Het ei zei

Bij deze term denk je automatisch aan een instantie die iets moet met moeilijk opvoedbare jongeren, of met gezinnen die zichzelf niet meer op de rails kunnen houden. ‘Die is rijp voor het maatschappelijk werk’, hoor je wel eens. Het hulpverleningscircuit.

Maatschappelijk werk is echter ook werk met een maatschappelijke betrokkenheid.

De wereldwinkel wordt regelmatig gebeld door scholen die voor hun leerlingen stageplekken zoeken. Het ligt er een beetje aan, in welke tijd van het jaar zo’n stagebegeleider belt. Binnen de wereldwinkel heb je verkoopactiviteiten, waarbij je je enige informatie over de producten moet eigen maken, en dan verder natuurlijk het omgaan met het kassasysteem. Dat laatste valt wel mee. Een stagiaire moet een bepaald aantal uren ‘volmaken’. Op het moment dat de persoon ingewerkt is, haakt hij/zij weer af. Kortom, normaal gesproken neemt de wereldwinkel niet zulke stagiaires aan. Rond Kerst wordt het een ander verhaal: dan kan meegeholpen worden met het kerstpakkettencircus.

Ook wordt nogal eens contact gezocht door een Centrum dat buitenlandse mensen begeleidt, om ze te laten inburgeren. Meestal zijn het mensen, die de taal niet machtig zijn, of maar een klein beetje. Die moeten een soort taalstage doen. Een winkel is dan uitermate geschikt. En wat klinkt nou wereldser dan wereldwinkel….Maar ja, zo’n Centrum heeft dan toch een beetje buiten de waard gerekend: de wereldwinkel wordt hoe langer hoe meer een gewone winkel, met dezelfde commerciële drijfveren. Iemand die rondloopt om de taal te leren, da’s wel leuk, maar het is wel handig als die de taal een beetje kent. Dat die iets terug kan zeggen, als een klant hem/haar iets mocht vragen. Kortom: de wereldwinkel is vol goede moed begonnen deze mensen een taalstage kans te geven, maar in de praktijk zaten er teveel haken en ogen aan.

De wereldwinkel heeft een paar jaar geleden contact gehad met het Bureau Reclassering. Er moest een klus gedaan worden, waar de vrijwilligers zelf geen tijd voor hadden, maar bovenal, waar de vrijwilligers geen kaas van gegeten hadden. De binnenplaats lag er zodanig bij dat wanneer het flink geregend had, dat er overal plassen zich gevormd hadden. De plaats moest opnieuw betegeld worden, geëgaliseerd, met een goede afwatering. Om iemand daarvoor in de arm te nemen, daar had de wereldwinkel geen voor. Een collega stelde voor om de Reclassering te bellen, met de vraag of zij iemand in de kaartenbak had staan , die dit werk als een soort werkstraf kon uitvoeren. Dat bleek het geval, heel toevallig. Een positieve ervaring. Later heeft Bureau Reclassering van haar kant de wereldwinkel gebeld met de vraag of ze iets te doen had voor een jongedame met een werkstraf. Dat kon de wereldwinkel niet weigeren. Ze bleek een zeer snellerende tante. In korte tijd draaide ze volledig mee in het algehele verkoopproces. Eigenlijk vond ze het jammer dat haar ‘werkstraf’ erop zat, maar ze had andere verplichtingen. Een positieve ervaring van beide kanten.

Kortom: werk met maatschappelijke betrokkenheid. De betrokkenheid is er wel, maar in de praktijk heeft het vaak haken en ogen.

Zo’n staatskas is eigenlijk een heel abstract begrip. Natuurlijk, ook een Land heeft inkomsten en uitgaven. Dan gaat het om bedragen die je voorstellingsvermogen te boven gaan. Zo’n Wouter Bos die destijds opdracht gaf om ‘ergens’ 20 miljard euro vandaan te halen, want hij wilde iets met ABN/AMRO. Ik bedoel maar, wij moeten schrapen om onze auto te vervangen, mocht die stuk gaan. Ik noem maar iets.

Een deel van de inkomsten bestaat uit opbrengsten van de accijnsen op tabak en benzine. Een ander deel zijn de opbrengsten uit verkeersboetes. Het rare is, dat de overheid haar begroting daar mede op afstemt.

Er zijn allerlei campagnes gaande om mensen minder te laten roken, om ze helemaal te laten stoppen met roken, enzovoorts. Beter voor je gezondheid. Er zijn ook campagnes gaande om de mens meer gebruik te laten maken met het openbaar vervoer, of de fiets. In ieder geval om de auto vaker te laten staan. Beter voor het milieu. Dan zijn er de verkeersregels waaraan een ieder zich moet houden. Doe je dat niet, en je wordt betrapt, dan krijg je een boete.

Laten we ervan uitgaan, dat de antirook-campagnes helpen. Dat mensen inderdaad minder roken. Wat betekent dat voor de staatskas? Dat er minder inkomsten zijn. De mensen zijn braaf, maar gaan gestraft worden, want er worden alternatieven gezocht om toch maar weer de staatskas op peil te krijgen.
Dezelfde redenering kun je ophouden voor het laten staan van de auto, voor het meedoen aan een schoner milieu.

Onlangs heeft het demissionaire kabinet besloten om de verkeersboetes met 15% te verhogen. Met als argument, echt waar, dat er nu te weinig binnenkomt. Goh, de mensen houden zich beter aan de verkeersregels, maar als ze straks een fout maken, moeten ze meer gaan betalen. In plaats van dat er ergens een beloningsfactor voor goed gedrag gecreëerd wordt….

Nee, dan de Russische overheid: die verandert niets aan de prijs van drank en sigaretten, maar roept de mensen op om meer te gaan roken en drinken. Op die manier vloeit er ook meer in de staatskas.

Kortom: door de begroting van de staatskas mede af te stemmen op wat er aan inkomsten uit accijnsen en verkeersboetes en andere verkeersgelden (vergeet de torenhoge parkeertarieven niet, die ook alsmaar hoger worden) binnenkomt, brengt de overheid de burger in een soort spagaat.

Denk je aan je gezondheid, denk je aan het milieu, en houd je je bovendien aan de verkeersregels…..dan wordt de overheid kompleet gek. En zoals altijd: de burger wordt waarmee dan ook de dupe.

Dan wordt er een appartementencomplex opgeleverd. Leuke voorzieningen voor de auto. In het centrum van een stad wordt het namelijk steeds lastiger om als bewoner je auto ergens neer te zetten, zonder dat je dat geld kost. Het is bijna overal betaald parkeren. Wil je een parkeervergunning, dan kom je op een wachtlijst…..na drie jaar heb je er één. Vandaar de appartementencomplexen met interne parkeerplaatsen…

En de fiets? Ach, daar doe je toch mee aan? Daar vind je toch altijd wel een plekje voor? Ik fietste laatst langs een complex, in het centrum van Tilburg, waar wel extra voorzieningen voor de fiets gecreëerd waren. Overdekte fietsrekken, aparte compartimenten, waar je een sleutel voor nodig hebt om ze te openen. Vooral makkelijk voor degenen die regelmatig hun fiets nodig hebben….

Tradities zijn er om in stand gehouden te worden. Eénmaal per jaar organiseert de familie van partners kant een samenzijn in de Efteling. Er wordt een datum geprikt; wie kan die gaat op de uitnodiging in, wie niet kan, nou ja, die komt niet. Maar….ieder probeert zijn/haar agenda zodanig in te richten dat het dagje Efteling in de rest van de planning past.

Gisteren was er weer zo’n familiebijeenkomst. Lekkere ongedwongen sfeer. Geluk gehad met het weer. Het was minder druk in de Efteling dan waar we ons mentaal op voorbereid hadden. Toch moesten we nog wel eens in de rij staan. Zo ook kleindochter en ik bij één of andere attractie. Was het bijna zo ver, dat we in het treintje konden stappen, klonk het: ‘Opa, ik moet plassen.’ ‘Moet je erg nodig?’ ‘Ja…’ Hup, uit de rij, naar de WC, en nee, niet meer terug in de rij.

Eigenlijk wilde ik het niet zozeer over de familiedag hebben.

Bij één van de stenen muurtjes waarop veel mensen even gaan zitten om een boterham te eten, of een paar slokken te drinken, zag ik een parkeerkaart op de grond liggen, een beetje verfrommeld. Die bleek nog geldig tot november van dit jaar. Toch nog 8 euro waard. (Jawel, alleen het parkeren kost al 8 euro…) Het is duidelijk dat iemand de kaart verloren is. Misschien tegelijk met het pakken van het brood uit de tas gevallen. Eigenlijk zou je de kaart ergens naartoe moeten brengen, maar het is allemaal zo massaal. De klantenservice van de Efteling ziet je al aankomen…..We hebben de kaart dus gehouden. Voor een eventuele volgende keer.

Op het parkeerterrein in de rij naar onze auto waren we getuige van een tweegesprek: ‘Ben ik echt tegen die auto aangereden?’ ‘Ja, echt. Kijk maar, twee flinke beschadigingen rechtsachter op de bumper!’ ‘Shit zeg, ik heb niks gemerkt.’

Toen wij even later langs de gewraakte auto reden, waren beide dames weg, en prijkte er ook geen briefje onder de ruitenwisser van de auto…

Er wonen aardig wat Polen bij ons in de buurt. Terwijl het er soms op lijkt dat een Turk huizen spaart, zie je bij Polen het omgekeerde: de woning spaart Polen. Terwijl een Turk meestal koopt, huurt de Pool. Dat geeft iets meer flexibiliteit, met name om hun arbeidsmogelijkheden waar dan ook aan te bieden. Het zijn harde werkers, die Polen.

In het gebouw waar de Aldi zit, waar wij onze voornaamste boodschappen doen, zit een redelijk goedlopende slager. In de ruimte naast die slager heeft een groenteman gezeten, maar die kon het toch niet echt bolwerken. Die trok weg. Na enige tijd besloot de slager die ruimte erbij te huren. Niet om zijn eigen toko uit te breiden, maar om er een Poolse winkel van te maken, een Polski Sklep. Hij zorgde ervoor dat er iemand werkte die zowel Pools sprak, als Nederlands. Hij was in feite een soort zetbaas. De winkel draait nu enige tijd. Op de momenten dat ik boodschappen bij de Aldi doe, zie ik eigenlijk nauwelijks klanten in de Sklep.

Toch moet het idee een soort gat in de markt zijn, want tegenover ons in de straat is onlangs een nieuwe Polski Sklep geopend. Geheel op eigen kracht. Ik ben er nog niet binnen geweest. Weet dus ook niet hoe het met de aanloop is. (Vanuit onze woning kijken we niet uit op de winkel.)

Vanochtend is het presentieel vliegtuig met de president en vele politiek hooggeplaatste personen van Polen neergestort nabij het Russische Smolensk. Alle inzittenden zijn dood. Hoewel de conservatief Lech Kaczynski en de liberale premier Donald Tusk nog wel eens in de clinch lagen, hoorde je eigenlijk nooit gekke dingen over Polen. Oké, het arbeidsloon zal een stuk lager zijn dan hier. Maar na de toestanden met Rusland is het een redelijk stabiele koers gevaren.

Het is de vraag hoe deze klap in Polen opgevangen wordt….

Zouden er veel lichten uitgaan, vanavond om half negen?
http://www.youtube-nocookie.com/v/kaf7ObKzfJ0

Die houdt in: Meer mensen schoon drinkwater

Waarin staat:
Meer mensen leven in een duurzaam milieu in 2015 door het integreren van duurzame ontwikkeling in nationaal beleid en halvering van het aantal mensen zonder toegang tot veilig drinkwater.

In het tweede deel staat:
Voor 2020 zijn de levensomstandigheden van tenminste 140 miljoen bewoners van krottenwijken verbeterd.
(Maar daar gaat het nu even niet om.)

In 1992 is 22 maart door de Verenigde Naties uitgeroepen tot Wereldwaterdag. De waterproblematiek moet bij een breder publiek kenbaar gemaakt worden door het organiseren van evenementen en het verspreiden van informatie over water. In Nederland worden rond die datum ook allerlei evenementen georganiseerd.

Vandaag worden onder de naam ‘wandelen voor water’ her en der sponsorlopen georganiseerd voor kinderen uit de groepen 7 en 8. De kinderen gaan 6 km lopen met 6 liter water op hun rug. Ongeveer de afstand die leeftijdsgenoten uit ontwikkelingslanden moeten overbruggen om aan water te komen, en het gewicht dat ze mee moeten zeulen. Met de opbrengst worden drinkwaterprojecten en sanitaire voorzieningen in ontwikkelingslanden gesteund.

Morgen wordt op een ludieke wijze de aandacht gevestigd op het veelal ontbreken van goede sanitaire voorzieningen in ontwikkelingslanden: Simavi heeft de organisatie in handen van de Nederlandse bijdrage aan de langste toiletrij ter wereld.

Dat wordt dus: in de rij voor je behoefte….

Als ik de organisatie moet geloven, heb ik vandaag een boom van de ondergang gered:
Organic Meltdown meent een alternatief gevonden te hebben tegen de voortdurende ontbossing. Ze hebben een stuk bos in Ecuador onder hun hoede. Dat proberen ze van de ondergang te behoeden via de ‘één reep voor één boom’ gedachte. In de wikkel van elke reep chocola (van hun merk) staat een unieke code. Nadat je je op de site als lid hebt aangemeld, kun je de unieke code effectueren, dwz dan heb je echt één boom gered.

Google Earth bevestigt dat nog even:

Meteen krijg je de laatste stand van zaken op je scherm:
Natuurlijk moet je dit allemaal met een korreltje zout nemen, maar ik vind het wel goed dat er een beetje nagedacht wordt over de consequenties van de houtkap. Je koopt een plak chocola die inderdaad iets duurder is, maar je bent geen tonnen geld kwijt omdat je in één of ander fictief bomen-red-bedrijf belegd hebt…