Blog Image

Het ei zei

De moeite waard

Muziek: Mathieu Mathieu
Film: Cyril Mennegun - Louise Wimmer
Film: Léa Pool - Maman est chez le coiffeur
Film: Julia Murat - Historias

Brievenbuspakje

Uncategorised Posted on 18 okt, 2022 21:25

Enige tijd geleden stuurde ik via PostNL een speciaal soort pen op naar iemand in Doorn.
De pen kon door de brievenbus, dus het werd een brievenbuspakje met track en trace code.
Een tijdje later kreeg ik bericht van de ontvanger dat haar door PostNL wel een pakket aangeboden was, maar iets heel anders dan de pen. Namelijk een trainingspak. Het label dat ik uitgeprint had, en op het pakje waar de pen in zat geplakt had, was nu over het label van het andere pakket geplakt. Heel vreemd.
Wat ik ook vreemd vond: dat een gewoon pakket als een brievenbuspakje aangeboden kon worden.
Contact gezocht met PostNL. Er werd een onderzoek gestart, maar, je raadt het al, de pen werd niet teruggevonden.
Intussen zat de ontvanger met een pakket dat niet voor haar bedoeld was, maar voor iemand in Ridderkerk. En doorsturen, daar had ze geen zin in, als zij daar de kosten voor moest ophoesten. Dat snapte PostNL ook. Die bood aan om het bedrag van de verzendkosten op haar rekening te storten, zodat zij het pakket toch kon versturen.

Inmiddels is mijn pen nog steeds zoek, en de kans dat die nog boven water komt, is nihil. Ik snap nog steeds niet hoe mijn label terecht kon komen op een ander pakket, en dan ook nog precies bovenop het andere label.
PostNL wil geen schadevergoeding betalen. Had ik het maar aangetekend moeten versturen, of met verzekerservice. Uit coulance wil PostNL wel de verzendkosten vergoeden.
Daar heb ik nu een verzoek voor ingediend. Ben benieuwd wanneer dat op mijn rekening staat.



Vinkel, vakantiepark Dierenbos

Eropuit Posted on 20 sep, 2022 14:57

Een paar maanden geleden deden we mee aan een bridgedrive in Vinkel, in het vakantiepark Dierenbos. Van de 72 paren werden we 15de. Niet slecht. Er was naast de reguliere prijsuitreiking ook een loterij. De hoofdprijs van deze loterij was een midweek bivakkeren in een 6 persoons chalet in het vakantiepark. Laat die prijs nou gewonnen zijn door de kennissen met wie we aan deze bridgedrive meededen. Zij hadden de midweek besproken voor de dagen 12 september tot 17 september. Omdat het een 6 persoons huisje was, en er niets bijbetaald hoefde te worden vroegen ze of wij zin hadden om ook een paar dagen mee te genieten.
(Bovendien waren we dan met vieren, en kon er gebridged en gerikt worden, afgewisseld met jokeren.)
Het was een huisje met alles erop en eraan. Alleen de bedden, die waren knudde. Er lag een bovenlaag op, die telkens weg schoof. Haalde je de bovenlaag weg, dan lag je op een plank, althans, zo voelde dat aan. Kiezen of delen.
Het wijkje waar ons huisje stond, heette Damhert. dat was wel te zien…..

Het is wel grappig: doorheen het Dierenbos stonden allerlei dinosaurussen. Sommigen gaven ook nog een grommend geluid als je langs liep, of erbij stond.

Het huisje lag vlakbij een vijver waarin gevist mocht worden, maar waar ook veel eenden in zwommen. Die wisten de gang naar ons huisje wel te maken: onze kennissen lokten ze met brood….

Vanuit Vinkel is Nuland het dichtstbijzijnde plaatsje waar je een beetje normaal boodschappen kan doen. Daar had ik eigenlijk niet zo’n zin in. Het leek me leuker om een rondje in het achterland te rijden, en ons te laten verrassen. Zo geschiedde. In Loosbroek was alles dicht, maar even later in Heeswijk-Dinther troffen we een levendige bedrijvigheid aan. Een Jumbo voor de boodschappen, en een leuk eetcafé voor de late lunch: eetcafé De Toren. Een lekkere kaart, met de mogelijkheid van mini-maaltijden. Niet goedkoop, maar tijdens vakantie laat je de teugels iets vieren. Op het plafond raak je niet uitgekeken:

We hebben veel gelachen. We zijn er even helemaal uit geweest.



Mijn en dijn, respect

Commentaar Posted on 23 aug, 2022 15:46

Bridgeclubs in Tilburg krijgen, op enkele uitzonderingen na, te horen dat er voor hen geen plaats meer is in de locatie waar ze op dat moment hun bridge-avonden dan wel -middagen organiseren. Die locaties zijn vooral horecagelegenheden. En ja, de eigenaren van deze zalen gaan zich meer en meer richten op feesten en partijen. Dat levert financieel meer op.

Zo moest de bridgevereniging waar partner en ik lid van zijn ook op zoek naar een andere locatie. Die werd gevonden in de gymzaal van een basisschool. Op de vrijdagavond werd die toch niet gebruikt. Direct aan de gymzaal bevindt zich de koffieruimte waar het personeel in de pauze bivakkeert. Van koffie en thee kunnen we gratis gebruik maken, maar voor de overige dranken moeten we zelf zorgen. Fris, bier, wijn. Voorraadbeheer in eigen hand. Voor het doel werd speciaal een koelkast aangeschaft. Eén van de leden heeft een speciale band met Albert Heijn. Die kan ervoor zorgen dat de bestelling naar de school gebracht wordt. Een week voordat de eerste avond in de nieuwe locatie gespeeld zou worden, kwam de koelkast, een dag later de bestelling van AH. De koelkast werd ingeruimd, een sticker erop, ook op de voorraad die naast de koelkast stond, maar er niet meer in kon, en we waren klaar voor de strijd.

Een dag voor de bewuste speelavond nog even naar de school voor de laatste puntjes op de i.
Wie schetst onze verbazing dat spullen uit de koelkast gehaald waren, en andere spullen erin lagen. Ja, werd verteld, ouders kwamen met lekkernijen omdat het de laatste schooldag was, en die hebben ze in jullie koelkast gelegd, en het één en ander eruit gehaald omdat er anders geen plek was. Ik vind dat die ouders een heel slecht voorbeeld geven aan de kinderen. Het begrip ‘mijn en dijn’ wordt zo niet aan de kinderen meegegeven. Zo ook niet respect hebben voor de spullen van een ander.

De vakantieperiode wordt aangegrepen om kleine verbouwingen te laten uitvoeren. Werklui lopen overdag rond. Die kijken nergens naar. Regelmatig blijken blikjes fris uit de koelkast verdwenen te zijn. We worden op deze manier gedwongen alles achter slot en grendel te zetten. Binnenkort begint de school weer. Misschien kunnen er dan met de contactpersoon bepaalde afspraken gemaakt worden.



Afscheid graf ouders.

Familie Posted on 05 apr, 2022 14:23

Na 55 jaar waren de grafrechten van het graf waarin onze ouders liggen, aan verlenging toe. Als de grafrechten niet verlengd zouden worden, dan zou het graf geruimd gaan worden. Het graf ligt in Dordrecht, de kinderen en kleinkinderen zijn uitgewaaierd naar Groningen, Utrecht, Den Haag en Tilburg. Een bezoek aan het graf komt er maar zelden van. Daarom is na ampele overweging besloten om het graf te laten ruimen. Wat meespeelt is, dat het graf zelf haar langste tijd gehad heeft. De letters zijn nauwelijks meer leesbaar. Broer J merkte nog op, dat de grafstenen een tweede leven krijgen als ondergrond voor snelwegen, nadat ze verpulverd zijn.

Omdat 3 april de sterfdag van vader was, leek ons dat een geschikte datum om met z’n allen afscheid te nemen van het graf. Ook al omdat 3 april op een zondag viel. Het was een mooi samenzijn. Herinneringen werden opgehaald.

Exif_JPEG_420

Na het bezoek aan het graf was het tijd voor een lekkere lunch. Die werd genuttigd in Café Restaurant Merz aan de Korte Kalkhaven in Dordrecht. Bij binnenkomst bleken we de enigen. Reserveren was niet echt nodig geweest. Om half 4 ’s middags zou echter een band optreden, dan zou het wel drukker worden.
Heel toevallig zagen we in de kast vlak bij onze tafel een boekje liggen, dat veel herinneringen opriep. Nostalgie. ‘Een eeuw DLTC’. Van 1886 t/m 1986. Dordtse Lawn Tennis Club. Zowel zus M als ik zijn daar jarenlang lid van geweest. Onze namen zagen we in het boekje zelfs terug als clubkampioenen. Mijn naam 1 maal, die van zus M wel 3 maal. Het leuke was ook nog dat het boekje mede onder redactie van ons moeder het licht gezien heeft.

Exif_JPEG_420
Exif_JPEG_420

We hebben heerlijk gegeten. Het was een geweldige dag.



Longontsteking

Buiten categorie Posted on 08 mrt, 2022 14:47

Het begon ’s nachts: voortdurend rillen van de kou.
’s Morgens warm wakker worden, maar nergens toe in staat. 40 graden koorts. Het leek een flinke griep, maar samen met het ophoesten van slijm kwam soms ook bloed mee. En er was een rochelend/borrelend geluid bij het ademhalen. Omdat de problemen in het weekend begonnen, werd gebeld met de huisartsenpost. Na een heel intakegesprek was de conclusie dat ik niet zelfstandig naar de huisartsenpost kon komen, maar dat ik ook niet gebracht en begeleid mocht worden daarnaartoe, vanwege de coronamaatregelen. Bovendien was er ook nog de mogelijkheid dat ik positief zou zijn, hoewel een zelftest het tegendeel aangaf.Er zou iemand op huisbezoek komen.

Enige tijd later kwamen ze binnen: drie personen geheel gedrapeerd in plastic. Een huisarts, een stagiair en iemand die alles dat gebruikt was weer verwoed desinfecteerde. Ze kwamen in een ambulance-auto. Na wat testjes en luisteren naar de ademhaling was de conclusie: een flinke longontsteking. Ik kreeg een penicillinekuur voorgeschreven. En het advies om een coronatest bij de GGD af te spreken. Dat kon dezelfde dag nog: die bleek negatief.
De voorgeschreven kuur hielp niet: de klachten die ik had voordat ik de kuur kreeg bleef ik houden. Op naar de huisarts. Die constateerde dat het inderdaad nog niet goed zat. De ontstekingswaarde in het bloed was 118. Ik kreeg een andere kuur. Een foto was niet nodig, vond de huisarts. Eerst maar deze kuur afwachten.

Dat hebben we gedaan. De kuur leek te helpen. Het lamlendig gevoel bleef, en de kortademigheid. Dat wel. En het hoofd deed het niet altijd. Late reacties. Toch weer een afspraak met de huisarts. Het één en ander de revue laten passeren. Nu wel een foto laten maken, en bloed laten prikken. De foto liet het beeld zien van iemand die de ontsteking te boven was, maar die nog soort korsten heeft. Het lichaam moet zelf werk verzetten om alles naar een beter level te brengen. De bloeduitslagen lieten een zelfde beeld zien.

Nu, twee maanden later, begint alles weer redelijk normaal te worden. De uitslag van de bloedafname van vorige week vermeldt dat nog niet alle waarden op het oude peil zitten, maar dat er duidelijk vooruitgang is. En zo voelt het ook.



Moëlan-sur-Mer

Eropuit Posted on 10 aug, 2021 13:52

Zoon R en vriend D hebben enige tijd geleden twee bijgebouwen van een landhuis gekocht. Het ene om daar te gaan wonen, het andere om daar een gîte te realiseren. Wij wilden ook wel eens weten hoe het er allemaal uitzag, dus trokken we daar, zodra de coronamaatregelen het toelieten daar naartoe.
De gebouwen liggen in de bocht van een weg in de buurt van het plaatsje Moëlan-sur-Mer, een half uurtje rijden van Lorient vandaar. Nu moet je ‘sur-Mer’ in Frankrijk met een korreltje zout nemen: het dorpje ligt aan een arm die uiteindelijk in zee uitmondt:

Verder heeft het dorpje een kerk, en een buiten-wasserette. Dat laatste kom je niet vaak tegen, maar wel heel praktisch. Je kunt er ook gebruik van maken, als de winkels dicht zijn.


Ja, de gebouwtjes. Er moet veel aan opgeknapt worden. De buitenmuren zijn nog redelijk goed, maar van binnen moet het van begin af aan opgebouwd worden. Over grond hebben ze echter niet te klagen: rondom ligt een klein bos, waar we achter één van de panden een moestuintje aangelegd hebben (kijken of het lukt). En zoon R, hij doet het meeste zelf.








We zijn blij dat we het gezien hebben. Hun plan is om er in september definitief te gaan wonen, en hun appartement in Lorient op te zeggen.
Ik kreeg ‘Ik vertrek’-visioenen: deadlines die gesteld worden, maar (bijna) nooit gehaald worden.
We horen het wel.



T-Mobile, prepaid toestel

Commentaar Posted on 15 apr, 2021 14:03

Sinds ik weet niet hoelang heb ik een prepaid toestel met als provider T-Mobile. Je kunt ermee bellen en SMS-en. Meer niet.
Ik heb inmiddels ook een smartphone, via de KPN. Daar kun je van alles mee. Ook bellen en SMS-en. Het prepaid toestel is er voor noodgevallen. Ik denk dat er al bijna 2 jaar lang ruim 30 euro saldo op staat. So far so good.

Nu gaat T-Mobile het toestel, en meerdere toestellen die nog via het 2G-netwerk opereren, per 1 juni 2021 niet meer ondersteunen. Op zich geen ramp voor mij, omdat ik toch eigenlijk alleen met mijn smartphone bezig ben. Wat ik wel via twitter aan T-Mobile gevraagd heb, is of ze het saldo dat nu nog op mijn mobiel staat, kunnen storten op mijn bankrekening. Tenslotte is 30 euro niet niks.
Maar nee, daar begint T-Mobile niet aan. Wel kan ik mijn saldo meenemen naar een ander toestel, als ik het abonnement via T-Mobile laat lopen. Of ik moet met simkaartjes in de weer. Dat schiet dus allemaal niet op.

Ik vrees dus dat ik naar mijn 30 euro kan fluiten. Slechte zet van T-Mobile.



Pasfoto

Maatschappelijk Posted on 19 feb, 2021 14:16

Mijn rijbewijs moet verlengd worden. Daar heeft het RDW me keurig aan herinnerd, want ik zou er niet aan gedacht hebben.

Ik check of ik nog een pasfoto heb, en ik maak een afspraak met de stadswinkel van de Gemeente Tilburg. In deze tijd van coronamaatregelen kun je maar naar 1 locatie. Mooi geregeld: je kunt zelf plannen wanneer het jou het beste uitkomt, je vinkt hier en daar wat aan, en klaar is kees.

Gisteren was het zover. Ik overleg mijn oude rijbewijs, en de pasfoto, maar nee, deze foto voldoet niet meer aan de huidige eisen, u zult een nieuwe pasfoto moeten laten maken. Gaat u maar naar Studioposes, hier niet ver vandaan, die is goed, en niet duur.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik kom met verwilderd kapsel aan bij de fotograaf, die me op een krukje laat zitten, kijkt u maar recht vooruit, en 1 keer knipt. Klaar. En gelukt. Ik zie er nu uit als Bram van Ojik, 2de Kamerlid voor GroenLinks.

Ja meneer, de eisen voor een pasfoto worden steeds hoger. Je krijgt nu biometrische foto’s. Gezichtskenmerken kunnen zo beter herkend worden, daar waar camera’s hangen, en die komen er steeds meer.

Chinese toestanden, mompel ik. Ik houd er niet van….



« VorigeVolgende »