Het ei zei

Eén van onze vrijwilligsters heeft de slogan ‘Klein bedrag, pinnen mag’ wel heel letterlijk genomen: die liet een klant, die €160,00 moest afrekenen, voor €1,60 pinnen…..

Men hoopt nu dat er bij de persoon in kwestie, als die haar afschriftje ziet (de klant was een zij) en het merkwaardige bedrag van €1,60 in de uit-kolom ziet staan (want wie pint er nu voor €1,60), een lichtje gaat branden. Dat ze alsnog naar de winkel komt om het resterende bedrag te betalen.

Ik zelf heb daar een hard hoofd in. Niet zozeer omdat ze van kwade wil zal zijn, maar omdat ik het gevoel heb dat niemand ooit zijn of haar afschriftje nakijkt. Als je geluk hebt, worden de afschriftjes nog in een map bewaard. Er zijn mensen die slechts eenmaal per jaar een afschriftje willen, voor de belasting. Tussendoor maakt het niet uit. Dus de kans dat iemand een verkeerde afboeking merkt, is heel klein. (In dit geval is de afboeking op zich wel correct, maar is de pintransactie niet juist)

Kortom: de winkel heeft voorlopig een schadepost van €158,40….

Als consument sta je er niet zo bij stil: dat gebliep wanneer een artikel onder het scanapparaat gehouden wordt. Dat even later het kassabonnetje alle producten toont die je net op de lopende band gezet had, of op de balie bij de kassa. Knap toch, dat de computer al die artikelen weet op te hoesten, aan de hand van een barcode.

Over het algemeen wordt het artikelbestand ’s nachts geupdated. Daartoe moet de computer een verbinding houden met de verspreider van de updates. Zo gaat dat bij ons in de winkel ook. De laatste tijd echter zit er een storing in de overdracht van de artikelcodes. We kregen een e-mailtje met een handleiding waarmee we het probleem konden oplossen. Een kind kan de was doen…..

Nou ja….de was werd er niet schoner op: na verwerking van de gegevens kwam er een melding dat een bepaalde file corrupt was. Het gevolg was, dat het hele artikelbestand geblokkeerd werd. Producten konden niet meer gescand worden; de barcodes konden wel handmatig ingevoerd worden, maar daarna kwam de melding dat het artikel niet bestond….kortom: van de regen in de drup.

De helpdesk gebeld. Die nam het roer over: hulp op afstand. Leuk om te zien hoe een ander met jouw muis allerlei acties onderneemt. Echter niet met het gewenste resultaat.

Terwijl de helpdeskmedewerkers hun hersens pijnigen om dit probleem goed op te lossen, liggen er op de toonbank weer potlood en papier, en een bonnenboekje. Tenslotte moet wel genoteerd worden, wat er verkocht is. En als een klant een bonnetje wil, moet dat ook mogelijk zijn. Terug naar de oervorm van winkeltje spelen.

Komt er een e-mailtje binnen van een vrijwilligster van de wereldwinkel:

Hallo mensen! Een oproepje…

Ik kan mijn mobiel nergens vinden, sinds gisteravond. Zou iemand zo lief willen zijn er even naar te bellen?
Dan heb ik hem vast zo gevonden! Probeer het evt. 2x!

Alvast heel erg bedankt! Ik laat het natuurlijk meteen weten als ik hem heb!
groetjes M.

En inderdaad, tien minuten later:

Hallo mensen, daar ben ik weer!

Dankzij beller D. heb ik mijn mobiel gevonden. Je raadt het nooit: hij lag in de vuilnisbak in de keuken, gatver!

D., bedankt!
Nog een fijne dag iedereen!

0900-1407…..Dit nummer kost 10 cent per minuut. We laten u nu een keuzemenu horen met zes alternatieven. Toets 0 voor de naamswijziging van HetNet, toets 1 voor…enzovoorts. Je kiest datgene dat voor jou van toepassing is, een 2 bijvoorbeeld. Dan krijg je: belt u voor ….. toets dan een 1, enzovoorts. Je toetst je nummer. En weer krijg je een keuzemenu. Je kiest een nummer, waarna de bandjesdame sommeert om de stekker van het modem uit het stopcontact te halen, 30 seconden te wachten, de stekker er weer in te doen, en het resultaat af te wachten. ‘Blijft u gerust wachten, één van onze medewerkers komt straks aan de lijn, voor het geval het probleem nog niet verholpen is’. Ik kon wachten tot ik een ons woog, er kwam niemand. (Dat ik de stekker van het modem niet uit het stopcontact gehaald had, omdat we geen modem hebben, spreekt voor zich.)

Uiteindelijk had ik het door (na nog tweemaal 0900-1407 gebeld te hebben): steeds de laatste keuze in het keuzemenu kiezen. Dat zijn ‘overige vragen’: 5 – 3 – 5…..meteen iemand aan de lijn. Van vlees en bloed. Dat ze de vraag niet kon beantwoorden, vond ik niet erg; ik werd nu in ieder geval naar de juiste afdeling doorverbonden.

Dat je een paar euro verder bent, voordat je erachter bent, hoe je iemand te spreken kunt krijgen, vind ik stuitend. Die computergestuurde bandjes zijn een hel…..

Een paar jaar geleden heeft de wereldwinkel het Renaultje Expres dat ze gebruikte voor de inkopen en voor het bezorgen van koffie en dergelijke, weggedaan. Hiervoor in de plaats kwam een tweedehandse Volkswagen Transporter. Handiger, omdat er meer mee vervoerd kan worden.

De auto kan zowel op benzine rijden, als op gas. Toen we de auto pas hadden, heb ik de benzinetank voor een kwart gevuld, voor noodgevallen, mocht het rijden op gas plots problemen geven. Als het even kan, rijd je natuurlijk op gas, omdat dat stukken goedkoper is. Al die tijd is het overschakelen op benzine niet nodig geweest. Toch daalt de benzinemeter heel gelijdelijk. Het lijkt erop dat de benzine gewoon aan het verdampen is. Een lek is er niet.

Het is net de DSB Bank: eerst had je geld op de bank, maar dat blijkt plots verdampt…

Regelmatig wordt er in de winkel een pallet bezorgd, waarop dozen met food-artikelen staan. Omwikkeld met een cellofaanband om de boel bij elkaar te houden. Van boven min of meer open. Zo ook vandaag. Niks bijzonders eigenlijk. Totdat een winkelmedewerker allerlei glinsterende ‘stofjes’ op de dozen zag liggen, glassplinters.

De vervoerder was de winkel al uit, maar nog niet weg. Hij was bezig de retourpallet in de vrachtauto te leggen. ‘O, ja sorry, helemaal vergeten te zeggen. Tijdens het rijden is er iets van glas kapot gevallen, bovenop jullie bestelling. Ik dacht dat ik alles al wel zuiver gemaakt had….’ Dat viel dus tegen. Ik geloof dat hij zich meer zorgen maakte over dat wat kapot gegaan is, dan wat het voor gevolgen had voor onze bestelling.

Van boven tot onder zat het onder de glassplinters. Met de stofzuiger erbij zijn de dozen van de pallet afgenomen. Dan nog bleken er schilfertjes glas op sommige dozen achter te blijven. Telkens was er wel een andere vingertop die bloedde, en dus een pleister nodig had. Gelukkig zitten de producten die in de winkel komen te liggen, in omdozen. De klanten hoeven niet bang te zijn.

Ze zeggen wel eens: zand schuurt de maag…..maar met glas zou ik toch wat voorzichtiger zijn.

Ik was op stap met een boeddha.

De klant die de boeddha gekocht had, is iemand die twee keer in de week van het station op weg naar haar werk, langs de wereldwinkel komt. Op een bepaald moment zag zij de boeddha, liep de winkel binnen, kocht de boeddha, en vroeg of die apart gezet kon worden, zodat ze hem op weg terug naar huis mee kon nemen. Goed plan, totdat ze de boeddha probeerde op te tillen: die krijg ik nooit mee naar de trein gesjouwd….Ze vroeg uitstel van executie, om mensen uit haar omgeving te vragen met de auto de boeddha op te halen. Ze bleek in Utrecht te wonen. Dat was begin mei. Zo langzamerhand begon de boeddha wel in de weg te staan. Toch nog maar eens bellen: ja, nee, ik ben zelf inmiddels verhuisd, grote puinhoop, vakantieperiode, het lukt niet. Voorstel: zullen wij de boeddha komen brengen, en mogen we daar dan geld voor in rekening brengen? Prima, als jullie dat willen doen…wanneer?

De boeddha is mee geweest naar Culemborg. Daar had ik nog wat food-inkopen te doen, en er moest een pakketje opgehaald worden dat al even klaar stond.

Omdat we toch in de buurt waren, leek het wel zo leuk om wat kaas te kopen bij een kaasboerderij in Cothen, een dorpje vlakbij Wijk bij Duurstede. Het pontje Rijswijk – Wijk bij Duurstede genomen. Geen uitingen gezien in de zin van voor of tegen de solozeiltocht van Laura Dekker. Wel bij Welkoop een setje van 4 vliegenplakstrips gekocht, want die vliegen zijn heel lastig de laatste tijd, en ze zijn er in vrij grote getale.
Tot een 5 jaar geleden, hebben we zo’n 9 jaar een seizoensplaats gehad op een boerencamping bij Cothen. Bij de camping was altijd al wel een zorgboerderij, maar sinds die tijd ging de zorgboerderij zijn vleugels uitslaan. We mochten nog een jaar uitdrijven, maar daarna ging alles op de schop. Die camping stond naast de kaasboerderij. De winkel bij de kaasboerderij was dicht, helaas….maar dat staat een bezoekje aan de nieuwe camping niet in de weg: er is hard gewerkt, er is veel veranderd, maar niet ten nadele….Camping De Bossewaard heet het nu.

De boeddha ging ook mee naar mijn zus J. Die woont in Utrecht, dus dat kwam mooi uit. Ik had geluk, ze had net een vrije dag genomen. Wij, onze familie, zijn in gedachte altijd wel bij elkaar, maar lopen elkaars deur niet plat. Tja, Tilburg, Den Haag, Utrecht, Winsum (Groningen), Garnwerd. Het was heel gezellig. Ze wenste me veel succes met de boeddha. Ze vond hem zelf ook mooi.

Ik moest nog even wachten, voordat de klant thuis was, en dus nam ik de boeddha mee naar een pleintje in de buurt. Daar stond een beeld van Jan van Scoorel: kijk boeddha, daar is Utrecht nou trots op, hij was een belangrijke Utrechtse schilder, begin 15de eeuw.

Gisteren hadden we een vergadering die ’s morgens om 09.00 uur begon, en om 13.30 uur afgelopen was, nou ja, niet alle onderwerpen waren behandeld, maar er werd een einde aan gemaakt.

Om niet in slaap te vallen, heb ik een spelletje gedaan: lulkoekbingo….
(Zet een kruis door de blokken wanneer je de betreffende woorden hoort tijdens de vergadering. Wanneer je 5 woorden horizontaal, verticaal of diagonaal op een rij hebt doorgekruist, sta dan op en roep luid: LULKOEK!)

In een vergaderlandje als Nederland wordt dit spel regelmatig gespeeld.

Citaten van tevreden spelers:
‘Ik zat pas vijf minuten in de vergadering toen ik won.’
‘Mijn aandacht tijdens vergaderingen is enorm gestegen.’
‘De sfeer was gespannen tijdens de wedstrijdbespreking, toen 14 mensen tegelijk aan het wachten waren op het vijfde blok.’
‘De spreker stond stomverbaasd toen 8 mensen tegelijk LULKOEK riepen voor de derde keer in twee uur.’