Het ei zei

Gent heeft iets met een draak. Op elk paaltje zie je de beeltenis van een draak. Bovenop de toren van de Belfortkerk staat geen haan als windvaan, maar een draak, bekend als de Gentse Draak.

Het meest waarschijnlijke is dat in de tweede helft van de 14de eeuw het toenmalige stadsbestuur van Gent de opdracht gaf om een draak te fabriceren als symbool van macht en waakzaamheid, voor bovenop de toren van Belfort. Een draak als hoeder van de stad. Er gaat echter ook een verhaal dat de draak in diezelfde tijd door de Vlaamse graaf Boudewijn IX tijdens één van zijn kruistochten op de Turken in Constantinopel buitgemaakt is, en aan de Gentenaren geschonken, als dank voor hun moed. Hoe die draak in Constantinopel terechtkwam, daar bestaan twee versies van: de éne versie zegt dat een Noorse kruisvaarder als dank voor het gastvrije onthaal de draak die op het voorsteven van zijn schip zat aan de keizer van Constantinopel geschonken heeft. De andere versie heeft meer weg van een legende: Joris was een goede koperslager, en Joris had een mooie dochter. Die mooie dochter werd het hof gemaakt door de zoon van de Keizer. Zowel de vader als de dochter zagen de avances niet zitten. De zoon van de Keizer dacht in een onbewaakt ogenblik de dochter te kunnen schaken, maar de vader kon dat net op tijd verijdelen, echter zodanig dat de zoon van de Keizer stervend was. Joris werd berecht, en ter dood veroordeeld. De dochter smeekte de Keizer om genade, en stelde voor dat haar vader in ruil voor zijn leven een kunstgewrocht voor de stad Constantinopel zou maken. Dat werd de draak. Joris koos de draak als object, omdat de gedaante van een draak de geest van het kwaad zou overwinnen.

In de loop der tijd heeft de torenspits verschillende restauraties moeten ondergaan. Ook de draak moest steeds aangepast worden. En vervangen door andere draken, van ander materiaal. De laatste draak dateert van 1980. Heeft een ijzeren romp, en is volledig bedekt met vergulde koperen platen. De draak weegt bijna 400 kg, is 3,50 m lang, 1,50 m breed en 1,80 m hoog.

Je volgt de bordjes Antwerpen – Gent – Brussel als je naar Frankrijk gaat. Je kent het begrip ‘de Gentse feesten’ hoewel je er nooit geweest bent. Gent, je hoort er positieve verhalen over, maar verder….? Daar is verandering in gekomen. We hebben met een stel mensen Gent onveilig gemaakt. De reis ging per trein. Vanuit Tilburg overstappen in Roosendaal en Antwerpen.
Als je het St.Pietersstation in Gent uitstapt, is er meteen de eerste eyecatcher:

Zo zullen er vele eyecatchers volgen: de trapgeveldaken; de Leie, de Schelde en de Lieve die een positieve rol in het aanzien van Gent spelen; de vele kerken (o.a. de St. Niklaaskerk, de Belfortkerk, de St. Baafskathedraal en de St. Jacobskerk) die Gent telt, alle prominent aanwezig, op korte afstand van elkaar, terwijl ze elkaar toch niet in de weg staan. Gent is ruim van opzet. Anders dan Brugge met zijn Middeleeuwse straatjes, voor zover ik begrepen heb….Maar ja, Gent en Brugge zijn dan ook niet op één dag gebouwd, zoals een bekend Belgisch zegswijs luidt.

Enkele impressies:

De kinderen laten zich niet onbetuigd in Gent, en dat doen ze nog leuk ook…:

Wordt vervolgd…

Op een steenworp afstand van Gelsenkirchen ligt Bochum. Bochum ligt in het hart van het mijnwerkgebied. We hebben daar het mijnwerkersmuseum bezocht, in Duitsland het Bergbau Museum genoemd.

De uitzichtplatformen op 50 m hoogte en op 62 m hoogte boven het museum zijn een kenmerkend symbool van Bochum voor de bezoeker. De geschiedenis van het mijnwerkgebeuren wordt getoond. Diavoorstellingen laten de erbarmelijke omstandigheden zien waaronder de mijnwerkers hun werk moesten doen. Van veiligheidsvoorschriften had men niet gehoord. Er werden zelfs paarden mee naar beneden genomen. Maar je kunt ook genieten van de modernere techniek.

Onder het museum, op zo’n 17 tot 22 m diepte, is het mijnwerken aanschouwelijk gemaakt middels een gangenstelsel van ongeveer 2,5 km lengte. Natuurlijk zijn de gangen en ruimtes onder de grond nu wel heel wat beter gestut, maar je krijgt een goed idee van het hoe en wat. En de materialen, machinerieën, vervoersmiddelen, enzovoorts die gebruikt werden. En de voortschrijdende techniek bij het werken onder de grond. In 2000 werd voor het laatst een mijnwerkwagentje voor het afvoeren van puin gebruikt.

Op het gebied van de steenkool en bruinkoolwinning heeft dit museum het grootste documentatie-archief van de wereld. Niet alleen op het gebied van de historische feiten, maar ook op het gebied van de geboekstaafde overleveringen van de mijnwerkers zelf, en op het gebied van de wetenschap. Men is druk bezig om alles te digitaliseren.

We hebben een lang weekend gehiphopt tussen verschillende steden in wat het centrum van het Ruhrgebied heet te zijn. Bottrop, Gelsenkirchen, Bochum. We zijn zelfs nog naar het Centro in Oberhausen geweest, een winkelmall, zoals er plannen zijn om zoiets ook bij Tilburg te realiseren. Het verschil met een gewoon winkelcentrum is, dat alles nu overdekt is, en dat er een volledige verdieping vol met nog meer winkels en eetgelegenheden bovenop de winkels en dergelijke van de begane grond gebouwd is. Als je er nog niet geweest bent, mis je ook niets. Die plaatsen in het Ruhrgebied dus…..je hebt niet het gevoel dat je door een industrieregio rijdt. Er is veel groen. Gebieden in Nederland, de randstad bijvoorbeeld of neem de weg Utrecht-Amsterdam, zijn veel erger.

De thuishaven van Schalke04. Er wordt zelfs een ‘Schalke-tour’ door de VVV aangeboden. Het is een levendig stadje, Gelsenkirchen. We hadden echter geen tijd voor een grondige verkening.

Aan de rand van het Nordsternpark, waar Runrig zijn optreden in het Amphitheater had, hebben we wel Der Deutschland-Express bezocht. Een zeer uitgebreid spoorlijnnetwerk van modeltreinen van Märklin. In grootte de derde van de wereld. Veel karakteristieke situaties uit verleden en heden van Duitsland zijn minutieus nagebouwd. Doorheen allerlei landschappen rijden de treintjes. Een lust voor het oog. Je kunt veel keren rondlopen, en telkens valt je oog op iets anders. Een kijkje achter de schermen leerde dat de bezoeker slechts één derde van het netwerk ziet. Vergelijk het met een ijsberg. Een aantal computers zorgt ervoor dat de treinen niet in elkaars vaarwater komen. Als je ziet wat voor soort computers de zaak draaiende houden, dan heb je het gevoel dat er ieder moment een crash kan komen.

Heel veel vrijwilligers hebben acht maanden lang hun tijd gegeven om deze tentoonstellingsruimte zo te presenteren. Het is zeer de moeite waard.

Het optreden van Runrig vrijdagavond 18 juli grepen we aan om een lang weekend weg te zijn. Runrig trad op in Gelsenkirchen, maar het lukte niet om daar een geschikte slaapgelegenheid voor vier personen te vinden. Of de kamers waren al volgeboekt, of de prijs per kamer ging ons budget te boven. Bottrop, een plaatsje zo’n 10 km van Gelsenkirchen vandaan, bleek een prima alternatief te bieden: Hotel Brauhaus. Het hotel is een familiehotel; zeer vriendelijk en behulpzaam personeel, en een prima ontbijt.

Bottrop zelf heeft niet zoveel te bieden. Er is een winkelstraat waarin onder andere twee eetgelegenheden zich bevinden, soort lunchrooms, want wie ’s avonds in Bottrop uit eten wil gaan komt bij de Italiaan uit. Iets anders is er niet, of de Burgerking zou een reële mogelijkheid moeten zijn.

Wat er wel is, is een kroeg waar gerookt mag worden. In Duitsland is de horeca in principe ook rookvrij, maar als kroegbaas kun je nog onder het verbod uit komen, als je de klanten lid van een club maakt, in dit geval een rokersclub.

Als klant moet je je naam en adres op een formulier invullen, met handtekening. Het vrijwaart de kroegbaas van sancties; jij mag roken, en je krijgt netjes je consumpties geserveerd. En je krijgt een pasje, als teken van lidmaatschap.

Want zeg nou zelf, wat is er tegen roken in een café? Onlangs gaf een politieman daar een treffend antwoord op: hij had nog nooit iemand hoeven verbaliseren die te veel gerookt had, wel omdat die te veel alcohol gedronken had.

Café De Troubadour dat elke maandagavond de Murphy’s Quiz Night organiseert, organiseert eenmaal per jaar een fietsspeurtocht. Twee mensen zijn een halfjaar bezig om rondom Tilburg een zo leuk mogelijke fietstocht uit te zetten. Ze weten zich in deze geholpen door de genummerde fietstroutes.

Al enige tijd kent Nederland een fietsroutenetwerk. De fietsroutes worden niet meer aangegeven met ‘De Kempenroute’ of zo, maar worden aangegeven met nummers. Elk nummer staat voor een aparte route. Je kunt onderweg van de ene route switchen naar de andere route. Er zijn fietskaarten, waar al deze routes op staan, zodat je thuis je eigen route kunt samenstellen. Onze tocht, een ronde via Loon op Zand en De Moer kende verschillende fietsroutenummers: 90, 92, 94, 93, 38, 57, 39, 62, 10.

Naast de aanwijzingen om de route goed te rijden, waren er ook vragen die beantwoord moesten worden. De antwoorden waren te herleiden uit situaties langs de weg. Natuurlijk waren er na afloop discussies over de juiste vraagstelling, dan wel het fout rekenen van goed gedachte antwoorden. Heeft een paard een hoofd of een kop? Als gevraagd wordt hoeveel paardenkoppen je ergens telt, en je noteert 3, dan wordt dat fout gerekend, omdat een paard een hoofd heeft, volgens de organisatie.

Er waren verschillende tussenstops: ’t Financiën in Loon op Zand, ’t Maoske in De Moer, ’t Wandelbos in Tilburg. Koffie, lunch, bier. Terug in De Troubadour was er eten. Klaargemaakt door ieder voor ieder. Vooraf hadden de meesten een culinair hoogstandje ingebracht: o.a. koude schotel, quiche, goulash, kleine wraps, visbrood, Mexicaanse lunchschotel en een soort bitterkoekjespudding. Voor elk wat wils.

Het was een goed georganiseerde dag, iedereen had goede zin, en na afloop waren de foto’s er nog….

Voorthuizen ligt aan de rand van de Veluwe, tussen Amersfoort en Apeldoorn, en vlakbij plaatsjes als Harderwijk en Ede. Ze trekt jaarlijks veel vakantiegangers. De gemeente vindt dat Voorthuizen het leukste en modernste dorp is….

Onlangs heeft het centrum een hele face-lift ondergaan. 30 augustus is de officiële opening van het vernieuwde centrum, maar nu zijn er ook al allerlei festiviteiten aan de gang. Iedereen in een feeststemming. Mensen in het hele land wier achternaam Voorthuizen is of Van Voorthuizen worden uitgenodigd voor de opening, en krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld.

Wij proefden de sfeer van het feestgedruis, maar reden toch het dorp weer uit, op weg naar de Voortse Herberg. We waren uitgenodigd voor een familiebijeenkomst van moeders kant.

De Voortse Herberg is een gezellige ambiance, leuk terras, het eten goed verzorgd. In buffetvorm. De formule van: binnen een bepaalde tijd eten en drinken wat je wilt voor een bepaalde prijs. Jammer dat mensen die na jou een afspraak hebben, maar die te vroeg aanwezig zijn, jou min of meer van het terras cq de tafel kijken…

Gezellig was het zeker. Je praat wat bij met de verschillende familieleden. Ter verhoging van de feestvreugde toonde een goochelaar aan de verschillende tafeltjes zijn kunnen, en dat deed hij heel leuk. Hij had vaak de lachers op zijn hand.

Kortom: we hebben genoten…..

Terwijl in Amsterdam de gemeenteraad nog debatteert over de vraag welke auto zich al dan niet nog mag vertonen binnen een bepaalde ring (je zou maar net een Ford Thunderbird geërfd hebben en je mag er niet mee naar je grachtenpand rijden), is de Duitse overheid de troepen vooruitgesneld.

Sinds begin dit jaar zijn er milieuzones ingesteld voor de meeste steden. Voertuigen moeten aan bepaalde normen van uitlaatgas-emissie voldoen om bepaalde zones binnen te mogen rijden. Aan de hand van het kentekenbewijs wordt de categorie bepaald waarbinnen de auto valt: groen, geel, rood, of zo slecht dat de auto geen sticker krijgt. Aan het begin van de toegangswegen naar de steden staan borden welke auto wel of niet binnen mag:

Ga je een zone binnen met een auto zonder milieusticker, terwijl dat wel vereist is, riskeer je een boete van 40 euro. Hetzelfde geldt als je met een geel-gestickerde auto een zone binnengaat waar alleen groene stickers mogen komen.

Binnenkort zal het hele Ruhrgebied onderverdeeld worden in milieuzones. Als je pech hebt moet je met je auto een omweg maken, omdat je niet door het Ruhrgebied mag.

De idee achter het onderverdelen in milieuzones ligt in het feit dat in bepaalde steden en binnen bepaalde gebieden de hoeveelheid fijnstof buitenproportionele vormen aanneemt, en op deze manier wellicht vermindert, of op zijn minst niet méér wordt….

Uitgebreide informatie, en waar welke milieuzone geldt of gaat gelden, vind je op deze site (tevens de bron waar bovenstaand plaatje vandaan komt).

Binnenkort gaan wij weer naar Duitsland. Nu niet met de trein, maar met de auto. Wij hebben een milieusticker aangevraagd. Voor ons geen beperkingen, onze auto heeft een groene sticker gekregen:

Hoewel je de stickers bij Tuev-nord kunt aanvragen (zie gelinkte site boven), en bij de vestigingen van Kwik-Fit, ben je het goedkoopste uit als je de sticker aanvraagt bij Dekra.