Het ei zei

Het lukt me al langere tijd niet om enige verandering in de links aan te brengen. Steeds krijg ik de melding dat de body-tekst ongeldig is. Hoewel ik niet anders doe dan dat ik altijd gedaan heb. Die links moet ik ergens invoeren. Maar ik kan niet onder water kijken, wat er mis is. Dat kan de hostserver wel. Daar heb ik al een aardige e-mailwisseling mee gevoerd, maar op de één of andere manier snappen ze niet wat ik bedoel.

Vandaag dacht ik: misschien moet ik alle links verwijderen, en opnieuw beginnen. Dat verwijderen lukte. Maar opnieuw beginnen met links invoeren, nee, dat gaat niet. Telkens dezelfde foutmelding.

Ik heb de hostserver maar weer ingeschakeld. Ben benieuwd of er nu wel een oplossing komt.

Uit voorzorg had ik wel alle links opgeschreven. Je weet maar nooit, en dat blijkt maar weer.

Buiten was het 34,5 graden Celsius. Binnen was het 26 graden Celsius.
Loommakend.
Dus besloten we gister zomaar een eindje te gaan rijden. Airco in de auto. Wie doet ons wat.

We besloten via de dijkweg vanaf Veen langs de Maas naar Wijk en Aalburg te gaan. En verder naar Nederhemert-Zuid. Van die weggetjes waarbij twee auto’s elkaar nauwelijks kunnen passeren. Van die weggetjes met huizen beneden vlak langs de dijk. Van die weggetjes waar je geen mogelijkheid hebt om te parkeren bij een terrasuitspanning. Maar waar altijd iets op en langs het water is te zien. Mooie stukjes Nederland.

Zo kwamen we in Nederhemert-Zuid uit. Een terras onder de bomen. Dat leek ons toch wel wat, ook al was het in de schaduw onder de bomen warmer dan in de auto.

Op alle tafeltjes lagen vliegenmeppers. Even later begrepen we waarom: veel wespen en ander vliegend onheil. Leuke service:

Achter in de auto ligt standaard een rol ducktape. Als we op vakantie gaan, nemen we steevast een rol ducktape mee. Je hebt ducktape niet vaak nodig, maar in geval van nood altijd handig.

We zaten laatst in de wachtkamer van een garage (de airco van de auto werd onder handen genomen), toen ik zag dat de leuning van één van de stoelen verstevigd werd met ducktape.

Dat bracht me op een idee: ducktapefoto’s.
Het begin is er:

Bij de laatste foto is geen ducktape gebruikt, maar stevig plakband. Heeft ook iets.

Ik blijf alert. Wordt hopelijk vervolgd.

Ik las een artikeltje in het Brabants Dagblad.
‘Ieder mens zit vol met bacteriën, vooral in de darmen maar ook op de huid. Gemiddeld 1 kilo van ons lichaamsgewicht bestaat uit bacteriën.’ Aldus hoogleraar microbiologie en infectiepreventie Jan Kluytmans.

Dat intrigeerde mij. Bacteriën. Ik heb altijd gedacht dat je die pas kon waarnemen als je ze onder de microscoop legde. Het gewicht van zo’n bacterie moet verwaarloosbaar klein zijn. Hoeveel zou een individuele veer wegen? Breng nu eens zoveel veren bij elkaar dat ze tezamen een kilo wegen. Dan heb je een flink volume. Zo stel ik me dat bij die bacteriën ook voor: het volume van 1 kilo bacteriën.

Voor mijn gevoel klopt er iets niet, maar misschien zie ik iets over het hoofd.

Het Kinder Vakantie Werk (KVW) heeft ook dit jaar weer allerlei aktiviteiten voor kinderen van de basisscholen georganiseerd. De kleine was vorig jaar voor het eerst van de partij. Wegens succes dit jaar geprolongeerd.

Ook nu was er een afsluitende Bonte Avond, waarbij elke groep een stukje ingestudeerd had. Het thema was jungle. Dat kon heel ruim geïnterpreteerd worden.

Zoals bleek uit de acte de présence van de groep waarin de kleine zat: er liepen allemaal pinguïns over het podium:

De stukjes die de verschillende groepen in één of twee weken geoefend hebben, zijn combinaties van muziek en beweging. Ergens wel logisch: in korte tijd kun je niet iets ingewikkelds instuderen. Bovendien kun je via muziek veel kinderen bereiken, en kunnen veel kinderen betrokken worden in het groepsproces.

En dat is eigenlijk de bedoeling van het KVW.

Partner had een kistje fruit op de markt gekocht.
Net kleine pompoentjes. Ze hebben de schil van een perzik. Ze zijn van binnen iets minder vezelig dan een normale perzik. Ze smaken vooral naar een perzik.

Maar hoe heten ze?

De suggesties die ik gehoord heb zijn: veredelde perziken, platte perziken, wilde perziken.

Update, later op de dag:
Het zijn inderdaad wilde perziken, zoals verschillende mensen gesuggereerd hebben.
Marie Louise Schippers, die eens per week voor de volkskeuken in de Volkskrant schrijft, voegt er nog aan toe, dat ze gegrild ook lekker zijn.

Jaren geleden lieten we ons met de safaribus langs een parcours rijden in de Beekse Bergen. Iets dat op een safari moest lijken. Oké, je zag leeuwen, giraffen en buffels, maar het was wat behelpen.

Gisteren hebben we het safaripark weer bezocht.
Ze hebben niet stil gezeten, daar bij de Beekse Bergen. De dieren kunnen op verschillende manieren benaderd worden: wandelend, met de boot, met de bus of eigen auto. Bij alle drie de mogelijkheden zie je de dieren op een net iets andere manier.
Er zijn een aantal conglomeraties waar je even kunt zitten, een hapje of drankje kunt nuttigen (het maakt niet uit of dat je eigen meegebrachte eten is of het daar gekochte) en waar speelterreinen zijn voor de kleinere kinderen. In de prik voor de kleine.

Giraffen produceren ontzettend veel speeksel per dag. Als ze eten kapselen ze de harde stukken in met hun speeksel om het gewillig te maken. Soms vergist de giraf zich, en ziet die een auto aan voor een lekker hapje.

Tanken in geval van nood voor de bussen:

Natuurlijk, enige commercie is de Beekse Bergen niet vreemd, maar in dit geval stoort het niet. De prijzen van de comsumpties zijn om te doen.

Onze mening over het safaripark hebben we flink moeten bijstellen. Het doet heel gezellig aan. De knulligheid is er ook af. We hadden een leuke dag.

Partner heeft met een vriendin in Oosterhout geshopt.
Drie keer raden wat we de komende dagen gaan eten…: