Het ei zei

Eens per jaar organiseert de familie van partner een dag om samen te zijn. Toen de ouders, cq de grootouders nog leefden, was een dagje Efteling traditie. Na hun overlijden is het dagje Efteling nog wel even volgehouden, maar allengs zocht men naar een alternatieve besteding. Zo werden er wandeltochten in Oisterwijk en Loon op Zand georganiseerd, met na afloop een picknick.

Dit jaar werd het een tochtje over de Piushaven en het Wilhelminakanaal. In twee boten, die langszij aan elkaar gebonden waren. Varen, altijd leuk.

Om buiten de Piushaven zelf te geraken moest de boot een draaibrug voorbij. Die moest handmatig gedraaid worden. Geen licht werk:

Buiten de haven was er wel veel groen, waarlangs je voer, maar spectaculair was het niet. Af en toe werd je ingehaald door roeiers, dan wel kwam je roeiers tegemoet. Het stuk water dat we bevoeren heeft een Europees keurmerk als het gaat om roeibanen. Er worden regelmatig roeiwedstrijden gehouden.
Omdat onze booteenheid meer dan 12 mensen vervoert, en het niet helemaal gerangschikt wordt onder de pleziervaart (ons tochtje ging uit van http://www.tilburgtewater.nl ), moesten we op de boot laten zien dat ze beroepsvaart was. Dan moet je altijd voorrang verleend worden:

Het was een tochtje van ruim twee uur. Sommigen vonden dat te lang, omdat er onderweg te weinig afwisseling qua kijkgenot was, ikzelf vond het heerlijk relaxed.

Op naar één van de familieleden, die zijn tuin beschikbaar heeft gesteld voor het gezellig samenzijn na afloop, en een barbecue. We troffen er heerlijk weer op. En de barbecue was een groot succes:

Ik kondigde het eind vorig jaar al aan: kleindochter gaat communie doen.
Dat is gisteren gebeurd.
De mis was om half 10. Samen met nog 21 kindertjes deed kleindochter communie. De communieleider had een verhaal over ‘je hart openzetten’, de pastoor had het over de liefde van Jezus, en tussendoor werden liedjes gezongen door de communicanten. Soms was er een solo-voordracht. Of een duo-voordracht, zoals in het geval van kleindochter:

Tenslotte kregen ze de hostie. Nu hoorde ze er echt bij :-))
Tijd voor het familiefeest.

Als locatie was VirginBalloons gekozen. Mooi terras, veel speelterrein, redelijke binnenruimte, maar helaas, geen mogelijkheden om een leuke catering te verzorgen. Er was geen kookgelegenheid. En laten wij ons nou opgeworpen hebben om de catering te verzorgen. Partner heeft veel vooraf klaargemaakt.
We mochten gebruik maken van de voorraadruimte van de drank en de fusten bier. Gewapend met ons eigen campinggasstelletje hadden we inderdaad vrij snel de zaak onder controle.
Maar zover was het nog niet: eerst moest de limo nog aankomen met kleindochter en een paar klasgenootjes:
De buurjongen van familie zoon O heeft de taart gemaakt:

De eigenaar van VirginBalloons had ook een cadeau voor kleindochter: een waardebon om een keer mee te gaan met een ballonvaart. De koning te rijk!
Het spreekt voor zich dat er nog wel eten over was. Een dag later is het dan altijd nog nagenieten….

Kleindochter gaat volgend jaar communie doen. Communie. Ik ben er zelf niet mee opgegroeid. Ik merkte er pas iets van toen ik in Brabant kwam wonen. Buurkindjes gingen ter communie; met name voor de meisjes waren de mooiste jurkcreaties niet mooi genoeg. En dan na afloop de cadeautjes. Ik kreeg de indruk dat het daar vooral om ging.

Nu gaat onze kleindochter communie doen. De enige keer dat zoon O met schoondochter M en kleindochter Y een kerk van binnen gezien hebben, was toen Y gedoopt werd. Het hoort erbij, zo lijkt het. Zelf vind ik het merkwaardig: je bent niet gelovig/kerkelijk, maar je laat je kind wel dopen, en de communie doen.

Ter voorbereiding op de communie krijgt kleindochter nu ‘opdrachten’ mee. Op gezette tijden moet ze met andere kinderen die hun communie gaan doen, in de kerk iets gemeenschappelijks gaan doen.

De afgelopen periode heeft het groepje kerstliedjes ingestudeerd, met de bedoeling om die tijdens de kindermis op kerstavond ten gehore te brengen. Gisteravond was dan de grote avond. Het was een speelse mis. Het verhaal van vadertje Panov, een schoenmaker die zich opmaakt om Jezus te ontmoeten, was de leidraad. Tussen de bedrijven door werd gezongen.Het was volle bak in de kerk. Het was ook leuk opgezet.

Vorig jaar hadden neef R en vrouw B bij wijze van housewarming party een groots buitenfeest georganiseerd voor familie in de ruimste zin van het woord. Zie hier.

Dat beviel zo goed dat ze het dit jaar weer organiseerden. Nu met vrienden en buren erbij. Hier en daar zijn wat veranderingen aangebracht in vergelijking met vorig jaar, maar aan een succesformule moet je niet tornen. De WC-unit buiten was er weer, het springkussen, zwemgelegenheid, dansmogelijkheden, barbecue.

Zon was er ook. De kapstok hoefde niet gebruikt te worden:

Terwijl de gastvrouw vorig jaar blauwe hoge hakschoenen aan had, dit jaar had ze een zwarte open variant:

Het was weer een uitemate gezellig feestgebeuren. Het ligt in de bedoeling om dit evenement elk jaar te organiseren. We kijken ernaar uit.

Toen zonen O en R jong waren, werd er met hen nog wel eens ‘zoek de 7 verschillen’ gespeeld. Dat ging als volgt: iemand showt zich zoals hij er op dat moment uitziet, gaat de kamer uit, en komt terug met 7 veranderingen in zijn uiterlijk.

Zo ging zoon O ook eens de kamer uit. Kwam terug met onder andere een rookworst aan z’n oor. Alle veranderingen werden geraden, maar niemand bracht de rookworst ter sprake. ‘Zal ik een hint geven?’ vroeg zoon O, en hup, daar ging zijn tongetje in de richting van zijn rechteroor. Bloedserieus.

Dit spelletje werd nieuw leven ingeblazen met kleindochter. Die had het snel door: toen wij aan de beurt waren om bij haar de veranderingen te raden, stelde zij ons zwaar op de proef. Niet alleen had zij haar sokken uitgedaan en in plaats daarvan zakdoeken om haar voeten geknoopt, maar ook had zij haar schoenen weer aangetrokken. De metamorfose onttrokken aan het zicht.

‘Daar had ik jullie goed te pakken, hè?!’

Het begon met de idee van een sneeuwpop:

Maar al snel was een sneeuwballengevecht leuker.
(Daar zijn geen foto’s van.)

Het Kinder Vakantie Werk (KVW) heeft ook dit jaar weer allerlei aktiviteiten voor kinderen van de basisscholen georganiseerd. De kleine was vorig jaar voor het eerst van de partij. Wegens succes dit jaar geprolongeerd.

Ook nu was er een afsluitende Bonte Avond, waarbij elke groep een stukje ingestudeerd had. Het thema was jungle. Dat kon heel ruim geïnterpreteerd worden.

Zoals bleek uit de acte de présence van de groep waarin de kleine zat: er liepen allemaal pinguïns over het podium:

De stukjes die de verschillende groepen in één of twee weken geoefend hebben, zijn combinaties van muziek en beweging. Ergens wel logisch: in korte tijd kun je niet iets ingewikkelds instuderen. Bovendien kun je via muziek veel kinderen bereiken, en kunnen veel kinderen betrokken worden in het groepsproces.

En dat is eigenlijk de bedoeling van het KVW.

Neef R van partners kant en zijn vrouw kochten enige jaren geleden een huis in Moergestel. Nou ja, huis…..er moest nog veel aan versleuteld worden. Bovendien had R zo zijn eigen ideeën over hoe het eindresultaat eruit zou moeten komen te zien. Hij doe-het-zelft graag, dus dat werd een meerjarenplan. Een paar maanden geleden mocht je zeggen dat het pand klaar was. Nu het eromliggende gebeuren nog. Zwembad, vijver, goede hegafscheiding, gras, enzovoorts.

Om het einde van alle kluswerkzaamheden te vieren, moest er een house warming party komen. Het idee werd opgevat om dat voor vier families te organiseren: de broers en zussen van beide ouders plus hun kinderen en kleinkinderen. Dat zou een drukte van belang worden. Nieuwe uitdagingen.

Ruim van tevoren werd een datum gepland: 23 juni 2012 vanaf 16.00 uur.
Middels facebook en twitter werden we op de hoogte gebracht van de voortgang. Honderden satéetjes werden geprikt, er waren vriezers tekort, er moesten extra tafelmodellen koelkastjes komen. Aanbiedingen werden nauwlettend in de gaten gehouden. C1000 had een bieractie: twee kratten halen, één betalen. Winkels in onder andere Zwijndrecht, ’s Gravendeel, Gilze en Tilburg werden aangedaan. De auto zakte soms bijna door haar as. Of er werden hamburgers ergens onderweg ingeslagen, maar op weg naar huis was er een file. Dat was niet best voor de hamburgers.

Gister was het dan zover. Zoon R en vriend D waren speciaal overgekomen vanuit Cardiff, Wales. Het werd een heel gezellige middag/avond. De families accordeerden prima onderling. Het was een buitengebeuren. Ruimte genoeg. Om niet iedereen van het toilet binnen gebruik te laten maken, werd bij de ingang van het feestterrein een WC-unit geplaatst:

De kinderen hadden de tijd van hun leven: er was een springkussen (wel even de schoenen uit)

en er werd volop van het zwembad gebruik gemaakt:

Heerlijke satéstokjes, en het feit dat veel hamburgers in de file gestaan hebben, nou, daar merkte je niets van….

De gastvrouw begon vol goede moed haar acte de présence op (op zich heel mooie) schoenen met hoge hakken, maar met zulke schoenen lopen in het gras, nee dat was het niet….

Neefjes B en J zorgden voor de muzikale omlijsting. Smaken verschillen wel eens, maar ze kweten zich prima van hun taak.

Niet elk nummer noopte tot acties op de dansvloer, maar er werd regelmatig door deze en gene gedanst. Integratie der families.

Voor wie op de hoogte wilde blijven van het EK-voetbal kon binnen de wedstrijd Spanje-Frankrijk in spiegelbeeld volgen. (Buiten kon je de wedstrijd ook volgen, normaal, maar vager)

Kortom: er was voor elk wat wils. Het was geweldig georganiseerd.
Iedereen heeft genoten.