Muziek: Mathieu Mathieu
Film: Cyril Mennegun - Louise Wimmer
Film: Léa Pool - Maman est chez le coiffeur
Film: Julia Murat - Historias
Ik wil het toch even over PostNL hebben.
De brieven- en kaartenpost is een lastige poot voor PostNL. Maar dat ligt ook aan haarzelf: prijzen van postzegels worden verhoogd, brievenbussen worden weggehaald. Dit alles om enige winstgevendheid op brievenpost te bewerkstelligen.
PostNL vergeet dat door de prijzen te verhogen, en door brievenbussen weg te halen, dat mensen sowieso minder geneigd wij om een kaartje te versturen. PostNL schiet zichzelf in haar voet door haar acties.
Elk jaar komt de Gemeente langs op het plein om groen te snoeien en waar nodig groen te planten. Een zekere uniformiteit wordt daarbij wel in acht genomen.
Bijna anderhalf jaar geleden heeft de groendienst van de Gemeente echter een strook vergeten. Er ontstond wildgroei, op zich niet erg, maar zodanig dat het hondjes die uitgelaten werden de gelegenheid gaf hun behoefte te doen. En als zich vlak daarboven je balkon bevindt, dan is dat niet fijn.
We hebben de Gemeente gemeld dat de groendienst destijds iets vergeten is, en of daar alsnog actie op ondernomen kan worden. Jawel, was het antwoord, eind van het jaar. Maar er gebeurde niks.
Toen besloten we zelf iets te ondernemen. Het was inmiddels voorjaar. Tijd om te zaaien. We verwijderden onkruid, plantten enkele bloemen, een courgette, een peper, en veel bloemenzaadjes waar, na uitkomen, de bijen op af zouden moeten komen.
Veel is aangeslagen, maar voor veel zaadjes schijnen we toch geduld te moeten hebben.
Wat de courgette en de peper betreft: kennelijk hadden we onbevruchte soorten geplant. Telkens als er een bloem aan komt, valt die na enige tijd weer van de stengel af.
Elke dag lopen we wel even langs de strook grond, en kijken we wat er veranderd is. Meestal moet het rode koord op zijn plaats gebracht worden. Dat is daar eigenlijk om aan te geven dat het niet de bedoeling is om door de strook grond te banjeren.
Vorig jaar zijn we naar een toneeluitvoering door het Zuidelijk Toneel geweest, Er werden drie stukken van ongeveer een uur op de planken gebracht van de Noorse toneelschrijver Hendrik Ibsen.
Nora, over corruptie, macht en genderongelijkheid.
Volksvijand, over politiek, polarisatie en broederliefde.
Ik zie spoken, over geluk, geloof en hallucinaties.
De stukken speelden zich af rond 1880, maar er werd regelmatig een vergelijking gemaakt met hoe de situatie is anno 2023. En dan blijkt dat er in de loop der tijd eigenlijk niks veranderd is. Hoe vroeger tegen vrouwen aangekeken werd bijvoorbeeld, en hoe nu.
In de pauze, tussen de verschillende bedrijven, mocht het publiek samen met de toneelspelers op het podium. werd getracteerd op typische Noorse snacks. Als souvenir kregen we een beker met een afbeelding waarop de acteurs staan, mee.
De ruim 3 uur waren om voordat we het wisten. We hebben genoten.
2. Lichtsafari Beekse Bergen.
We zijn met onze kleindochter naar de lichtsafari in de Beekse bergen geweest. Geweldig. Kleindochter heeft ook genoten.
Ontdek de magie van het licht. Kleur wordt op verschillende manieren gebruikt in de natuur. Soms als verleiding, maar andere keren juist als waarschuwing of als verhulling.
En schaatsen als ’toetje’ ….
De oma van de vriend van zoon R wilde wat afval in haar tuin verbranden. Ze stak dat aan met spiritus, veegde wat aan haar handen zat aan haar broek, maar die vatte vlam. Ze kon nog net zelf de brandweer bellen. In het brandwondencentrum in Nantes werd ze enige tijd in coma gehouden. Toen ze bij kwam, bleek dat haar been afgezet moest worden, en was ze fysiek en mentaal ook ver weg. Ze wilde geen gevecht meer leveren. Ze overleed.
Begin oktober was de begrafenis. Omdat we door de afgelopen jaren heen regelmatig een goed contact hebben gehad met oma, besloten we om naar de begrafenis te gaan. Ik had de contactmogelijkheden nog van de persoon van wie we het vakantiehuisje huurden tijdens onze twee weken in juli. Hetzelfde huisje was de eerste week van oktober nog vrij.
Het was een mooie stijlvolle begrafenisplechtigheid.
We troffen er mooi weer op. Per toeval kwam ik erachter dat ons huisje aan een wandelroute ligt die de Chemin des Paintres wordt genoemd, een kunstroute waarbij Paul Gauguin de sleutelfiguur is. De route herbergt 19 schilderijtjes over een lengte van ongeveer 5 kilometer. Langs de route achter ons appartement zag ik er drie.
De laatste twee weken van juli zijn we op vakantie in Bretagne geweest, waarover later meer. We hadden een vakantiehuisje gehuurd in Le Pouldu, dat valt onder het dorpje Clohars-Carnoët. Het was luxe, er was van alles. Wat ontbrak was iets om je rommeltjes even gauw in weg te doen: stokjes van een lolly, kleine papiertjes, grotere kruimels die op de grond vallen. Enzovoorts.
Een impressie van het huisje en het uitzicht vanuit het huisje:
We besloten om een asbak bij de kringloop te kopen, om die rommeltjes in kwijt te kunnen. Een prima idee. Echter, toen het tijd was om weer huiswaarts te keren, durfden we de asbak niet achter te laten voor de volgende huurders. Je mocht er niet roken, en dat hebben we ook niet gedaan, maar je wilt niet de indruk achter laten dat de asbak gebruikt is, juist voor het roken. Stom eigenlijk, hoever dat niet-roken al voor gekke ideeën in het hoofd leidt.
We hebben de asbak mee naar huis genomen.
Je hoort er veel over, de high tea. Snoepen van (vooral) zoete en hartige versnaperingen. Opgesteld op een étagère. Meestal hangt er een prijskaartje aan, die jij er niet voor over hebt. Ik had dan ook zo’n high tea niet eerder meegemaakt.
Partner had echter een prijs gewonnen, en één van mogelijkheden waaruit ze kon kiezen, was een high tea voor 2 personen. Dat koos ze.
Vorige week was het moment daar. Natuurlijk kregen we thee bij de snoeperijen. Over koffie werd niet gerept. Als voorafje kregen we een glas tomatensoep, waar in de verte een zoetje aan toegevoegd was, zodat die voor mij toch nog wel te doen was. (Ik ben geen tomatensoep eter.)
Op de étagère lag van alles twee: pizzaatje, brownie, tompouceje, bonbon, kaiserbroodje vlees plus groen en kaiserbroodje kaas plus groen, iets dat een scone moet verbeelden, een wrap met tonijnsalade. Kortom, je buik komt wel vol. Jammer dat niet alles even vers was.
Het was een mooie ervaring.
Sinds langere tijd kopen we bij de boodschappen van de Jumbo ook koopzegels. In tijden dat de rente op de bankrekening o% is, of slechts 0,2%, krijg je bij de Jumbo 4%. Elke volle bladzij van 25 zegels à 10 cent is bij inleveren 2,60 euro waard. Een vol boekje is 26,- euro waard, bij een inleg van 25,- euro. In tijden van nood altijd handig om iets achter de hand te hebben.
Sinds kort kun je echter geen fysieke zegels meer kopen bij de boodschappen. Je krijgt ze digitaal bijgeschreven via een app.
Maar wat doe ik dan met de zegeltjes die ik al heb? O, een vol boekje kun je gewoon nog inleveren, en laten uitbetalen. Maar hoe krijg ik mijn boekje vol, als jullie geen fysieke zegels meer leveren?
Ja, dat weet ik niet hoor…..
De vicieuze cirkel van Jumbo.
Het is niet zo, dat we het carnaval vanuit Tilburg ontvlucht zijn, maar de gelegenheid deed zich voor om relatief goedkoop mee te doen met een driedaagse carnavals bridgedrive in Heelsum, Inclusief ontbijt en diner. We verbleven in het Fletcher hotel Klein Zwitserland. De lift was klein en gammel, maar verder was het prima toeven.
’s Middags was er gelegenheid om voor jezelf ‘iets’ te doen. Wij trokken naar Arnhem, dat in de buurt ligt, naar het Gelredome, het stadion van Vitesse. Het stadion dat nu in financieel noodweer zit. Daar zou nu een grote kringloopmarkt georganiseerd zijn. En groot, dat was het, en druk. Je kon over de koppen lopen. We hebben aan een kraampje iets gedronken, en zijn gillend weer naar het hotel terug gegaan. Het was een zondagmiddag, en in die contreien is dan veel dicht.
Op maandagmiddag zijn we naar Duitsland gegaan. Op zoek naar een conditorei, om te watertanden van het gebak dat er gepresenteerd wordt. Dat lukte niet. Gesloten, omdat het maandag was, of vanwege carnaval. Wel hebben we bij de Aldi in Kleve wat sterke drank ingeslagen. De prijzen zijn niet te vergelijken met die in Nederland. Op de terugweg hebben we in Renkum bij een bakker, die een koffiehoekje erbij runt, ons tegoed gedaan aan gebak en koffie, dan wel thee.
Wat de bridgeresultaten betreft, die vielen tegen, maar het waren een paar gezellige dagen.
