Het ei zei

De taxiservice naar Schiphol ging heel voorspoedig. Slechts stapvoets rijden bij de brug op de A27 bij Gorinchem. Ik weet nu waarom daar altijd files zijn: die brug lijkt smaller als je er overheen rijdt, mensen durven niet meer in te halen, het stropt op…..
Het vertrek van het vliegtuig zou op tijd geweest zijn, ware het niet, dat het vliegtuig niet OK bevonden werd, en er een ander vliegtuig ingezet moest worden. 11 uur vliegen viel mee. Ach, je stelt je erop in. Ik had wel meer space verwacht. Voordat je de lucht in bent, moet er nog wel een spelletje ‘Per seconde wijzer’ gespeeld worden: mensen hebben per internet geboekt, maar niet gekeken op welke stoel ze zitten. De stewardess moet zich dan in allerlei bochten wringen om het de mensen toch nog naar de zin te maken. 25A moet naar 26C, en 27B gaat naar 23D. O nee, waar ik 26C zei, moet 27A worden, en waar ik 27B zei, moet 28A zijn…..enzovoorts. Ze verloor niet eenmaal het geduld. Ik zou allang gevraagd hebben: hebben jullie niet opgelet tijdens het inchecken?
Over de verzorging hadden we totaal niet te klagen: lekkere lunch, goed avondeten, en tussendoor drinken wat je wilde. Zelfs een ijsje viel ons ten deel.

In Johannesburg werd iedereen door een poortje geleid, je moest even blijven staan, bril af, een flits, en je mocht weer door. Er werd geen foto gemaakt, maar de temperatuur werd opgenomen. Waarschijnlijk als gevolg van de Mexicogriep. Er werd niemand apart gehouden. Een relaxte sfeer. Een verademing, vergeleken met het stijve burocratische gedoe op Schiphol.

Zoon R en D haalden ons op. Benen strekken, plannen voor de komende dagen werden gemaakt, een afzakkertje, en een lekker bedje.

Wordt vervolgd…..

Bijna is het zover…..

1. De Hepatitis A inenting en de update van de DTP-prik zijn gezet.
2. We hebben de boardingpassen. Geen bagage in het ruim. Daar hebben we geen goede ervaringen mee.
3. Het hondje is naar zijn logeeradres.
4. Voor de post wordt gezorgd. De brievenbus is niet zo groot dat er ruimte is voor post van ruim twee weken.
5. Van onze tripjes naar Engeland hadden we nog ponden over. Die heb ik laten omwisselen in Zuid-Afrikaanse rands. Daar heb ik tweemaal transactiekosten voor moeten betalen. Dieven zijn het.
6. De taxi-service naar Schiphol komt ons morgenochtend ophalen. Ruim op tijd. Ik heb nog even bekeken of het niet voordeliger zou zijn om zelf te rijden, en de auto bij Schiphol te parkeren. Het smart-parkeren was duidelijk goedkoper, maar niet boekbaar, al vol dus. Het lang parkeren, mits van te voren gereserveerd, zou, inclusief de benzine die je verrijdt, net iets duurder zijn. De taxi-service is dan wel zo makkelijk. Je betaalt meteen voor de terugreis, dus da’s ook geregeld.
7. Nu maar hopen dat we zonder kleerscheuren door de poortjes komen. Al die burocratische veiligheidsmaatregelen vind ik het ergste. Dat je geen zelf meegebrachte dranken mag meenemen, oké. Als je echter door de poortjes heen bent, kun je weer drank kopen, maar laat de uitbater dan een zodanige prijs hanteren dat-ie gelijk is aan die van een Aldi of Lidl…..maar nee hoor, de prijs is meer dan het dubbele. Diefstal.

We zullen een leuke tijd tegemoet gaan. Jullie zullen zeker impressies te lezen en te zien krijgen, te zijner tijd.

PS – Voor degenen die later hebben ingeschakeld: de reis gaat naar Zuid-Afrika. Standplaats is Johannesburg, omdat zoon R daar woont. We zullen in ieder geval het Pilanesberg National Park bezoeken. Die schijnt leuker en bezienswaardiger te zijn dan het Krügerpark. Bovendien is die dichterbij.

Met hetzelfde clubje mensen, waarmee we vorig jaar naar Gent geweest zijn, zijn we afgelopen weekend naar Leuven geweest.
We hebben weer volop genoten. Gent heeft misschien wat meer grandeur, maar Leuven is intiemer, je kunt Leuven beter beleven. Eigenlijk is het er gezelliger. Het heeft veel aparte winkeltjes, winkeltjes met net iets andere producten. En ook in Leuven word je bedolven onder de typische bouwstijl, die je in Gent, Brugge en Brussel ziet:
Over Brussel gesproken: Leuven en Brussel zijn van oudsher in een soort concurrentiestrijd gewikkeld. Had Brussel een stadhuis laten bouwen, dat van Leuven moest nog mooier zijn….(persoonlijk vind ik het erg druk)
Je zou haast zeggen dat het een kerk is. Brabantse Hoog-gotiek. Drie lagen met rijen beelden. De onderste rij van bekende mensen uit de bevolking destijds van Leuven, de middelste rij de mensen uit de betere standen, en de bovenste rij de bestuurders. Je kunt een stoel op het plein zetten, en elk beeld afzonderlijk bekijken:
Leuven is een echte studentenstad. Nu merkten we nog niet veel van hun aanwezigheid (over twee, drie weken barst het studentenseizoen pas in alle hevigheid los), maar de aanwezigheid van de Universiteit merk je overal, in welke vorm dan ook. Evenals in Cambridge bezit de Universiteit van Leuven veel gebouwen en grond. In 1975 bestond de Universiteit 550 jaar. Dat vond ze een mooie gelegenheid om de kunstenaar Jef Claerhout de opdracht te geven om iets te vervaardigen, dat met kennis te maken had. Dat werd het beeldje Fons Sapientiae, de bron van de wijsheid:
In 2000, bij het 575 jarig bestaan, kreeg Jan Fabre de opdracht. Hij had een andere kijk op de zaak. Hij maakte gebruik van een omgekeerde naald. Daarmee prikte hij een kever als het ware in de lucht. Hij ziet de kever als overbrenger van kennis van de natuur, zoals hij de mens ziet als overbrenger van wijsheid. Niet geheel toevallig staat zijn beeld op het Ladeuzeplein, nabij de Universiteitsbibliotheek…
De ‘Kruidtuin’ viel tegen.
Het Groot Begijnhof was heel leuk om doorheen te lopen. Helemaal gerestaureerd. Vroeger woonden er begijntjes, nu zijn het appartementen voor docenten en getrouwde, dan wel samenwonende studenten. Je woont er zeer rustig. Een goede omgeving om te studeren.
Gisteren, zondag, vielen we met onze neus in de boter: eens per jaar is het in Leuven jaartallen feest. Vriendenclubs van mannen met dezelfde leeftijd komen bij elkaar. Vaak begeleid door allerlei harmoniën. In een grote stoet doorkruisen ze het centrum van Leuven. Wie meer over de achtergronden wil weten van het ontstaan van dit typisch Leuvens festijn, hoewel vriendenclubs uit Nederland zich hier ook aansluiten, moet dit artikel eens lezen.
Er zijn nog wat items die ik onder de aandacht wil brengen, maar die komen later….

We hebben in ieder geval totaal geen spijt van onze keuze, Leuven.

Zoon O heeft met zijn gezin een huisje gehuurd in Malmédy, aan de rand van de Ardennen. Hij vroeg of wij het leuk vonden om een weekendje over te komen. Schoondochter M had al wat dingen uitgeprint van wat haar leuk leek om te ondernemen.

1. Coo
Ze hadden via de Bingo Sponsorloterij vier vrijkaartjes gewonnen voor Plopsaland. Dus Coo stond als eerste op het programma. De watervallen zijn natuurlijk Belgisch’ trots. Plopsaland en de watervallen zijn min of meer met elkaar verweven. Het hele terrein is vrij toegankelijk, maar wil je je kleinkind (of zelf, maar vermaak voor ouderen is er nauwelijks) van een attractie laten genieten, dan kost je dat een aantal punten. Die punten kun je aan de kassa kopen. Je kunt ook een all-in ticket kopen. Je krijgt dan een polsbandje, met recht op toegang tot alle attracties. Zelfs de WC is dan gratis. Die kost anders 50 cent. In de verte hebben we kabouter Plop zien lopen. Samson en Gert hebben we gelukkig niet gezien. Heel dat Plopsagebeuren viel erg tegen, maar voor de kleine was het dolle pret. En daar ging het eigenlijk om…..

2. Aywaille
Heel wat leuker was Le Monde Savage in Aywaille. Een autosafari en een wandelsafari. Leuk opgezet. Maar de dieren die je zag tijdens de wandelsafari, nou ja, safari is een groot woord, die hadden soms toch wel claustrofobische reacties. Echt zielig waren de ijsberen: die moesten het doen met een witbeschilderde cementen vloer, om de illusie van ijs in stand te houden. Klimaatverandering ten top…..De kleine maalde daar niet om, die kwam ogen te kort.
3. Rémouchamps
Interessant waren de grotten van Rémouchamps. Heen 1200 meter lopen, terug met een bootje. Natuurlijk, in elke grot kom je stalagmieten en stalagtieten tegen. In de ene grot is het zus afgesleten, in de andere zo. In de ene grot is dit overgebleven, in de andere grot dat. Het blijft boeien. Dit keer geen vermaak voor de kleine. Hoewel de tocht met het bootje weer wel in de smaak viel….
Een intensief en gezellig weekend. De ouders waren blij af en toe even niet op de kleine te hoeven letten, want ze is iemand die je constant moet volgen, in de gaten moet houden.

Toen werd het toch tijd voor de terugweg. Oké, er wordt aan de weg gewerkt bij Eindhoven, maar dat je er een uur (!) over moet doen om van de ene kant naar de andere kant te komen, zomaar op een zondagavond, dat is wel het summum….(ben benieuwd hoe dat tijdens de spits door de week is.)

De kogel is door de kerk: we hebben een vlucht geboekt naar Zuid-Afrika, Johannesburg. 29 september vertrekken we. Rechtsstreeks, da’s wel prettig. Slapen kunnen we bij zoon R, die er al enige tijd woont en werkt, en nog tot midden volgend jaar te gaan heeft. Lang gewikt en gewogen, want ja, zoiets slaat toch wel een bres in je liquiditeitssituatie. Je kunt het echter niet laten schieten, nu je daarginds al een soort gids hebt wonen.

Voor de zekerheid een afspraak gemaakt met de GGD, voor eventuele pillen, poeders, inentingen, enzovoorts. DEET, een antimuggenspul, lijkt in ieder geval wel handig te zijn om mee te nemen.

Wegenkaart, plattegrond en infoboekje zijn onderweg. Besteld bij reisboekwinkel.nl. Wat dat betreft loop ik, sinds het verdwijnen van reisboekhandel Atlas in Tilburg, een beetje met mijn ziel onder de arm. Bij de ANWB hebben ze op wegenkaart- en plattegrondgebied de standaarddingen, maar een leuk assortiment is er niet. Ik heb nu iets via internet besteld. Ik had graag de kaarten in mijn hand gehad, om te zien of die aan mijn voorwaarden voldoen. Nu is het afwachten…
Ik had misschien met aanschaffen kunnen wachten tot we op de plaats van bestemming waren, maar dan kun je je van te voren niet alvast oriënteren.

We hebben geen draaiboek. Wat we gaan doen, hangt mede af van de ideeën van zoon R en vriend D, en wat we straks op de kaart en in het boekje tegenkomen. Iets in de trant van een safari is bijna een must.
Er is nauwelijks openbaar vervoer, dus hopen we een autootje te huren. Het links rijden zal wennen zijn, maar als er alleen maar auto’s te huur zijn, waarbij het stuur aan de rechterkant zit, en de versnellingspook links van je, dan wordt dat extra opletten.

We merken het wel…..

Lange tijd kon je Zeeuws-Vlaanderen slechts bereiken via de veerdiensten Kruiningen – Perkpolder en Vlissingen – Breskens. Of via Antwerpen. De veerdienst Kruiningen – Perkpolder is er niet meer, en de veerpont van Vlissingen naar Breskens en terug is er alleen nog maar voor voetgangers en fietsers. In 2003 is de Westerscheldetunnel geopend. Van de ‘Zak van Zuid-Beveland’ naar Terneuzen. Sinds dit jaar (2009) is de provincie Zeeland eigenaar van de tunnel. Dat heeft ze 89 miljoen euro gekost. Weliswaar heeft de tunnel in totaal 970 miljoen euro gekost, maar de overige kosten heeft het Rijk voor haar rekening genomen. Er wordt tol geheven: €4,50 voor een personenauto. Wij hadden een bagagekarretje achter onze auto, en dan is het €7,00.
Mocht je in Zeeuws-Vlaanderen tot de ontdekking komen dat het hoog tijd is om te tanken, dan kun je het beste een dorpje in rijden. Langs een huis willen nog wel eens twee pompen staan, super en gewoon. Onderweg van het ene dorp naar het andere kom je nauwelijks een benzinestation tegen.

Enkele impressies:

Zuidzande
Het dorpje zelf was niet van dien aard dat je zei: wouw. De camping daarentegen, minicamping De Hullu, iets buiten Zuidzande, was ideaal. 15 plaatsen, lekker overzichtelijk, schaduwrijk (hoewel we afgelopen week liever meer zon hadden gehad….), goed sanitair. Geen winkelverkoop en dat soort dingen. Wel electriciteit bij de plaatsen. Even opletten: de paaltjes hebben contactpunten voor caravanstekkers. Voor een normale stekker heb je een verloopstukje nodig. Die konden we gelukkig lenen van de campingeigenaars. Mocht het ervan komen, dan zullen we zeker naar deze camping terugkeren.

Cadzand-Bad
Het dichtstbijzijnde strand vanuit onze camping was dat van Cadzand-Bad:

Ik had al visioenen van hele volksstammen die de duinpas overliepen op weg naar de zee, maar het was heel rustig. We hebben twee overgangen getest.

Breskens
Een aardig plaatsje.

We vielen met onze neus in de jaarmarkt. We kwamen een kraam tegen waar we zo’n verloopstukje konden kopen. Konden we het geleende weer teruggeven. Een lotje van de Zonnebloem leverde een fles witte wijn als prijs op. Die hebben we bij de tent op gedronken.

Sluis
Alle plaatsjes en dorpjes in het westen van Zeeuws-Vlaanderen behoren tot de gemeente Sluis. Wij natuurlijk benieuwd naar het stadje. Een desillusie: druk, heel druk, één en al winkelstraat. Een Belgische enclave in Nederland. Geen plek voor ons….(niet vanwege die Belgische enclave, maar vanwege dat andere). Bij het VVV vroegen we of er een bioscoop was, maar nee, die was er niet.

Oostburg
Oostburg lijkt het centrum van veel activiteiten. Er is een Albert Heijn, een Aldi, een Lidl, een Hospitaal, een Wereldwinkel, en het Ledeltheater. Het Ledeltheater wordt gecoördineerd door een echtpaar. De man zorgt voor de contacten met de artiesten, de vrouw zorgt voor de programmering. Vrijwilligers zorgen verder voor het reilen en zeilen van de tent. Een paar dagen per week wordt er een film vertoond. De enige locatie in heel West-Zeeuws-Vlaanderen. Wij zijn er naar de film ‘The Reader‘ geweest, die er toevallig draaide. Een mooie, aangrijpende film. De zaal was muisstil.

Brugge
Even een uitstapje naar Brugge. Veel chocola, veel kant. Hier en daar doet het wat aan Gent denken. We hadden echter geen tijd voor een uitgebreid bezoek. We hadden onze auto in een parkeergarage staan. Op zich niets bijzonders, totdat we terugkwamen om te betalen: met munten kon niet, het apparaat kon het bankpasje ook niet lezen. Gelukkig had ik nog een creditcard bij me. Dat lukte. Zonder een pincode te hoeven intoetsen! Ik weet niet of dit bij alle parkeergarages zo is, maar het is maar dat je erop bedacht bent…..(dat je een creditcard bij je hebt).

Hulst
We hebben bij de VVV een videopresentatie gezien van de geschiedenis van Hulst. Vanaf het moment van ontstaan was het een vestingstadje. Na het zien van het filmpje sta je er versteld van dat Hulst überhaupt nog bestaat: doordat Hulst aan het water lag, was het belangrijk voor de handel. Ondanks het feit dat het een vestingstadje was, werd het regelmatig door de belagers ingenomen. Daarmee gingen verwoestingen en brandstichtingen gepaard. Telkens werd Hulst weer opgebouwd. In de loop der tijd werd Hulst niet meer zo belangrijk, omdat er hoe langer hoe meer land aanslibde. Het huidige Zeeuws-Vlaanderen ontstond. De Westerschelde, als belangrijke toevoer naar Antwerpen, moet van tijd tot tijd uitgebaggerd worden, om als belangrijke rivier dienst te blijven doen. Vanwege het druilige weer hebben we niet ten volle kunnen genieten, want het heeft wel wat, Hulst…..De meeste Postservicepunten huizen in bij een soort boekwinkel. Wij hadden postzegels nodig, maar toevallig liep ik langs het derde deel in de serie die het schrijversduo Liza van Sambeek begonnen is: Koninginnenrit. Liza van Sambeek zijn Ciel Heintz en Liesbeth van Erp. Zij schreven: Zadelpijn en ander damesleed (ook verfilmd, met onder andere Monique van de Ven en Lineke Rijxman) en Het Verwende Nest. Ciel Heintz heeft solo dit vervolg geschreven onder de naam Van Sambeek. Ik houd wel van hun/haar schrijfstijl en humor. Ze hadden een column in het reiskatern van het Brabants Dagblad, maar helaas, die is gestopt. Ze zijn ieder hun eigen weg gegaan.

Onderweg van Hulst naar de camping kwamen we korenschoven tegen, die nog met de hand bij elkaar gebonden zijn. Dat zie je niet vaak meer….

Dan kan je nog zoveel gezien hebben, nog zoveel steden en stadjes mooi vinden, er staat er maar één bovenaan, en dat vindt de gemeente zelf ook:
We hebben een heerlijk weekje gehad. Het weer had zich van een betere kant kunnen laten zien, maar echt beroerd was het weer ook niet.

Tijdens de fietspuzzeltocht zaterdag, die dit jaar voor het achtste jaar op rij door een tweetal mensen van de Troubadour uitgezet was (ik heb er vorig jaar al over geschreven), dwaalden we door de natuurgebieden rond Moergestel en Oisterwijk. Het landgoed Campina onder andere. Als tussenstops deden we een aantal fietscafé’s aan. Toevallig las ik vandaag in de krant dat Boshuis Venkraai uit Oisterwijk op de 56ste plaats staat in de landelijke Terrassen Top 100. Hier meerden we echter niet aan, reden er langs.

Waar we ons wel laafden, was terrassen/fietscafé ‘De Gerrithoeve’:

Ik heb het lang verborgen kunnen houden, maar dit is dan mijn appeltje voor de dorst….:))

Over fietscafé’s gesproken: kom je bij zo’n café aanrijden, staat deze motor er pontificaal geparkeerd….

Vreemd, maar wel mooi.

Het was een gezellige dag.

Over twee weken barst de kermis hier in Tilburg los, is dan al losgebarsten, ruim een week lang. De wereldwinkel is tijdens de volle kermisweek gesloten. Wij gaan dan meestal elders genieten van de vrije dagen. Tenminste als het ook zo uitkomt met het werk van partner.

Dit jaar hadden we het idee om een bezoekje te brengen aan het ministaatje Saeland, een oud boorplatform nabij de Engelse kust, met een zelfbenoemde prins aan het hoofd, eigen vlag en postzegels, enzovoorts. Ze hebben zelfs een voetbalteam….

Maar sinds 2002 is het bijna onmogelijk om een visum te krijgen voor het ‘landje’.

Van Saeland is het maar een kleine stap naar Zeeland. Zeeuws-Vlaanderen is een stukje Zeeland dat we nog nooit bezocht hebben. Wel beruchte verhalen gehoord over jongerencampings bij Retranchement en Cadzand, maar wij zullen vanuit Zuidzande de omgeving gaan verkennen.
Een week zal wel te kort zijn, maar elke dag buiten (we gaan kamperen) is al lekker…..