Het ei zei

Zo kom je nog eens iets tegen als je twittert.
Iemand uit Amsterdam meldde, dat ze de stap gezet had zich aan te melden als thuiskok op de site Thuisafgehaald . Ze had haar eerste maaltijd aangeboden.

De site is een intermediair tussen mensen die iets gekookt hebben, en mensen die geen zin hebben om te koken. Aanvankelijk was de filosofie: als je een lekkere maaltijd klaargemaakt hebt, maar je hebt teveel, dan kun je iemand in de buurt er misschien blij mee maken. Om dat duidelijk te maken, kun je dat melden op de site. Wel even een account aanmaken. Zo zijn er ook mensen die geen zin of tijd hebben om te koken, die kunnen op de site kijken waar in de buurt iemand iets te eten aanbiedt.
Die filosofie is een beetje losgelaten. Veel mensen koken nu bewust om dat via de site aan anderen aan te bieden. Je kunt een kleine prijs vragen voor je kookactiviteiten.

Het leek partner ook wel iets. Een kookidee had ze ook: kippenlevertjes met aubergines, ui, peterselie, roomsaus, eventueel een pepertje en basmatirijst. Ze bood meteen vier porties aan. Vrijdag zijn we naar de markt gegaan om het één en ander voor de maaltijd te kopen.

Toch bleek het op de juiste manier invoeren van de gegevens op de site nog niet mee te vallen. Ze kreeg op bepaald moment de melding: ‘Lieve kok, je kunt geen maaltijden bij jezelf afhalen.’ Na enige tijd was duidelijk hoe het wel moest.

Gisteren meldde zich de eerste kandidaat die wel een portie wilde afnemen. Ze kwam af op de kippenlevertjes, omdat die bijna nooit klaargemaakt worden. Ze heeft vandaag een positieve reactie als bedankje gekregen.

De kop is eraf. Er zullen meerdere thuismaaltijden volgen. Ooit wilde partner iets met cateren doen, maar dit is overzichtelijker.

Gisteravond ging ‘De Rekenkamer’ over de prijs van een kopje koffie in een luxe koffiebar. Want wat is koffie nu eenmaal: wat bonen, gemalen, en water. Eventueel suiker en melk erbij. Dat hoeft niet veel te kosten.

Dat blijkt ook wel. De gemiddelde prijs van een kop koffie (€3,20) in zo’n luxe bar, wordt slechts voor een fractie gedragen door de koffie. De rest is beleving, personeelskosten, huur, enzovoorts.

Als iets nieuws in de luxe koffiebar werd de filterkoffie gepresenteerd. Er staan een aantal koffiepotten op een rijtje, filterhouder en filterzakje op de pot, verschillende smaken gemalen koffie, en een ketel met heet water. de klant mag zelf het water opschenken op de koffie in het filterzakje. Over de prijs werd niet gesproken.

Filterkoffie, iets ‘nieuws’. Wij zijn ermee opgegroeid. Als we kamperen, drinken we nog steeds koffie op deze manier. Standaard in de kampeeruitrusting zitten een thermosfles, een filterhouder en filterzakjes. De eerste keer altijd weer even de verhouding koffie en opgeschonken heet water uitproberen voor de juiste smaak…niet té sterk.

Ik kan me vergissen, maar ik denk dat luxe koffiebars vooral bezocht worden door hippe jongeren. Voor hen zal de manier van koffie drinken via het koffiefiltersysteem een ware beleving zijn. Lekker retro…..

Vanaf 1 oktober gaat het BTW tarief voor de ‘luxe’ artikelen omhoog van 19% naar 21%. In de krant lees je artikelen, waarin staat dat de winkelier daar nog niet echt op voorbereid is, dat de consument in eerster instantie nog niet veel zal merken van deze BTW-verhoging. De winkelier moet een andere psychologische prijs bedenken. Waar de prijs eerst €9,99 inclusief 19% BTW was, wordt de prijs €10,16 inclusief 21% BTW.

Je leest dat de winkelier vindt dat hij de consument een zeer grote dienst bewijst door nog even te wachten met het aanpassen van de prijs. Want het gaat ten koste van de marge, en die marge is al niet zo hoog, aldus de winkelier.

Nou, dat valt wel mee. In de tijd dat ik bij de wereldwinkel gewerkt heb, heb ik te maken gehad met inkopen en verkopen. Ik geef toe, produkten met 6% BTW, daar valt weinig eer aan te halen, maar in de wereld van 19% BTW, en straks 21% BTW, daar wordt met aardige marges gewerkt. Misschien dat de marges op bier en wijn niet zo groot zijn, maar dan zit je ook meer in de supermarktwereld te wroeten; in die wereld is het continue oorlog. Zo’n AH die doodleuk een mes op de leveranciers zet door aan te kondigen voortaan 2% minder te betalen voor de inkopen.

Bij de overgang van de gulden naar de euro, zag je dat aanvankelijk de prijzen redelijk trouw volgens de rekenmodule omgerekend waren, maar al snel kwamen er afrondingen, naar boven natuurlijk. Zoiets voorzie ik bij deze overgang ook. Bovendien is het voor de consument een stuk lastiger te beoordelen of een bepaald artikel juist omgeprijsd is. 19% BTW, 21% BTW.

De verhoging heeft voor de winkelier slechts beperkt gevolg: die heeft te maken met de BTW-afdracht. Per saldo zal hij door de verhoging van 19 naar 21% een beetje meer moeten afdragen.

De consument heeft die afdrachtmogelijkheid echter niet. Voor hem zal de verhoging grotere gevolgen hebben.

UPDATE, 25 september:

Gisteravond had 1Vandaag een item gewijd aan de BTW-verhoging. In beeld kwam ook een kroegbaas die een biertje aan het tappen was. ‘Een biertje kost nu €2,30. Ik vind het niet leuk, maar ik zal straks €2,40 moeten vragen door deze verhoging.’
Klopt dat wel, dacht ik. Nee dus. De prijs van een pilsje zonder BTW is 2,30 gedeeld door 1,19 = 1,93. Met 21% BTW wordt de prijs 1,93 x 1,21 = 2,34. Ofwel €2,35.

Vorig jaar probeerde men al een Drakenbootfestival in Tilburg van de grond te krijgen, maar door gebrek aan sponsors lukte dat niet. Dit jaar is het wel gelukt om het festival te organiseren. Centraal binnen het festival staan de drakenbootraces tussen de verschillende teams. Peddelend roeien. Vriendengroepen konden zich opgeven, sportclubs, bedrijven, kortom: als je een man/vrouw of 16, 17 bij elkaar wist te brengen, kon je je als team inschrijven. De races werden in de Piushaven in Tilburg gehouden.
Het geheel werd opgeluisterd door allerlei kraampjes, het laten zien van tai chi oefeningen en fitnessoefeningen op de grond. Kinderen konden zich uitleven op een springkussen, maar dat was een beetje weggestopt. Leuker was het sumoworstelen in een rubberpak dat vol met lucht gepompt werd.

De baas van mijn werkplek leek het een leuk idee om ons als team in te schrijven voor de drakenbootrace. Aangevuld met personen die ook in het mediagebeuren werken, hadden we een zeer gezellig team. DeT, Quats, Tilburg.com. De mediamagnaten.

Zwemvesten waren verplicht. Dat viel niet mee, om die goed over onze outfit om te doen. Men had bedacht dat zwart-wit jasje dasje overhemd een mediamagnaatuitstraling had….
Zeer belangrijk voor de roeiers zijn de trommelaar, die het tempo aangeeft, en de stuurman/-vrouw, die richting houdt, en extra aanmoedigt.
Over de resultaten zullen we het maar niet hebben. We hadden gewoon erg veel plezier. Dat roeien met zo’n groep vereist veel discipline. Veel teamwork. Dat ontbrak in de eerste rit enigszins. We mochten als team driemaal acte de présence geven. Het roeien ging steeds beter. Overigens niet goed genoeg om door te stomen naar de halve finales.
Tussen de races zorgen voor de inwendige mens. De consumptiebonnen hadden een Q-code. Met een smartphone kun je informatie ophalen als de het blokje scant. Ik heb geen smartphone, en anderen hebben het niet gedaan. (Ik heb ook niet gevraagd om het te doen.)
Als er niet goed geroeid wordt, schep je veel water de boot in. Een nat pak is geen uitzondering. Het gevolg is ook dat er regelmatig gehoosd moet worden om de boot voor het volgende team enigszins droog af te leveren.
Toeschouwers op grote hoogte hadden goed zicht op de wedstrijden, en de finish van de boten.
Na afloop van de races, werden de toeschouwers nog even vergast op een waterspringshow. Althans, zo noem ik het maar. Het zag er heel spectaculair uit.
Het was een geweldige middag…..

Zoals het Incubate kunstfestival vorig jaar de kunstenaar Luke Jerram naar Tilburg wist te halen met zijn project ‘Play me, I’m yours’ (100 beschilderde piano’s en 1 vleugel her en der in Tilburg geplaatst, voor iedereen te bespelen), zo werd dit jaar een idee van de Franse kunstenaar JR uitgevoerd onder de naam InsideOut.

Voor dit project kon men foto’s van zijn/haar moeder opsturen/uploaden. Die foto’s worden ‘opgeblazen’ tot posterformaat. Al die foto’s worden op verschillende plaatsen in Tilburg opgeplakt, en blijven daar van 10 tot 16 september 2012. Een hommage aan de moeder. Er werden uiteindelijk 1100 foto’s opgestuurd. Een vrolijk gezicht.

Op elke foto staat rechts onder een tag. Zo’n vierkant blokje. Als je een smartphone hebt, kun je extra informatie ophalen over de persoon die op de poster afgebeeld staat:
De Schouwburg heeft ook een galerij met moederportretten. Lastig te fotograferen omdat de posters hoger hangen, en achter glas. De lichtinval speelt parten. Ik herkende Karin Bruers en Corry Konings.

Rob Verbunt zwaait dit jaar 10 jaar de scepter in café De Troubadour in Tilburg. Hij vond dat wel een mooi moment om daar iets mee te doen.
Vorige week had hij een foto-puzzeltocht uitgezet.
Gisteravond heeft hij iemand naar het café laten komen die op een groot scherm aan de hand van oude en recente foto’s een virtuele wandeling door het centrum van Tilburg van commentaar voorzag. Gerard Otten, nauw verbonden met de stadsgidserij Tilburg. Hij deed dat heel leuk. Omdat hij foto’s liet zien van de situatie vroeger, en foto’s van hoe het er nu uitziet, was dat juist voor de mensen die de oude situatie nog kenden iets extra’s. Ik kwam in Tilburg wonen na de sloopactiviteiten van burgemeester Becht. Maar toch, ook voor niet-ingewijden was het interessant.

Je hoort ook nog eens wat. In vroeger tijden waren in Frankrijk eigenlijk maar twee wijnen belangrijk: de Bourgogne en de Bordeaux.

De Bordeaux werd over water naar Dordrecht vervoerd. Daarvandaan werd deze wijn in Nederland verder gedistribueerd. De Bourgogne werd over land naar Tilburg vervoerd, en van daaruit verder Nederland in.

Omdat de Bordeaux vanuit Dordrecht gedistribueerd werd, werd die een protestantse wijn genoemd. Bourgogne, gedistribueerd vanuit Tilburg, werd een katholieke wijn genoemd.

Ik wist het niet, maar ik vind het vreemd dat zo’n onderscheid sowieso gemaakt werd.

In de flyer staat: Bazouq Tilburg is een beleving die je meevoert in andere sferen.
Die bewering is ietwat overdreven, maar dat het een multicultureel karakter heeft, dat staat buiten kijf. Een kraampje met bakbenodigdheden om taarten en cupcakes te bakken, staat naast een kraam die tweede hands spullen verkoopt waarvan de opbrengst voor Oost-Europa is. Een kraam waar zelfgemaakte kaarten en servetten verkocht worden, staat naast een bijenhouder die eigengemaakte honing verkoopt. Een kraam die zelfgemaakte sieraden verkoopt, staat naast een kraam waar het oude ambacht van het spinnen van wol getoond wordt. De wereldwinkel had ook een kraam. Er waren vele verschillende eetmogelijkheden: Hongaars, Turks, Grieks, Nederlands, Oosteuropees, enzovoorts.

In een aparte ruimte werd een toneelstukje opgevoerd met twee matrassen. Heel origineel. Er werden workshops gegeven. Onder andere het omhoog blazen van vierkante lapjes voile. Kinderen vonden het heel leuk, maar de achterliggende gedachte hiervan is me niet duidelijk. Of met een diabolo leren spelen. Op de catwalk kregen een aantal politici de gelegenheid campagne te voeren, nou ja, ze moesten het wel hebben over ontwikkelingssamenwerking. Ook op de catwalk buikdansen, en de uitsmijter van de dag: de Elvisband. Een band die in eigen stijl covers van Elvis ten gehore brengt.

Het was gezellig op Bazouq Tilburg. Het had een hoog braderie gehalte, dat wel, maar het had niet de sfeer van een rommelmarkt. Juist de entertainmentactiviteiten (we hebben ze niet allemaal gezien, omdat we wat later op de dag binnenwandelden) en de workshops met name voor de kinderen, zorgden voor een meerwaarde.

Het ging de organisatoren er vooral om, om met Bazouq iets op poten te zetten waarbij via een nieuwe vorm van social enterprise startende innovatieve ondernemers, mensen die een baan zoeken, vrijwilligers en jongeren die een stageplaats zoeken, zich presenteren en anderen ontmoeten. Dat duurzame projecten een kans krijgen, en dat het een podium biedt voor talentontwikkeling, muziek, dans en toneel. Dat komt op de bezoeker niet over, maar dat geeft niet. Kennelijk heeft Bazouq ergens wel iets geraakt, want er kwamen ongeveer 6000 mensen op het evenement af.

Enkele impressies:

Ik heb een probleem dat bij de hostserver niet bestaat. ‘Waar doet u moeilijk over, meneer, wij kunnen gewoon een link toevoegen’. En dat klopt. Daarna kan ik ook een link toevoegen. Heb ik die link opgeslagen, dan lukt het niet om een andere link toe te voegen. De medewerkers van de hostservers hebben echter geen centje pijn.
Na één van hun uitprobeersels dacht ik: kom, ik prop meteen alle links tegelijk op de site. dan zien we daarna weer verder. Leuk gedacht, maar toen ik wilde opslaan, bleek dat ik er waarschijnlijk te lang over gedaan had. Ik moest opnieuw inloggen, en alles was weg. De medewerkers werden gek van me. ‘Vraagt u eens een live chat aan?’

Dat heb ik nu gedaan. Ik kreeg eerst Nadine. Uitleggen wat het probleem was…..’Ja nee, hier hebben we dat probleem niet…’ ‘Doet u links invoeren met kopiëren en plakken? Misschien moet u de url gewoon eens uittypen.’ Maar nee, dezelfde foutmelding.

Een aantal links invoeren, opslaan, tegen beter weten in andere links invoeren en weer opslaan. Maar die tweede sessie gaat de mist in.

Terug naar de live chat. Janet is er nu. Nadine is weggeslopen. Het verhaal opnieuw gedaan, geen nieuwe inzichten. Althans niet bij hen. Er moet een bug zitten in de manier van opslaan. Of ik nu op de PC werk of op de laptop, de foutmelding is hetzelfde. Janet zit met de handen in het haar.

Ze heeft het probleem nu doorgespeeld naar een andere afdeling.