Blog Image

Het ei zei

De moeite waard

Muziek: Mathieu Mathieu
Film: Cyril Mennegun - Louise Wimmer
Film: Léa Pool - Maman est chez le coiffeur
Film: Julia Murat - Historias

Letterfeest

Kennis enzo Posted on 25 jan, 2013 21:27

Ik moet zeggen, voor mij is het iets totaal nieuws. Als leerling op de basisschool kregen we af en toe een stempeltje of plakplaatje in ons schrift, als we een opdracht goed uitgevoerd hadden. De tijden zijn veranderd.

De klas waar de kleine in zit, had alle letters leren schrijven, en kon ze ook benoemen. Dat was een feestje waard, waarbij tevens de ouders, dan wel de opa’s en oma’s of oppassen uitgenodigd waren. Aangezien de papa en de mama van de kleine niet konden, namen wij de honneurs waar.

Het was leuk georganiseerd. Na wat huishoudelijke mededelingen werden de kinderen met papier en pen op speurtocht gestuurd. Een letterspeurtocht. Buiten.

Her en der waren letters aangebracht. Aan een hek, op een vuilnisbak, aan een struik, achter een raam, enzovoorts. Zodra een letter gevonden was, moest een rondje gezet om de al voorgetypte letters. Je kon dus controleren of je geen letters gemist had.

Weer binnen moesten de kinderen natuurlijk even laten zien dat ze de letters ook echt kennen. Dat gebeurde middels een letterdans:

De ultieme beloning was natuurlijk het letterdiploma:
Ik moet zeggen, een speelse manier van letters leren. De hele klas deed ook goed mee met alles. Prima sfeer.



I-Pad kleuters

Kennis enzo Posted on 16 nov, 2012 14:07

Het was maar een klein artikeltje in de krant.
Dertien procent van de eenjarige baby’s is wel eens met een tablet of een I-Pad in de weer geweest. Ik stel me voor, dat ze in de buggy liggen met een tablet in de hand waar andere baby’s een rammelaar tot leven wekken, of een knuffel aan zich binden.
Ook was te lezen dat twintig procent van de tweejarigen met een smartphone speelt.

Het zijn ontwikkelingen die mijn pet ergens te boven gaan. Maar ja, die ouders denken natuurlijk ook: ik wil niet dat mijn kind op achterstand aan school begint. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen het kind vroegwijs te maken. Het hele schoolwezen is erop gericht: kinderen moeten steeds jonger naar de crèche, de dagopvang, de peuterschool, enzovoort. Een beetje thuis aanrotzooien is er niet meer bij. Stel je voor, dan ontstaat er een leerachterstand.

Inmiddels zijn die eenjarige en tweejarige kinderen kleuters. Zogenoemde I-Pad kleuters. Het leuke is, dat de schoolleiding nu aan de ouders van die kinderen moet vragen om hun kinderen meer aan de PC te laten spelen, met een muis. Want op school zijn er PC’s met muizen aan een draadje. Die I-Pad kleuters snappen niets van de muis. Bovendien ontbreekt het hen aan de juiste coördinatie, want je moet iets buiten het scherm gebruiken om iets aan te sturen op het scherm. Er gaat een (heel andere) wereld voor hen open.

Wat dat betreft groeit onze kleine op met een PC en een muis aan een draadje. Ze is in het stadium dat ze net leert lezen. Laatst heeft ze e-mailtje gestuurd. De letters nog niet op de juiste plaats, want een woord schrijven is toch net iets anders dan een woord typen. Maar toch. Partner had in caps iets teruggestuurd. Ze vond het prachtig.

Overigens vond de kleine het gaver dat ze kon lezen wat partner teruggestuurd had, dan dat ze bepaalde handelingen op de computer onder de knie heeft.



Bacteriën

Kennis enzo Posted on 14 aug, 2012 10:23

Ik las een artikeltje in het Brabants Dagblad.
‘Ieder mens zit vol met bacteriën, vooral in de darmen maar ook op de huid. Gemiddeld 1 kilo van ons lichaamsgewicht bestaat uit bacteriën.’ Aldus hoogleraar microbiologie en infectiepreventie Jan Kluytmans.

Dat intrigeerde mij. Bacteriën. Ik heb altijd gedacht dat je die pas kon waarnemen als je ze onder de microscoop legde. Het gewicht van zo’n bacterie moet verwaarloosbaar klein zijn. Hoeveel zou een individuele veer wegen? Breng nu eens zoveel veren bij elkaar dat ze tezamen een kilo wegen. Dan heb je een flink volume. Zo stel ik me dat bij die bacteriën ook voor: het volume van 1 kilo bacteriën.

Voor mijn gevoel klopt er iets niet, maar misschien zie ik iets over het hoofd.



Boerderij

Kennis enzo Posted on 05 apr, 2012 15:37

Het leek de school waar de kleine op zit, een goed idee om haar leerlingen kennis te laten maken/nemen van een heuse boerderij. Vlakbij Tilburg, op de grens met Oisterwijk ligt de Piet van de Meintjeshoeve. Een boerderij die enerzijds functioneert als een echte boerderij met zo’n 70 koeien en 60 kalveren, maar anderzijds groepen schoolkinderen de mogelijkheid biedt kennis op te doen op het gebied van alles rondom de koe. Zie ook http://www.klasseboeren.nl/ Het maximaal aantal kinderen per groep dat wegwijs gemaakt kan worden, is 30.

Gisterochtend was het de beurt aan de klas van de kleine om een bezoek aan de boerderij te brengen. 25 kinderen. Die konden natuurlijk niet in één auto, dus werd aan ouders dan wel grootouders gevraagd of ze konden bijspringen. En zo reden er in onze auto naast de kleine nog twee kindertjes mee.

Natuurlijk kregen de kinderen in de klas al iets over de koe te horen, zodat het niet allemaal heel vreemd zou zijn als ze op de boerderij aankwamen:

De boer begon met een algemeen praatje. Een beetje geschiedenis. Waar het woord ‘hoeve’ in Piet van de Meintjeshoeve vandaan komt. (Van de paarden, meneer) Nee, hoeve is een ander woord voor boerderij. Hij vertelde dat je op boerderijen weliswaar veel verschillende dieren tegenkomt, maar als er koeien rondlopen, dan zul je er geen honden zien. Honden kunnen drager zijn van het neospora-virus. Voor de hond niet erg, maar springt-ie over op de koe, dan veroorzaakt dat miskramen en heeft het negatieve invloed op de melkproduktie.
Hij liet zien hoe de koeien in vroeger tijden gemolken werden.

Later zouden we zien hoe de koeien tegenwoordig gemolken worden, althans de ruimte waarin dit gebeurt. Veel efficiënter natuurlijk, een aantal koeien tegelijk.

Tijd om naar buiten te gaan. Een tractor is natuurlijk altijd iets imposants. Achter de tractor was in het donker een aanhangwagen verscholen. Als die vol zit met veevoer dan helt de tractor achterover. Vandaar de tegenwichten aan de voorkant om de tractor in balans te houden.

Het verschil tussen stro en hooi werd ook uitgelegd:

(Hooi is gedroogd gras, stro is een verzameling stengels van vnl tarwe en gerst)

Kalfjes van zes dagen:

Kalfjes krijgen een dag of twee, drie nog moedermelk. Na die tijd krijgen ze melkpoeder aangelengd met warm water. Die melk werd nu natuurlijk gegeven op het moment dat de groep dat van dichtbij mee kon maken.

Een mooie gelegenheid om het kalfje te aaien.

De kalfjes die binnen staan, zijn al iets ouder. Die krijgen ook al ander voedsel:

Op naar de koeien. Die krijgen weer ander voer. Samengeperst maiskolfvoer:

Of samengeperst kunstgrasvoer.

Ieder nam haffeltjes kunstgrasvoer mee naar de koeien. De één gooide het voer ergens richting de koe, maar de kleine was niet bang:

Het komt natuurlijk voor dat de koe jeuk heeft. Er hangt een borstel die regelmatig ronddraait. De koeien vinden het heerlijk om daar dan langs te lopen.

Uiteindelijk komt alle melk die gemolken wordt, in een grote tank terecht. Eens per week komt een auto van Campina de tank legen.

Nu staan de koeien nog binnen. In verschillende regio’s in het land zijn er al koeien van stal gehaald. Die hebben al gesprongen in de wei. (Rokjesdag voor de koe)
Volgende week gaan deze koeien naar buiten:

Het was een leuke, leerzame ochtend.



ELHO

Kennis enzo Posted on 20 nov, 2011 15:38

Schoondochter werkt bij ELHO. Een snel groeiend en succesvol familiebedrijf, zoals in de brochure van ELHO zelf staat. Met 45 jaar ervaring op het gebied van ontwikkeling, productie, marketing en verkoop van kunststof bloempotten, plantenbakken en aanverwante producten. Vooral gericht op design.

Gisteren hield ELHO open dag. Wij waren erbij. We waren getuige van een moderne fabriekshal:

Er wordt 5 dagen per week, 24 uur per dag productie gedraaid. Er zijn ramen voor de lichtinval overdag, naast kunstlicht. Voor de avond- en nachtploegen is er gebruik gemaakt van speciale daglicht-lampen. Van het geluid van de machines zijn de hoge en lage tonen zodanig weggefilterd, dat wat overblijft voor het gehoor vol te houden is.

We zagen een machine die groene mandjes maakt:

En een machine die witte bloempotten maakt:

ELHO heeft duurzaamheid en ‘groen’ hoog in het vaandel staan. De computersystemen zijn erop ingesteld dat met hoogwaardige producten gewerkt wordt. ELHO werkt echter samen met andere bedrijven. Ze moet wel eens producten in opdracht uitvoeren, waarbij het desbetreffende bedrijf spullen meelevert. Die komen in het magazijn. Als de meegeleverde spullen voldoen aan de ELHO-eisen, dan krijgen ze een groene indicatie. Hebben we te maken met producten die het computersysteem wel eens in de war zouden kunnen sturen, dan krijgen ze een rode indicatie:

Wat we zoal binnen het bedrijf ervaren hebben, kwam heel gemoedelijk over. Prettig personeel. Nu heb je dat bij een open dag natuurlijk altijd wel, maar toch.

Voor de jongere gasten was er een hal ingericht met een springkussen (zonder kun je tegenwoordig bijna niet meer, als je iets organiseert waar ook kleine kinderen kunnen komen), dansen zonder geluid met iets van Wii, een grimeuse en iemand die van ballonnen leuke diertjes en dergelijke maakt:

Het eten en drinken was ook goed verzorgd. Komisch trouwens, dat als je met de lift op de tweede verdieping aankomt, dat je bij wijze van spreken meteen een pilsje kunt bestellen:

ELHO heeft op ons een goede indruk gemaakt. We zijn weer iets wijzer geworden.



Apps

Kennis enzo Posted on 15 aug, 2011 12:45

Je ziet ze steeds vaker op TV, reclames voor apps. Je ziet bijvoorbeeld een paar meisjes druk bezig met hun mobiel, terwijl een ander wijn schenkt in de broek van een klant, omdat ze niks wil missen. ‘Wil je niks missen, en up-to-date blijven, download dan de apps van sizz.nl’. Erger kunnen we het niet maken.

Apps. Ik had geen benul van wat ze eigenlijk waren. Ik associeerde ze steeds met soort games, spelletjes. Ik miste ze niet. Ik lees wel eens, dat je een app nodig hebt om de Volkskrant online te lezen, maar dan denk ik: hoezo? Als ik naar de site van de Volkskrant ga, heb ik geen toeters en bellen nodig om de krant online te lezen.

Afgelopen weekend las ik een artikel in de Quest van augustus over apps. Het is me nu een beetje duidelijker geworden. Apps zijn ontwikkeld voor de mobiele telefoon, waarmee je ook het internet op kunt. Zo’n mobiele telefoon heeft een frutschermpje. SMSjes erop lezen gaat net, maar wil je proberen om een site als nu.nl op je scherm te toveren, dan is de lay-out zoals die zou moeten zijn, ver te zoeken. De site is niet meer te lezen. Nu.nl heeft een app ontwikkeld, een programmaatje, waarmee het mogelijk is om de site redelijk normaal op je mobiel te lezen. Je moet die app wel even downloaden. Soms is zo’n app gratis, soms moet je ervoor betalen.

Ik snap nu ook waarom de iPhones en BlackBerries die ik gezien heb, zo vol met icoontjes staan. Een app om Vrij Nederland te lezen, een app om restaurants in de buurt te vinden, een app om te navigeren, enzovoorts. Dan is het ook nog zo, dat er voor de iPhone andersoortige apps nodig zijn, dan voor de BlackBerrie.

Het ontwikkelen van een app kost geld. Dat geld moet op de één of andere manier terugverdiend worden. De ene keer gaat dat via reclames die met de app meelopen, de andere keer wordt een bijdrage in de kosten gevraagd.

Het spreekt voor zich dat lang niet iedereen zich de kosten die gemoeid zijn met het ontwikkelen van een app, kan veroorloven. Die sites zijn in de meeste gevallen dan ook niet of heel slecht bereikbaar zijn via de mobiele telefoon. Ik heb het niet laten uitproberen, maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat ‘heteizei’ via een iPhone ofzo niet leesbaar zal zijn.

Zo heb je ook apps voor de iPad. Ook de iPad heeft soms wat hulp nodig om bepaalde sites goed te kunnen lezen.

Dat er ook nog een heel andere wereld achter de apps zit, voornamelijk in de hoek van de censuur, daar zullen we het maar niet over hebben.



De muis

Kennis enzo Posted on 13 apr, 2011 22:09

Aanvankelijk had je geen muis nodig om iets op de computer te doen. Het systeem draaide onder DOS. Wat op het toetsenbord aanwezig was, voldeed om de opdrachten uit te voeren die je wilde.

Maar ja, de techniek schreed voort. Windows deed haar intrede. En ook een hulpmiddel om optimaal van de mogelijkheid, die het werken met schermen biedt, gebruik te maken: de muis. Een apparaat, verbonden met een snoer aan de computer, dat kon ‘spelen’ met de cursor op het scherm. Internet kwam, de muis werd onontbeerlijk. Om makkelijker langere stukken tekst te kunnen lezen, werd de muis uitgerust met een wieltje, waarmee het scherm omhoog of omlaag kon scrollen. Later kon je dat wieltje ook nog indrukken, waarmee ingezoomd werd: de letters van de tekst kon je zo vergroten.

Nog later kwamen de draadloze muizen, voorzien van oplaadbare batterijen. Reuze makkelijk: je was flexibeler in waar je de muis hanteerde. Je werd niet gehinderd door het draadje. Er diende zich wel een ongemak aan: je vergat wel eens de batterijen op tijd op te laden. Dan kreeg je geen beweging meer in de cursor op het scherm. Als je slim was, had je altijd wel een extra paar volgeladen batterijen liggen. Dus snel wisselen…

Weer later kwamen aan de zijkant van de muis knopjes, waarmee je naar een volgend of vorig blad kon navigeren. Die functie heb ik nooit gebruikt. Wat wel gebeurde, was, dat je per ongeluk op zo’n knopje drukte. Dat was niet altijd even prettig: soms was je bezig iets in te vullen, kom je terug, kun je weer opnieuw beginnen.
De batterij die in de muis zat, was wel oplaadbaar, maar zat er vast in. Er werd een oplaadstation meegeleverd. ’s Nachts op de oplader zetten, en er is niets aan de hand.

Vorige week begon de cursor opeens vreemde kuren uit te halen. Hoe we de muis ook oplaadden, de cursor bleef onvoorspelbaar reageren. Gelukkig hadden we nog een oudere draadloze muis, met aparte oplaadbare batterijen.. Die maar weer aangesloten. Dat hielp. Voor even…..toen zat er helemaal geen leven meer in.

Dan pas besef je hoe afhankelijk je van een muis bent. Drie schermen stonden open. Geen idee hoe die zonder de cursor afgesloten moeten worden. Je schijnt nog steeds alles met de toetsen op het toetsenbord uit te kunnen voeren, maar mijn kennis schiet daarin te kort.

Gisteren een muis gekocht, aan een draadje. Links, rechts en een scrol-zoom wieltje.
Geen gedoe meer met opladen enzo, nou ja, met het vergeten ervan. De man in de winkel vertelde nog wel, dat een draadloze muis zo’n drie tot vijf jaar meegaat. Dat klopt ook wel, want wij hadden onze muizen al zeker vijf jaar.



Blanks

Kennis enzo Posted on 21 dec, 2010 15:53

Gisteravond zapte ik na Radar naar Ned 2, naar het programma Wintergasten. De filosoof Roy Sorensen was de gast. Ik viel in op het moment dat de interviewer, Roel Bentz van de Berg, en de gast naar een uitvoering van Compositie 4’33 van John Cage keken. Dirigent, het zweet op zijn voorhoofd, een volledig orkest, doodse stilte. Af en toe hoorde je iemand uit het publiek kuchen. Vanwege de stilte kwam dat extra hard over. Na 4’33 minuten was de ‘uitvoering’ gedaan…publiek enthousiast. Enige tijd geleden had De Wereld Draait Door deze compositie ook in de uitzending, met achter de piano Reinbert de Leeuw. Gedurfd stukje TV: 4’33 minuten stilte.

(Dit doet me trouwens denken aan een sinterklaaskadootje van jaren geleden: ik kreeg een cassettebandje kado, met als begeleidende tekst, dat ik dan mooi een uurtje stilte kon opnemen…..ik was en ben niet zo’n prater)

Roy Sorensen had daar wel iets over te zeggen. Normaal heb je muziek. Om op adem te komen, las je even een pauze in. Nu heb je een lange pauze. Eigenlijk een soort ‘blank’, een gat, een leeg iets.
Hij trok het verder naar de taal. Vroeger werd alles achter elkaar geschreven. Als zo’n tekst voorgelezen werd, kwamen er toch automatisch rustmomenten. In het schrift kwamen die rustmomenten later ook….de spatie, de witte regel tussen twee blokken tekst, enzovoorts. Blanks.

Blanks zijn onmisbaar. Het is moeilijk om op iets ‘leegs’ een fundament te bouwen, maar je hebt dat lege wel nodig om struktuur aan te brengen.
En in de gedachtenstroom: om zelf tot rust te komen…



Volgende »