eeuw heeft Stro (voorheen Strohalm) een vorm van ruilhandel op lokaal niveau op poten gezet, het LETS-systeem, Lokaal Economisch Transactie Systeem of Leefbaar Eigen Toekomst Scheppen. Het geld wordt niet uitgebannen. Het is meer een uitwisseling van diensten. Elke dienst is evenveel waard. Voor mensen die op de kleintjes moeten letten, is dit systeem een uitkomst: als iemand goed is in schoonmaken, maar slecht in klussen, kan via vraag en aanbod een ruil ontstaan. Fysiek geld komt er niet aan te pas. De coördinatie ligt bij de LETS-kring. Veel steden kennen inmiddels zo’n organisatie. Tilburg ook.

Een betaalmiddel dat de laatste tijd in opmars is, is de drol. Deze universele munteenheid maakt van iedereen opeens een miljonair: mijn partner komt regelmatig thuis met tassen vol allerhande spullen. Soms van de Hema, soms van de markt, eigenlijk overal vandaan, en ‘het kostte allemaal geen drol’…..