Het ei zei

Bergen op Zoom organiseert eenmaal per jaar een driedaags evenementengebeuren onder de naam ‘Krabbenfoor’. Het centrum staat dan geheel in dat teken. Dit jaar 26, 27 en 28 juli. Vrienden van ons maken die happening elk jaar mee. Dat wilden wij ook wel eens meemaken, zo’n Krabbenfoor.

Het heeft een hoog braderie-gehalte. Winkels die buiten kraampjes gezet hebben, demonstratieverkoop, ballonnenverkoop, entertainment, wijnproeverij, een kunstmarkt, her en der podia met live muziek. Maar vooral veel kraampjes.

Ik ben iemand die de sfeer van het totaal opsnuift. Niet een analyse maakt van elke kraam die je tegenkomt. Partner is meer van de analyse.

Enkele foto’s:

Iemand van de regionale omroep maakte op verschillende locaties sfeerimpressies:

Aan het eind van de dag aten we op een pleintje dat omgeven werd door glaswanden waarop noten aangebracht waren. Daaronder in de rondte de bijbehorende tekst. Die tekst in zijn geheel vormt het volkslied van Bergen op Zoom. Gister waren slechts flarden zichtbaar:

We hebben een heel gezellige dag gehad.

Nou ja, slaapstand…..even geen inspiratie. Geen spannende dingen.

Oké, de kermis is begonnen in Tilburg. We wonen niet ver van een zij-arm van de kermis, het Besterdplein. Bij bepaalde wind horen we de geluiden.
We zoeken de kermis echter niet op.

Vanochtend was de kermis ook in een slaapstand….

….. ben ik aan het vervellen.

Er wordt steen en been geklaagd over het weer. De lente gaat automatisch over in de herfst. Het wil maar geen zomer worden. En dan die regen.

Toch laat de zon zich regelmatig zien. Een tijdje geleden zat ik ontbloot aan het water. Lezen, wind, zon.
Enigszins rood was ik wel. Ik ben nu aan het vervellen op de buik, de armen en de schouders. En het rood is bruin geworden.

Heus, het is best wel een beetje zomer….

Gister kreeg ik toevallig een artikel onder ogen over het feit dat de VVD-Groningen tegen damesvoetpaden is. Damesvoetpaden. Ik moest het even tot me door laten dringen. In augustus wordt in Groningen een wandelpad geopend, met de insteek dat die vooral door lesbiennes gebruikt gaat worden.

Nu blijkt dat er al meer van die wandelpaden aangelegd zijn. In de verschillende provincies. In 2008 werd die van Noord-Brabant geopend. Trouw heeft het in haar verslag oneerbiedig over het Pottenpad. Het moet de vrouwen bij elkaar brengen. En je moet natuurlijk van wandelen houden.

Ik had nog niet eerder van die damespaden gehoord. Toch werd de eerste al in 2001 geopend, in Noord-Holland.

Ik vraag me wel af: waarom een damespad? Het lijkt mij eerlijk gezegd overdreven om een pad aan te leggen, met de bedoeling om lesbiennes in een wandelsessie kennis met elkaar te laten maken, elkaar herkennend aan een speldje. Mij schiet zomaar even het Pieterpad te binnen. Er zullen meer wandelpaden kriskras door het land lopen, die uitermate geschikt zijn voor hetzelfde doel.

Aan de andere kant: zo’n apart damespad komt heel wat sympathieker over, dan sommige parkeerplaatsen langs de snelweg, die nogal eens door homo’s gebruikt worden als afwerkplek.

Ik heb bijna vijftien jaar bij de wereldwinkel in Tilburg gewerkt als boekhoudkundig administrateur. Daarnaast had ik enkele inkooptaken, en had ik werkzaamheden zoals een concierge die op een school zou kunnen hebben. De wereldwinkel. Het was een informele wereld. Ook in de contacten met klanten. De meeste klanten waren organisaties die in een non-profit situatie zaten. Dat schept een band. Natuurlijk: de wereldwinkel verkoopt iets, de klant koopt iets. De klant zal met geld over de brug moeten komen. En dat gebeurde ook. Het kwam maar zelden voor dat een debiteur na een maand nog niet betaald had.

Ik werk nu een paar weken voor Asega Media. Een omgeving die duidelijk commerciëler ingesteld is. Hoewel de sfeer binnen het bedrijf informeel is. Mijn belangrijkste taak op het ogenblik is het debiteurenbeheer. Je zou verwachten, dat in een commerciële omgeving de klanten punctueler zouden zijn. Dat de klanten een melder in hun systeem hebben ingebouwd, wanneer welke factuur betaald moet zijn. Maar nee, facturen blijven rustig langer dan een maand liggen. Er wordt pas tot actie overgegaan als er een herinneringsfactuur gestuurd is. En zelfs dan is het afwachten. De goede niet tena gesproken, maar toch. Nee, de klanten van de wereldwinkel waren punctueler als het op betalen aankwam.

Alleen brieven sturen helpt niet. Ik heb alle bedrijven die openstaande facturen hadden langer dan anderhalve maand telefonisch benaderd. Soms kreeg ik maar geen contact. Als je verder zocht, bleek het betreffende bedrijf failliet. In andere gevallen was een bedrijf niet ver van faillissement. Of er was miscommunicatie tussen degene die de factuur ontvangt en degene die de factuur moet betalen. Of men zegt ja, maar doet nee.

Ik weet niet. Debiteuren, commercieel. Misschien toch een andere wereld.

Ik hoorde het toevallig zondag op de radio, dat het gister, 2 juli, Wereld UFO Dag was. Sinds er in 1965 in Roswell een UFO neergestort zou zijn, op 2 juli, is die dag uitgeroepen tot Wereld UFO Dag. Het was nieuw voor mij.

Het is de bedoeling dat je als UFO-gelovige familie en vrienden op die dag er zoveel mogelijk van probeert te overtuigen dat buitenaardse wezens echt bestaan. Er gaan extra veel mensen op stap om UFO’s te fotograferen.

Ik ben gisteren extra alert geweest op gekke geluiden en vreemde dingen in de lucht. Maar helaas, mij is niets opgevallen. Dat zegt natuurlijk niets, want ik weet niet waar ik op moet letten.

Toch, het UFO-gebeuren is een serieuze business. Een paar maanden geleden is zelfs een UFO-Partij opgericht door de ufoloog Anton Teuben, onder de naam Soeverein Onafhankelijke Pioniers Nederland. Lijsttrekker wordt Johan Oldenkamp. Onlangs werd het verkiezingsprogramma gepubliceerd. Eén van de punten is dat de partij actie gaat voeren tegen chemtrails, die ‘giftige vliegtuigstrepen‘.

Ik geloof dat ik er wel uit ben, qua partijkeuze op 12 september…

Twee neven van partners kant zijn geslaagd. De één voor Autotechniek en voor iets in een Chemische richting. Reden voor een feest.

Dat feest werd gehouden in een redelijk grote zaal van een café. De bediening verliep vlekkeloos. Je had je glas nog niet leeg, of er stond al een nieuwe. Was je even weg, met achterlating van een leeg glas, bij terugkomst stond er een vol glas. Het maakte niet uit of je aan tafel zat, of bij een statafel stond. Kortom, het was duidelijk dat het café het van de drankomzet moest hebben.

Om niet constant met een vol glas bij terugkomst geconfronteerd te worden, had iemand het volgende bedacht:

Het was overigens een gezellig feest.

Neef R van partners kant en zijn vrouw kochten enige jaren geleden een huis in Moergestel. Nou ja, huis…..er moest nog veel aan versleuteld worden. Bovendien had R zo zijn eigen ideeën over hoe het eindresultaat eruit zou moeten komen te zien. Hij doe-het-zelft graag, dus dat werd een meerjarenplan. Een paar maanden geleden mocht je zeggen dat het pand klaar was. Nu het eromliggende gebeuren nog. Zwembad, vijver, goede hegafscheiding, gras, enzovoorts.

Om het einde van alle kluswerkzaamheden te vieren, moest er een house warming party komen. Het idee werd opgevat om dat voor vier families te organiseren: de broers en zussen van beide ouders plus hun kinderen en kleinkinderen. Dat zou een drukte van belang worden. Nieuwe uitdagingen.

Ruim van tevoren werd een datum gepland: 23 juni 2012 vanaf 16.00 uur.
Middels facebook en twitter werden we op de hoogte gebracht van de voortgang. Honderden satéetjes werden geprikt, er waren vriezers tekort, er moesten extra tafelmodellen koelkastjes komen. Aanbiedingen werden nauwlettend in de gaten gehouden. C1000 had een bieractie: twee kratten halen, één betalen. Winkels in onder andere Zwijndrecht, ’s Gravendeel, Gilze en Tilburg werden aangedaan. De auto zakte soms bijna door haar as. Of er werden hamburgers ergens onderweg ingeslagen, maar op weg naar huis was er een file. Dat was niet best voor de hamburgers.

Gister was het dan zover. Zoon R en vriend D waren speciaal overgekomen vanuit Cardiff, Wales. Het werd een heel gezellige middag/avond. De families accordeerden prima onderling. Het was een buitengebeuren. Ruimte genoeg. Om niet iedereen van het toilet binnen gebruik te laten maken, werd bij de ingang van het feestterrein een WC-unit geplaatst:

De kinderen hadden de tijd van hun leven: er was een springkussen (wel even de schoenen uit)

en er werd volop van het zwembad gebruik gemaakt:

Heerlijke satéstokjes, en het feit dat veel hamburgers in de file gestaan hebben, nou, daar merkte je niets van….

De gastvrouw begon vol goede moed haar acte de présence op (op zich heel mooie) schoenen met hoge hakken, maar met zulke schoenen lopen in het gras, nee dat was het niet….

Neefjes B en J zorgden voor de muzikale omlijsting. Smaken verschillen wel eens, maar ze kweten zich prima van hun taak.

Niet elk nummer noopte tot acties op de dansvloer, maar er werd regelmatig door deze en gene gedanst. Integratie der families.

Voor wie op de hoogte wilde blijven van het EK-voetbal kon binnen de wedstrijd Spanje-Frankrijk in spiegelbeeld volgen. (Buiten kon je de wedstrijd ook volgen, normaal, maar vager)

Kortom: er was voor elk wat wils. Het was geweldig georganiseerd.
Iedereen heeft genoten.