Het ei zei

Over het algemeen is het wel prettig, het hebben van een éénmanspost. Werk moet altijd gedaan worden, maar je kunt zelf enigszins bepalen in welke volgorde. Zolang er geen deadlines zijn, zoals de BTW aangifte, de maandafsluiting, de jaarafsluiting, de grootverbruikers die bevoorraad moeten worden, enzovoorts, kun je aardig freewheelen.
Er kleeft echter één groot nadeel aan het beoefenen van een éénmansbaan: als je ziek bent geweest, of wanneer je van vakantie teruggekomern bent, is al je werk blijven liggen. Het stapelt zich op. Niemand neemt het van je over. Het is ook niet makkelijk om over te nemen. Langere tijd achter elkaar vakantie opnemen is voor mij uiterst lastig, dwz het kan wel, maar ik krijg de rekening na afloop dubbel gepresenteerd.

Nu is het wel zo, dat als ik er niet ben, dat het leveren van koffie aan grootverbruikklanten gewoon doorgaat. Er wordt alleen bijgezegd dat de rekening die erbij hoort, wel nagestuurd wordt. Werkt goed. Niemand klaagt.

Vorige week heb ik cadeaubonnen bij FairSupport (een afsplitsing van de Landelijke Vereniging van Wereldwinkels) besteld. Ik kreeg een e-mailtje dat de bonnen maandag op de post zouden gaan, dat we ze dinsdag dan wel in huis zouden hebben. Ze zijn er nog steeds niet. Toch maar even bellen: ja nee, degene die voor de cadeaubonnen zorgt, is ziek geworden, maar ze is er vandaag weer….ik zal ze even geven. Tja, ze was maandag ziek geworden, maar vergeten om door te geven dat er cadeaubonnen opgestuurd moesten worden….Sorry, sorry, wanneer had u ze nodig? Vandaag dus…..Oei, dat zal niet meer lukken. Wat nu?

Nou ja, ze worden alsnog opgestuurd. Beetje laat, maar goed, ik verzin wel iets als alternatief. Een tegoedbon die recht geeft op een cadeaubon, bijvoorbeeld…

Brothers in crime (m/v), die éénmansposters…..

De partner van een vrijwilligster belt af.

Hij: ze moet steeds overgeven, ze doet zo gek.
Ik: dan kan ze donderdag zeker ook nog niet werken?
Hij: dat weet ik niet hoor, dat moet ze zelf maar zeggen.
Ik: nou, wens haar maar beterschap.
Hij: als ze dat nog maar begrijpt….

Wereldwinkels worden gerund door vrijwilligers. Bij de grotere wereldwinkel loopt nog wel eens een betaalde kracht rond, die coördinator is, of boekhoudkundig administrateur, zoals ondergetekende, of een soort manusje van alles. Meer betaalde krachten zijn niet op te brengen. De wereldwinkel is afhankelijk van de vrijwilliger.

Dat zorgt wel eens voor noodsituaties. Dan heb ik het niet over gebrek aan kennis met betrekking tot de kassahandelingen. Nee, het gaat om voldongen feiten die op korte termijn opgelost moeten worden, of waarmee je op dat moment moet dealen. Vrijwilligers draaien één of twee dagdelen per week een dienst. Er zijn een aantal vrijwilligers die ook op de koopavond hun dienst kunnen doen, maar niet elke week, of op de zaterdag, maar niet elke week. Kortom, er worden roosters gemaakt.

De afgelopen weken was het weer nogal grillig. Als je ’s ochtends opstond, kon het zomaar gebeuren dat een wit landschap je toelachte. Reden voor toch wel een aantal vrijwilligers om te zeggen: hier ga ik niet door….Ze bellen hun dienst af. Onder het motto: ik ben toch een vrijwilliger? Maar Gerrit mag wel een oplossing bedenken. Op korte termijn valt dat niet mee. Je valt steeds terug op dezelfde mensen. Mensen die op een bepaald moment op hun beurt zeggen: rooster mij de volgende maand maar niet in…..het wordt me teveel, en ik word er niet voor betaald…..Terecht, er zijn grenzen aan de inzetbaarheid.

Ik wil eigenlijk zeggen: vrijwillig is niet hetzelfde als vrijblijvend.

Ik moest een olifant afleveren. Terwijl ik de olifant uit de auto til, komt de persoon voor wie die bedoeld is, op me af (ik wist dat hij het was, omdat ik hem in de winkel gezien had): ‘Ik zag je al aan komen. Ik moet nu naar een afspraak. Mijn appartement is op de zevende verdieping, de deur staat open. Doe de deur dicht als je de olifant binnen gezet hebt….’

Kijk, dat vind ik nou geweldig, dat er nog zulke mensen zijn, zo vol van vertrouwen.

Zo is het wel weer leuk om tijdens je werk naar buiten te kijken….:

Sinds enige tijd lopen er mensen van het Duurzaamheidsteam door Tilburg om te beoordelen in hoeverre winkels voldoen aan duurzaamheidseisen. Niet geheel toevallig natuurlijk, nu er een klimaattop in Kopenhagen is…. Er wordt niet gekeken naar wat je verkoopt; of het producten zijn die van duurzame materialen gemaakt zijn. Hiermee had ik meteen een antwoord op een vraag die op mijn lippen lag, want een bonbonzaak op het Besterdplein had een duurzaamheidssticker gekregen. Dat vond ik zo raar, want wat hebben bonbons nou met duurzaamheid te maken….?

Nee, er wordt gekeken naar hoe de winkel omgaat met de energie.

Er zijn verschillende criteria waarop je als winkel kunt scoren:
– hoe het met de ingang gesteld is (maximum aantal punten -5- als er sprake is van een tochtportaal)
– hoe de temparatuur is (maximum aantal punten -5- bij 19 graden of lager, gegeven een maximale temperatuur van 15 graden buiten)
– of je weet hoe het jaarverbruik voor electriciteit en gas is, en of je de meters zelf regelmatig afleest, per item 1 punt
– hoe het staat met de vries- en koelapparaten
– hoe het staat met de verlichting (maximum aantal punten -5- bij gebruik van meer dan 50% led-lampen)

Vandaag kwamen twee mensen van het team de wereldwinkel binnenlopen, met de vraag of ze de winkel op duurzaamheid mochten beoordelen. Geen probleem.

De winkel heeft bij de ingang dichte deuren (3 punten), het is er 19 graden (5 punten), huurt het pand, weet het jaarverbruik van electriciteit en gas niet, en leest niet regelmatig de meters af (geen punten), het criterium koelapparaten is op de wereldwinkel niet van toepassing, qua verlichting zijn er meer dan 50% spaarlampen (3 punten). Totaal 11 punten.

Conclusie: behaald (als je met je muis op het pijltje achter ‘adres’ gaat staan, en Nieuwlandstraat oproept, dan komt ook de wereldwinkel in het rijtje voor), net genoeg om in aanmerking te komen voor een duurzaamheidssticker. De wereldwinkel bevindt zich in een select gezelschap: tot nog toe heeft ongeveer 10% van de beoordeelde winkels het certificaat ontvangen….

Het begon met een relaistje: de richtingaanwijzers van de auto van de wereldwinkel haperden. Er moest een relaistje vervangen worden. Dat is afgelopen maandag gebeurd. Op weg naar huis zag ik een rood lampje branden…er was iets met de koelvloeistof. Nu staat het waarschuwingslampje heel scherp afgesteld, dus zorgen maakte ik me niet. Ik moest toch nog tanken, dan kijk ik meteen naar het koelvloeistofreservoir. Die moet inderdaad gevuld worden….Dinsdagochtend bleek echter het koelvloeistofreservoir weer leeg. Een lek. Daar kon niet meer mee gereden worden.

De garageman vond het raadzaam om eerst de Wegenwacht te bellen. Die heeft wel lapmiddelen, zodat daarna de garage het karwei af kan maken. Aldus geschiedde. De man van de Wegenwacht had het probleem snel gevonden: een klemmetje was moe geworden, daar lekte de slang het water naar buiten. Nieuw klemmetje bevestigd, gewoon water in het koelvloeistofreservoir geschonken, briefje gemaakt voor de garage (koppakking controleren, water door koelvloeistof vervangen, en nog het één en ander) en intussen de moter van de auto warm laten draaien.

Shit, de moter slaat af. Niet meer aan de praat te krijgen. Een vermoeden wordt bevestigd: de thermostaat is kapot. Nog meer briefjes voor de garage. De man van de Wegenwacht heeft de auto naar de garage gesleept. Ik achter het stuur van de VW Transporter. Dan merk je het verschil wel tussen sturen als je met draaiende moter rijdt, of nu, terwijl de moter uit is. Je moet echt sjorren aan het stuur wanneer je een bocht om gaat.

Een paar uur geleden kon ik de auto pas weer ophalen. Hij heeft de nacht doorgebracht op het garageterrein. In eerster instantie viel het niet mee om de auto weer aan de praat te krijgen en er moesten verschillende onderdelen (waaronder inderdaad een nieuwe thermostaat) besteld worden. Gelukkig was de koppakking nog goed. De auto rijdt weer als vanouds.

Ik schreef wel, dat het met een relaistje begon, alsof het vervangen van het oude door het nieuwe er de oorzaak van was dat het klemmetje moe geworden was, maar dat is natuurlijk niet zo. Ik vond het wel grappig: je begint met een relaistje, je eindigt met een auto die niet meer start. Medewerkers binnen de winkel opperden al: waarom kopen we geen andere auto? (Alsof de winkel daar voldoende geld voor heeft…)
Overigens kan het kapotte klemmetje er wel de oorzaak van zijn (door de lekkages) dat water in de cilinders is komen te staan, en dat de thermostaat een opdonder heeft gehad.

In ieder geval hoeven we niet met de handen in het haar te zitten, de auto kan de komende dagen volgens planning op alle fronten ingezet worden: kerstpakketten moeten uitgeleverd worden, er moet een kerstmarkt bevoorraad worden, en tussendoor moeten enkele grootverbruikers van koffie voorzien worden….

Het Sinterklaasfeest moet nog komen, maar bedrijven en instellingen richten hun aandacht meer op het Kerstgebeuren. Ook bij de wereldwinkel wordt aangeklopt voor het verzorgen van kerstpakketten, of eindejaarsgeschenken. Dit jaar zitten er een paar grote klappers tussen. De wereldwinkel op haar beurt, moet de artikelen weer bestellen bij de verschillende leveranciers. Want zoveel is er natuurlijk niet op voorraad.

Zo kon het gebeuren dat er vijf pallets tegelijk afgeleverd werden. Eén pallet werd ergens in de winkel gedropt, maar de andere vier stonden in gelid in de entreehal. Dat ging precies. Klanten konden nog net langs de pallets de winkel in.

We hadden de spullen op de pallet die in de winkel stond als eerste naar het voorraadmagazijn gebracht. Dat is toch altijd even sjouwen, omdat het magazijn zich niet direct achter de winkel bevindt, maar nog achter de tussenruimte waar je even een kopje koffie kunt drinken, of je boterham kunt eten, of wat dan ook. We wilden net aan de pallets die in de entreehal stonden, beginnen, toen één van de klanten zijn rugtas af deed, en vroeg waar de goederen naartoe moesten. Hij wilde wel even helpen….

Dat was meer dan welkom. Dat ‘even’ duurde toch langer dan hij zelf gepland had. Hij wilde na afloop (hij heeft tot de laatste snik alle pallets mee ontruimd) geen drankje als dank. Geen tijd, hij moest naar Tilburg-Noord….

Update van de verkeerde pintransactie: de vrouw in kwestie kwam de winkel binnen, en vroeg of wij niet iets gemerkt hadden. Jawel, onze administrateur, werd er gezegd. Zij had ook iets gemerkt, ze kwam het restant bijpinnen….

Kortom: twijfel niet aan de goedheid van de mens.