Het ei zei

Vorig jaar zaten we tijdens de Tilburgse kermisweek in Zeeuws Vlaanderen. Dit jaar zijn we in Tilburg gebleven. Er moest nog gewerkt worden.

Op weg van huis naar werk en van werk naar huis kon ik getuige zijn van het reilen en zeilen van de kermis.

Ter voorbereiding werden her en der grote verdeelkasten voor de electrische aansluitingen geplaatst. Obstakels werden verplaatst, zoals bomen in een bak…

Dan komt het moment van de opbouw. Het is ongelofelijk: ’s woensdags is daarmee begonnen, terwijl vrijdag ’s middags de kermis geopend werd…

De trots van de kermis was een attractie met dubbele looping, de Teststrecke:

Er zat echter ook een keerzijde aan: door de omvang van de attractie moest een heuse boom gekapt worden. De wethouder die over de gang van zaken gaat rond het kermisgebeuren, had dat te laat in de gaten. Binnen de gemeenteraad is daar nog stevig over gediscussieerd. Maar ja, het kwaad was al geschied. Bovendien stonden de uitlopers van de Teststrecke op het grondgebied van de Rabobank. De exploitant heeft in ieder geval een boete gekregen.

Een vast onderdeel binnen de kermisweek is Roze Maandag. Ik zat achter mijn computer op het werk, en opeens hoor ik me toch een ‘herrie’. Komt de optocht langs de winkel:

En dit was dan het Roze Maandagstel van 2010:

De VVV probeerde haar graantje mee te pikken door roze brillen te verkopen:

De ballon voor de kleine:

We hebben geen geld aan de kermis uitgegeven. Althans niet aan de attracties, en dergelijke. Als de kleine geen andere problemen had gehad, zouden we misschien nog met haar iets ondernomen hebben.
We hebben gisteren, de laatste dag van de kermis, wel oliebollen en krentenbollen gekocht. Nog gekeken naar paling, maar 17 euro voor een pond (drie redelijke palingen) vonden we teveel van het goede.

Afgelopen nacht zijn de mensen weer begonnen met afbreken. Ze treffen het er niet op: veel regen. Ook vanochtend nog:

1. De puzzelfietstocht.
Jaarlijks organiseren een paar mensen van café De Troubadour in Tilburg een puzzelfietstocht. Ik heb er al eerder over geschreven. Kijk maar na, bij de categorie ‘Eropuit’ :)) Het is altijd een gezellige bedoening. Punt 1 van de routebeschrijving leverde dit keer meteen al de nodige problemen op: de opdracht luidde dat je op een bepaald punt naar links moest, de praktijk was, dat je daar naar rechts moest. Zo zaten er nog wat foutjes in de opdrachten. Er werden vele kilometers meer gereden dan nodig was. Sommige mensen mopperden op het weer: te warm. Mij hoorde je niet klagen. Zon en wind….ik ben weer aardig bijgekleurd.

Tussen de vragen die op de omgeving betrekking hadden, werden ook ‘algemene vragen’ gesteld. Eén ervan luidde: welke letter komt na MJJA?

2. De finale.
Tja, Nederland heeft het niet kunnen bolwerken. Het team was te gespannen, ondanks de wijze raad van ont-Spanje….De inktvis zal door de Nederlander op allerlei manieren klaargemaakt gaan worden, want hoe durfde octopus Paul Spanje aan te wijzen als winnaar…? Overigens had Nederland ruimschoots gewonnen als het om de gele kaarten ging. Ik geloof dat er van de elf twee geen kaart gekregen hebben.
Toen ik vanochtend bij de bakker om een gesneden Duits brood vroeg (ja, die bestaat echt), kreeg ik er als cadeautje een soort oranje cakebrood bij: als pleister op de wonde vanwege de slechte afloop van de finale.

3. Möök.
Ik keek altijd wel even op zijn website. Hij is iemand die alles wat maar opvalt, en in zijn interessesfeer ligt, in beelden vangt. Cartoonesk. Of gephotoshopt. Echter, enige tijd geleden bleek de site niet meer te vinden. De stekker was eruit getrokken. Niet door hem. Hij had een keer een Nijntje afgebeeld met een joint in zijn mond en een marihuanablad op zijn buik. Het achterliggende nieuwsitem is mij ontgaan. In HP/DeTijd van 9 juli 2010 staat uitgelegd waarom Möök van het web gehaald is. De gewraakte afbeelding stond erbij….die heb ik maar even gescand:

Bruna kreeg lucht van deze afbeelding. Vond dat er sprake was van auteursrecht. Hij werd gesommeerd om de post over Nijntje te verwijderen, maar drie dagen later was zijn blog al offline…Ik snap niet waar zo’n Bruna moeilijk over doet. Ik heb zelf iets dergelijks meegemaakt, in de tijd dat ik bijna elke week een post had over de Murphy’s Quiz Night. Ik moest alle posts verwijderen, zo niet dan kon ik mijn website vaarwel zeggen. Ik heb het er maar niet op aan laten komen, maar kinderachtig vond ik het wel.

Komkommertijd dus…..van alles wat, geen uitgesproken onderwerpen. En we hebben niet eens komkommers in huis….

In Amerika heb je de Red Hat Society. Een groep vrouwen van boven de 50, die minimaal eens per jaar bij elkaar komt, om ergens gewoon lol te gaan maken. Om naar buiten toe een soort vrolijke eenheid uit te stralen, zetten de meesten een rood hoedje op, en kleden ze zich zoveel mogelijk in het paars. De bijna Sarah’s dragen roze. Het idee van deze club is overgewaaid naar Nederland….de Rode Hoedenclub.

Vandaag werd Tilburg ‘onveilig’ gemaakt door de Brabantse afdeling van de Rode Hoedenclub. Het zag er leuk uit:

Je hebt van die kunstig uitgevoerde metaalachtige doosjes, rond, rechthoekig, vierkant, met een dekseltje. Ze zijn over het algemeen niet groot. Al snel kregen die de naam ‘pillendoosjes’. Makkelijk voor onderweg. Pilletjes tegen wagenziekte, of wanneer je op gezette tijden een pil moet innemen, vanwege een bepaalde kuur. Doosjes waarin maar één soort pil kan.

Het wordt lastiger als je elke dag meerdere pillen moet slikken……de één moet eerst opgelost worden, de ander kun je zo innemen. Natuurlijk gaat dat in één moeite door: je vult een glas met water of iets anders vloeibaars (er zijn mensen die hun pillen met sinas wegspoelen), doet daar de pil in die moet oplossen, de andere pillen doe je in je mond, neemt een flinke slok, die zijn binnen, nu met een lepeltje de bijna opgeloste pil door het vocht roeren, en het glas leegdrinken. Om tijd te besparen is het makkelijk als de verschillende pillen al klaar voor gebruik liggen. Dan is wel handig als ze niet door elkaar komen.

De apotheek had daar een handig doosje voor: Medimemo. Je klapt het open als een boek. Dan liggen in een rechthoekige ‘kuil’ 7 langwerpige doorzichtige doosjes waarin drie schotjes die je zelf naar believen kunt verschuiven, afgedekt met een schuif. Zondag tot en met zaterdag. Voor mij voldoende om twee weken pillen in het vooruit te hebben.

Echter: in de loop der tijd zijn die schuifdekseltjes zo vaak verschoven dat als ik maandag wegschuif, dat vrijdag denkt, kom, ik schuif ook weg. Als ik niet oplet, heb ik de pillen van maandag in mijn hand, en liggen die van vrijdag op de grond. Inmiddels zijn de schuifjes omwikkeld met een stukje plakband. Zo schuiven ze niet meer vanzelf weg. Het volgende probleem kondigt zich aan: doordat je nu wat meer moeite moet doen om de dekseltjes weg te schuiven, beginnen de tussenschotjes een eigen leven te leiden. Ligt er weer een pil die je zo kunt innemen bij de pil die eerst opgelost moet worden…..en al die pillen lijken zo op elkaar.

Voorlopig is het allemaal nog te overzien, maar te zijner tijd misschien toch tijd voor een andere pillen-scheid-memodoos…

Een paar maanden geleden heb ik voor mijn verjaardag onder andere twee bloembakken gekregen. Van die bloembakken, die je aan een balkon kunt hangen. In verband met moederdag, waar we zelf eigenlijk niets mee hebben, maar onze zoon en zijn vrouw wel, leek het ons wel een leuk idee om die bakken te vullen, en om haken te kopen, zodat de bloembakken aan het balkon kunnen hangen.

Ons senseo-apparaat heeft kuren. Hij pompt het water niet goed meer op. Waarschijnlijk zit er een filtertje verstopt, maar daar kunnen we niet bij. Hij is al wel ontkalkt. Toevallig valt het apparaat in de serie die Douwe Egberts terug heeft laten roepen, vanwege eventueel ontploffingsgevaar. Daar hadden wij geen actie op ondernomen, omdat we eigenlijk geen zin in die rompslomp hadden. Maar beter laat dan nooit…..
We namen hem mee naar De Harense Smid. Eén verkoper zei dat we onderzoekskosten moesten betalen, de ander vond van niet. Ons argument was, dat Douwe Egberts zelf opgeroepen heeft om de apparaten naar Philips te zenden. Dat gaf de doorslag. We zijn benieuwd hoe die terugkomt.

Vanuit De Harense Smid was Intratuin het dichtstbijzijnde tuincentrum om te kijken waarmee de bloembakken het best gevuld kunnen worden, en om de haken te kopen. Meteen bij de ingang vonden we wat we zochten. Een bak met plantjes en een bak met kruiden en aardbeien. Op naar de kassa. Dat was nog niet eenvoudig: via een pad dat door de hele winkel geleid werd, langs allerlei prullaria, bereikte je eindelijk de kassa. Afsnijden lukte niet. Onderweg dacht ik steeds: we hebben toch nog waardebonnen van Intratuin? Hadden we die nou maar bij ons. Want ja, die bakken vullen is wel leuk, maar je bent toch meer geld kwijt dan je aanvankelijk denkt. Later zagen we bij de Aldi perkplantjes, ook leuk voor in de bloembakken, en veel goedkoper…..maar ze zagen eruit alsof ze al dood waren. Nee, dan kun je beter iets meer uitgeven aan goed spul.

Thuisgekomen bleek dat de waardebonnen niet van Intratuin waren, maar van Groenrijk. Eigenlijk zou je een algemene waardebon moeten hebben, in te wisselen bij elk tuincentrum. Zoals een bioscoopbon, of een boekenbon. Een groenbon dus.

Onze vriendin in Fontenay-en-Parisis had naar aanleiding van haar vijftigste verjaardag een C-party georganiseerd. Het feest stond zoveel mogelijk in het teken van de C.

Er werd Champagne geschonken, Cola, Cassis, Cider, Chaudfontaine, Cabernet Sauvignon en toch ook nog wel iets als Oasis, een soort ranja. Vooral voor de kindjes die er rondliepen. Er werd Chips in verschillende soorten op de tafels gezet. Later op de avond was er een buffet; hier hebben ze toch maar de eis van de C vaarwel gezegd, anders werd het wel heel ingewikkeld om iets gevarieerds op tafel te zetten.

De gasten die kwamen hadden stuk voor stuk hun best gedaan om zich te presenteren als iets met een C: er was een Caesar, er waren Cowboys, er was een Clericale geestelijke, er was een Chinese, een Chat, een Chien, iemand was geheel blauw met een zon en een ster, de Ciel, er was iemand die gewoon Crazy was (maar er wel als een geestelijke uitzag), er was een Corbeau (raaf), iemand kwam als Cadeau, als Caterpillar (vlinder), als Courtisane, als Caviste (iemand die zich met de fabricage van wijnen bezighoudt), als Cochon (varken), als Chico Marx, als Clown, als Cliniclown, iemand had zich omhangen met Carottes, Courgettes en Céleri, enzovoorts, enzovoorts. Zelf kwam ik als Chippendale, maar het werd mij verboden om mijn act op te voeren…:))

Een goede vriendin van de jarige zorgde als Chanteuse voor de muzikale omlijsting. Met een contrabassist/gitarist en iemand op keyboards als begeleiding zong zij mooie, gevoelige nummers. Jazzy.

Het was een heel ongedwongen, erg gezellig feest.

Een aantal jaren geleden hebben we ons door een kennis laten overhalen om bij TNS-Nipo in een soort enquête-panel zitting te nemen. Aan het begin van elke maand krijg je via de e-mail een oproep om een screeningtest in te vullen. TNS-Nipo heeft verschillende opdrachtgevers. Door vooraf vragenlijsten rond te sturen, wordt bekeken of je wel of niet tot de doelgroep behoort. Later in de maand krijg je al dan niet een specifiekere enquête toegestuurd. Allemaal via internet.

Na invulling krijg je als beloning Nipo-punten. Die punten kun je laten toekomen aan een goed doel, dan hebben je punten een equivalentwaarde in euro’s. Je kunt ze ook laten bijschrijven bij het potje ‘Bol.com’ bijvoorbeeld, of ‘Blokker’. Heb je 66 punten, dan krijg je een tegoedbon ter waarde van 10 euro. Zo hebben we inmiddels al aardig wat via Bol.com met korting kunnen kopen, of bij de Blokker. Ik heb me ook nog wel waardebonnen voor de Free Recordshop laten uitkeren, maar daar word je niet vrolijk van…van wat je daar kunt kopen. Nee, niet mijn smaak.

Je hoort wel eens in het nieuws: uit onderzoek door het Nipo is gebleken, dat…..nou, voor dat soort onderzoeken zijn wij nog nooit gevraagd. In feite krijgen we heel veel op het gebied van reclame te verwerken, of van hoe er tegen een bepaald bedrijf aangekeken wordt.
Dan beginnen ze met de vraag: welke banken kent u allemaal…..uiteindelijk gaat het alleen nog maar over de ING-bank. Het maakt niet uit of jezelf iets met die bank te maken hebt, het gaat erom hoe je er tegenaan kijkt.
Af en toe krijg ik per post het één en ander toegestuurd. Dan mag ik een week lang op mijn werk bijhouden welke poststukken we krijgen, en van welk postbedrijf. TNT Post, Sandd, Select Mail. Kijken of er in loop der tijd verschuivingen op dat gebied plaatsgevonden hebben….Na zo’n opdracht heb je snel een waardebon van 10 euro. Da’s wel leuk.
Laatst kreeg ik een oproep om een formulier in te vullen over ‘radio’. Ah, leuk, dacht ik…..maar ik had beter moeten weten: de Ster had een reclameboodschap gemaakt voor de radio, waarin ze ondernemers duidelijk maakt dat het prima adverteren is tijdens het WK Voetbal. Dat het niet uitmaakt of Oranje nu speelt of niet, gekeken wordt er toch. Je krijgt het te horen, en dan moet je die boodschap gaan ontleden: is-ie duidelijk, valt-ie op, komt-ie over, enzovoorts.

Ik worstel me er altijd maar doorheen. Reclames…..zelden blijven ze bij mij hangen. Ik heb niks met reclames, maar ja, wie wel eigenlijk….?

Gezellige dagen iedereen, en lekker eten…..