Het ei zei

We doen regelmatig inkopen bij de Jumbo. Dwz één bepaalde Jumbo, omdat die bij de ingang vriezers en koelbakken heeft staan waar altijd producten in liggen die dusdanig afgeprijsd zijn dat je ze wel mee moet nemen. Nou ja, als je ze lekker vindt natuurlijk.

We hadden een paar afgeprijsde producten en een paar ‘gewone’ artikelen. Op naar de kassa. Een nieuwe caissière. ‘Dat is dan 7,90 euro.’ Ik geef haar geld, en krijg 10 cent terug. ‘Plus nog 1 euro’, zeg ik. ‘Nee hoor, u gaf een briefje van 5 en 2 muntjes van 2 euro…..o, wacht…’ Dat was 1.
‘Waar is de bon?’ Die had ze al tot een prop gevouwen en in haar afvalemmer gegooid. Dacht dat ik geen bon wilde. Bleek dat ze één van de afgeprijsde artikelen voor het volle pond had aangeslagen. Dat was 2 en 2a.
Partner had ook nog iets gekocht, moest apart, omdat het voor iemand anders was. Moest zeker een bon hebben, zodat ze die kon declareren. Maar die bon had de caissière helemaal niet uitgedraaid. En het gekke is, de bon kon niet alsnog uitgeprint worden. Je moest naar de klantenservice. Alle producten opnieuw laten scannen, zodat er een kopiebon uitgedraaid kon worden. Je houdt het niet voor mogelijk. Dat was fout nummer 3 dus.

Deze caissière moet nog veel leren.

Via de BankGiroLoterij hadden we twee entreebewijzen gewonnen voor de voorstelling ‘Sophie’ met in de hoofdrol Tjitske Reidinga. Gegeven de speellijst was het Chassé Theater in Breda voor ons de beste optie. We waren er nog nooit geweest.

Makkelijk parkeren, een paar parkeergarages in de buurt.
Dat Chassé Theater is nog een heel complex. Natuurlijk een grote lounge voor natje en droogje, maar ook aparte kiosken waar je ijssnoep kon kopen, of iets warms. Er zit ook een bioscoop in het gebouw. En een zaal waar theater gemaakt wordt.

‘Sophie’ gaat over het leven van een vrouw van jong meisje tot oma. Het stuk is opgebouwd uit allerlei scènes passend bij de verschillende leeftijden. Je ziet na afloop van elke scène Tjitske een andere outfit aantrekken. Van jong uitziend naar middelbaar en oud. Voor de duidelijkheid werd op de zijwand nog even de leeftijd die ze in de volgende scène speelt geprojecteerd. Hierachter speelde zich alles af: steeds dezelfde kamer, namelijk die van het ouderlijk huis, later haar eigen huis.

(Natuurlijk mocht je tijdens het spelen geen foto’s maken)
Hier lees je een goede en duidelijke recensie
Partner zag in Tjitske Reidinga de nieuwe Mary Dresselhuys. Ze was ook goed. Het was een mooi, lief en humorvol toneelstuk. Prima gespeeld. Staande ovatie na afloop. (Ik moest even denken aan de uitzending van Podium Witteman waarin de staande ovatie na afloop van concerten aan de orde kwam.)

Een paar weken geleden waren we bij de Kringproef in Roosendaal. Een aantal entertainers lieten via een preview highlights uit hun show zien. Zo zagen we toen ook iets uit de show van Percossa. Hun act sprong er voor ons uit.
Dat bracht de schoonzus van partner ertoe om ons te trakteren op het avondvullend programma van Percossa in Schouwburg De Kring. BAM
Percossa bracht een zeer gevarieerde show, heel onderhoudend, soms met verrassende wendingen. Percussie was de hoofdmoot, maar zijsprongetjes naar piano of gitaar waren er ook. Ritme (dat ook nog om aan te horen was) werd uit allerhande voorwerpen gehaald. Bij ingang van de zaal stond een kist waarin het publiek voorwerpen konden gooien waarmee de leden van Percossa dan iets ritmisch muzikaals ten gehore zouden brengen. En dat deden ze inderdaad na de pauze.
Emmers en pollepels liggen voor de hand, maar ook een boodschappentas, een boek, een bats, een uitdruiprek. Enzovoorts. Heel leuk.
We hebben genoten. Eén van de leden van de groep heeft nog een bemoedigende opmerking voor wie djembees of trommels net iets te hoog gegrepen is:
Een heerlijke avond.

Het was een warme zomer. Slechts ’s ochtends vroeg konden deuren tegen elkaar opengezet worden om enige frisse doorstroom te krijgen in huis.
Bij één van die gelegenheden zag ons hondje kans om naar buiten te glippen en er alleen op uit te trekken. Niemand iets in de gaten.
Een paar uur later, toen Lijlo alweer thuis was gekomen (en wij dus niet wisten dat-ie überhaupt weggelopen was), werd er aan de deur gebeld. Iemand met de halsband van Lijlo. Zij had het hondje op een heel ander veldje gezien, zonder baasje, en dacht: die moet ik terugbrengen. De riem van haar eigen hond los gekoppeld, en aan de halsband van onze hond bevestigd. Maar Lijlo had zich losgewurmd. Was weer onder het hek doorgekropen, en liep naar huis.

De grote vraag was nu: wat heeft Lijlo daar op dat veldje gedaan, een veldje waar we anders nooit komen. Ze heeft in ieder geval met andere hondjes gespeeld, net in de loopse periode. Ze zou zomaar zwanger geraakt kunnen zijn. De vuile slet….

Pas na 5 weken kun je zoiets meten aan de hand van een echo. Die hebben we voor de zekerheid toch maar laten uitvoeren. Je weet maar nooit. Misschien moet er een hoek van de kamer ingericht worden voor de puppy’s. Bij de echo werden geen kleine Lijlootjes geconstateerd, maar zagen we wel dat er in de blaas een gezwelletje tegen de wand zat. Het lijkt erop dat die niet voor de plasopening zit, dus dat plassen lukt nog wel. Maar we moeten wel opletten: als het gezwel groeit dan kan dat nare gevolgen hebben. In de gaten houden dus.

Het was de wens van partner in ieder geval eens een keer op de planken te staan als toneelspeler. Nu heeft ze een vriendin die regelmatig een amateurtoneelgezelschap regisseert, en die kwam laatst met de mededeling dat ze kon opgeven voor een toneelproject, georganiseerd door mensen van Openluchttheater Hoessenbosch, bij Berghem. Dat deed ze. Het project heette: Je dialoog tegen mij. Twee mensen die in een dialoog te berde brengen wat zoal speelt in de maatschappij. Er is een schrijver die het stuk schrijft, en een regisseur die het stuk op de planken vormgeeft. Vooraf krijg je de tekst digitaal aangeleverd, want het belangrijk dat je de basis van je tekst kent.

Zo gezegd, zo gedaan. Echter nadat de tekst verstuurd was, volgde enige tijd later een mailtje waarin stond dat je de ‘oude’ tekst maar moest vergeten, dat nu een herschreven tekst in de bijlage zat. En de opvoering was al een week later. Wel werd er nog een hele dag fysiek gerepeteerd. ’s Avonds werden de dialogen opgevoerd. Want er waren verschillende dialogen. Elk duurde ongeveer 20 minuten.

’s Avonds nam ik kleindochter mee, want die wilde oma ook wel eens op de planken zien. Hun stukje werd als eerste opgevoerd. Dat kon nog net buiten. Daarna begon het te regenen, en het hield niet meer op. Binnen werd het festijn voortgezet. Knus, want het was niet zo groot.
Partner heeft een geweldige ervaring gehad.

We hadden 2 entreekaartjes voor Madurodam gewonnen via de Postcodeloterij. Omdat zoon O nog vakantie heeft, en kleindochter ook, hebben we 2 extra kaartjes gekocht en hebben we gisteren het park bezocht. Het kleine halfzusjes van kleindochter ging ook mee. Die was gratis.
Ik kan me niet herinneren wanneer ik überhaupt in Madurodam geweest ben. Maar ik zal er zeker geweest zijn.
Madurodam is in 1952 geopend. Het werd gerealiseerd met startkapitaal, ingebracht door de ouders van George Maduro. Hun zoon was verzetsheld in de Tweede Wereld Oorlog. Vooral bekend door de Slag om de Residentie. Hij overleed in Dachau.

Nog voor je binnen bent, word je Hans Brinker getoond, de jongen die ervoor gezorgd heeft dat Nederland niet onder water zou lopen, door zijn vinger in de dijk te steken….
Het was leuk om langs al die miniaturen te lopen.
Er waren doe-dingen, maar daar hebben we ons eigenlijk niet mee bezig gehouden. Ook zijn we niet binnen geweest. We hadden zo een mooie indruk.
Wat natuurlijk wel in trek was, was spelen met water. Heerlijke verkoeling….
Het was een gezellige dag.

Een paar weken geleden veroorzaakte onze wasmachine kortsluiting. Geen idee waar het in zat, maar omdat-ie toch al ruim 20 jaar oud is, leek het ons een goed moment om hem te vervangen. Via internet een betaalbare gevonden bij de Witgoed Outlet. Geen nieuwe, maar ‘hij werkt nog wel als zodanig’. Een Hoover …. nooit van gehoord, maar het zal wel. De oude machine namen ze mee terug. Zo gezegd, zo gedaan.
Echter, bij het aansluiten van deze machine en uitproberen, kwam er ook kortsluiting. ‘Hij doet het toch echt, hoor, er zal wel iets met uw elektriciteitskastje niet in orde zijn. Maar, als hij het niet blijft doen, kunt u hem omruilen voor een andere of u krijgt uw geld terug.’ En inderdaad: de machine bleef kortsluiting geven, ook toen de machine op een andere groep aangesloten werd.
We zagen een andere wasmachine, bij een ander bedrijf, ook betaalbaar. Bij 2de Kans Witgoed. Dan die maar aanschaffen. Bij Witgoed Outlet het geld terugvragen. De AEG van 2de Kans Witgoed doet het goed, en het geld van de Hoover werd teruggestort. So far, so good.
Omdat de wasdroger even oud is, als onze oorspronkelijke wasmachine leek het een goed idee om die ook maar te vervangen. Bij 2de Kans Witgoed, want we waren tevreden over de wasmachine. Ja, een droger hadden ze ook. Zo goed als nieuw.
Een Zanussi. Echter, bij uitproberen bleek deze het niet te doen. ‘Gewoon een half uurtje wachten, dan is alles tot rust gekomen, dan doet-ie het wel.’ Oké dan. Maar zelfs de volgende dag deed-ie het niet.
Geld terug kregen we niet, we mochten wel ruilen met een andere. Nou vooruit maar. Er werd een AEG beloofd, een Bosch, een Siemens, een Whirlpool, een Candy (nooit van gehoord), maar het werd een BEKO. Ik geef toe, hij doet het, maar ik hou nog een slag om de arm. Ik vertrouw het allemaal niet meer.
De tweede hands wereld is toch een apart wereldje.

Partner zag op de Facebookpagina van een ex-collega het bericht voorbijkomen dat zijn vrouw voor belangstellenden een cursus zeepsteen / speksteen bewerken ging geven. Drie ochtenden van 10.00 tot 13.00 uur. 6, 7 en 8 juli. Op boerderijcamping Hoeve de Mertel te Biezenmortel.
Daar werd partner meteen enthousiast van. Biezenmortel is slechts 20 minuten rijden van Tilburg vandaan, en je kon er ook een Bed en Breakfast bespreken. Zo gezegd, zo gedaan. Niet echt goedkoop, maar prima verzorgd en buitengewoon gastvrij. De vrienden van partner stonden met hun caravan op de camping. Een niet grote, maar toch ruim opgezette camping.
Er zijn verschillende soorten zeepsteen. Partner had een steen om te bewerken uitgekozen, die een Braziliaanse zeepsteen bleek te zijn.
Vrij zacht materiaal. Met schaven, schuren, beitelen, polijsten en wassen is het de bedoeling om van de ruwe steen een klein kunstwerkje te maken.

Het materiaal:
Work in progress:
Het eindresultaat is alleszins bevredigend. Het is een voorwerp dat je van verschillende kanten kunt bekijken en er telkens iets anders in kunt zien.
Een paar dagen toeven op de camping, ook al slaap je in een normale kamer, was heerlijk.