Het ei zei

Het is best verklaarbaar, maar vreemd vind ik het wel. Telkens als er één of andere muziekicoon overleden is, veroorzaakt dat een piek in de verkoop van CD’s van de artiest. Je zag het bij André Hazes, bij Michael Jackson, en nu weer bij Ramses Shaffy. Het is alsof je het de desbetreffende personen niet gunt, dat ze een graantje uit de verkoop van hun muziek bij leven meepikken. Ik heb zoiets van, als je muziek van iemand goed vindt, dan koop je die gewoon. Dan ga je niet eerst wachten tot hij of zij dood is.

Aan de andere kant: de één zijn dood, is de ander zijn brood. Door de media-aandacht ziet de muziekindustrie haar kans schoon om het oeuvre van de pas dode extra onder de aandacht te brengen. Mensen worden wakker geschud: o ja, die was er ook nog….stom, dat ik daar nog niks van heb…..

Ik heb heel veel muziek niet. Ik zal daar niet zozeer iets aan veranderen, juist omdat iemand net dood is….

Jarenlang kwam ik ongeveer één keer in de week in het cultureel centrum het Jan van Besouwhuis. Onze bridgeclub had er haar domicilie. Tussendoor zagen we er try outs van cabaretiers die nog landelijke bekendheid moesten krijgen: Lebbis en Jansen, Kees Torn, André Manuel, Kommil Foo, De Berini’s. Inmiddels is het Jan van Besouwhuis grondig verbouwd. Ze straalt meer een Grand Café uit, de voorzieningen voor theater- en muziekprodukties zijn aanzienlijk verbeterd. Eigenlijk was er geen plaats meer voor het herbergen van een bridgeclub. Een paar jaar geleden zijn we dan ook naar een andere locatie verhuisd.

Gisteravond werd in het Jan van Besouwhuis voor de vierde maal de Celtic Night georganiseerd. Een aantal muziekgroepen geven dan acte de présence, muziekgroepen die met name muziek met keltische invloeden in hun repertoire hebben.

Fiddlehead.
Deze drie persoonsformatie mocht het bal openen. Viool, accordeon, gitaar. Redelijk statisch. De band moest er duidelijk nog in komen. Hun laatste twee nummers klonken eigenlijk het beste.

The Lowland Paddies.
Deze groep fungeerde als publiekstrekker op een podium bij de bar, om de organisatoren de gelegenheid te geven om het podium in de hoofdzaal om te bouwen voor de volgende groep. Ze zijn nog niet zo gek lang bezig. Veel traditionals. Ze speelden niet slecht.

Ayunda.
Een zangeres, begeleid door een vijfkoppige band. Ze brachten hun eerste muzikale theatershow. ‘Gestrand’. Gisteravond was zelfs de première. Eerlijk gezegd: de band speelde geweldig, maar de zangeres paste er niet bij. Jammer.

Ogham.
De uitsmijter. Tevens klapstuk van de avond. De violiste Hilde van Rijsewijk bracht met haar enthousiasme de stemming er flink in. Een groep die duidelijk zijn sporen verdiend heeft. Goed en professioneel op elkaar ingespeeld. Een harp die tijdens het bespelen ontstemd raakte, zoiets werd prima opgelost. Een groep waar je blij van wordt.

Volgend jaar wordt de Celtic Night op 4 juni georganiseerd. Ogham zal dan zeker weer aanwezig zijn.

Het GUO, Groeten uit Oisterwijk, organiseert eens per maand een folkavond. Gisteravond deed ze dat voor het laatst in ’t Boerderijtje, een ambiance op de grens van Oisterwijk en Haaren. Gezellige huiskamersfeer. Omdat de kaartjes voor de concerten de laatste maanden steeds uitverkocht zijn, en veel mensen teleurgesteld moeten worden, heeft de organisatie besloten om uit te wijken naar een grotere locatie voor de invulling van hun folkavonden: Den Boogaard in Moergestel. Bij een groot aantal vaste bezoekers bestaat echter de angst dat de verhuizing ten koste zal gaan van de knusheid en de ongedwongenheid.

David Munnelly, Helen Flaherty, Philip Masure en Fons van Hamel (David Munnelly and Friends) hebben de concertreeks in ’t Boerderijtje met verve afgesloten. Gevoelige nummers werden afgewisseld met folktraditionals en zelf geschreven nummers. Opzwepende, aanstekelijke muziek. De trekzak van David Munnelly als dragend instrument, bijgestaan door de Dadgad-gitaar en de cister (soort luit) van Philip Masure, de contrabas van Fons van Hamel en de mooie zang van Helen Flaherty, die ook de bodhran bespeelde. Af en toe kroop Munnelly achter de piano.

Het was genieten.

Het was begin zeventiger jaren dat zus J. met een LP thuis kwam van Dory Previn, On my way to where. Dat was nog eens andere muziek dan waar we toen vooral naar luisterden (Beatles, Stones, Elvis, Zappa, top 40). Dory Previn zong folkachtig, jazzy-achtig, vrolijk, serieus, goede teksten, of in ieder geval geen ‘I love you….’-teksten. Ze maakte veel indruk op mij. In mijn studietijd heb ik alle LP’s van haar gekocht, inclusief de LP die mijn zus had gekocht. De dubbel LP ‘Live at the Carnegie’ heb ik niet gekocht, omdat de nummers al op andere LP’s stonden.

Die zes LP’s heb ik nog steeds. Het is alleen lastig om ze af te draaien, omdat de platenspeler inmiddels ‘niet meer is’. Er zijn maar een beperkt aantal CD’s van haar te krijgen, da’s wel jammer, maar er is gelukkig nog genoeg muziek van haar via downloadsites te downloaden. Zo heb ik mijn eigen ‘The best of….’ gecreëerd. Ik voel me hier niet door bezwaard, want door het kopen van de LP’s destijds heb ik al aan de verplichting van de artiestenafdracht voldaan. Het lag niet aan mij dat de CD het roer overgenomen heeft. Hoewel ik toegeef dat het werken met CD’s een stuk makkelijker is.

Op youtube is eveneens niet veel van haar muziek te vinden. Voor wie een idee wil hebben van de soort muziek die ze speelde, is dit nummer aardig representatief…
(klik op foto)

Eind 2005 hebben we ze gezien in Bercy, Parijs. Vorig jaar zagen we ze optreden in Keulen. Daar heb ik al eerder melding van gemaakt. Gisteravond traden ze in Tilburg op, in popcentrum 013. Door Mundial Pruductions naar Tilburg gehaald in het kader van de Mundial Flavour cyclus.

De show in Bercy was af, zat goed in elkaar. Het nadeel waren de stoeltjes waar we op zaten: die helden ietwat naar voren, en je zat al in een arena. Ergens beneden zag je ze optreden. Keulen was het tegenovergestelde: een knusse locatie. We troffen het dat we zelfs vooraan konden zitten. Het optreden vormde echter geen echte eenheid. 013 zit tussen Bercy en Keulen in, als het gaat om het laten luisteren van het publiek. De opzet van de show week niet veel af van die van Keulen. Enkele nummers waren wat verder uitgebouwd. De viool werd als instrument vaker van stal gehaald en dat was een prettige bijkomstigheid. Nou ja, bijkomstigheid…..de viool was vaak de jus bij het nummer. Genieten.

Terwijl de optredens van I Muvrini in Parijs en in Keulen een reden waren om in die plaatsen meteen een paar nachten te slapen, en er een flink uitje van te maken, was het optreden gisteravond hier in Tilburg op loopafstand van ons bed. En ingeklemd tussen twee werkdagen. Dat was wel jammer. Dat gaf toch een andere dimensie aan het geheel.

Maar, het blijft mooie muziek…..

Het is weer zover, het is december en de lijstjes van ‘beste dit’ of ‘beste dat’ komen weer opzetten. Radio 2 is 10 jaar geleden begonnen een top 2000 aller tijden op muziekgebied in het leven te roepen. Luisteraars konden hun top 10 insturen. Aan de hand van al die inzendingen werd een top 2000 samengesteld. Natuurlijk wel gekleurd door het publiek dat naar Radio 2 luistert. Vanaf 1e Kerstdag tot en met Oudjaarsdag worden de nummers ten gehore gebracht. De formule sloeg aan. Er wordt geschaafd: luisteraars krijgen de kans live in de uitzending een anekdote bij hun favoriete plaat te vertellen, de TV krijgt een show met het verhaal achter de plaat, of een item met hoe het nu met de muzikant(en) is, enzovoorts. Dit jaar heeft Radio 2 dus een lustrum. De top 2000 wordt nu samengesteld uit alle stemmen van voorgaande jaren. En dit is de lijst van 2008.

Q-music laat in dezelfde periode de top 1000 aller tijden horen, samengesteld door hun luisteraars. Die zijn in 2005 begonnen. Dit is hun lijst van 2008.

Ook Radio Veronica heeft zijn Top 1000 aller tijden….gaat ook 1e Kerstdag van start.

Over één ding zijn alle luisteraars het eens: Bohemian Rhapsody van Queen hoort tot de absolute top….

Eens per maand opent muziekpodium Paradox haar deuren voor het folkcafé. Folk in de ruimste zin van het woord. Vanmiddag trad Geoff Berner op. Een muzikant uit Canada.

Met zijn accordeon speelt hij voornamelijk klezmerachtige muziek. Gisteravond hadden we al wat nummers van hem gehoord. Hoewel de titels van de songs hetzelfde waren, was de uitvoering vanmiddag heel anders. Als hij zong was de begeleiding van de accordeon minimaal, en dan opeens was er het stoccato bespelen van de accordeon. Je moest goed naar zijn engelse teksten luisteren: maatschappelijk betrokken, maatschappij kritisch, en af en toe heel zwart.

Zijn manier van spelen hield het publiek muisstil. Soms werd er gelachen om een pointe in de tekst of om iets dat hij vertelde. Een aparte muziekbelevenis. Toch sprong er bij mij niet echt een vonk over….

Theaters Tilburg heeft zowel in de filmprogrammering (filmfoyer) als in muziekprogrammering (concertzaal en studiozaal) regelmatig ‘wereldse’ thema’s: ‘wereldfilms’, ‘wereldmuziek’. Dat geeft veel raakvlakken met de WereldWinkel. Daarom krijgt de WereldWinkel vaak enveloppen van Theaters Tilburg, waarin posters van de verschillende evenementen zitten, met het verzoek ze op een voor het grote publiek zichtbare plek op te hangen. Of er worden flyers gestuurd. Soms zit er een attentie bij: een vrijkaartje voor één of andere voorstelling bijvoorbeeld. Afgelopen week zat in de envelop een dropcard. Nog nooit gezien, nog nooit van gehoord.

Het is een plastic kaartje ter grootte van een bankpasje, met op de voorkant de naam of namen van de artiest(en), en op de achterkant een websiteadres en een unieke logincode. Je mag dan gratis muziek van de betreffende artiest(en) downloaden. Soms is dat maar 1 nummer, maar in dit geval waren het van elke artiest 2 nummers. In alle gevallen betekent het dat de artiest een grotere naamsbekendheid krijgt.

Wat wil het geval: World Sessions is begonnen met een nieuw muziekconcept: ze willen een platform zijn voor aanstormend ‘wereld’talent, op een manier waarbij de voorstelling bestaat uit een film, een interview en een live optreden. Er wordt dus iemand neergezet, waarbij naast de muziek ook de achtergrond van de persoon naar voren komt. World Sessions heeft voor de vier artiesten in Nederland en België een tournee van zeven optredens weten te bewerkstelligen. Theaters Tilburg zit ook in die serie.
Neco Novellas had het bal al geopend, eind september/begin oktober. Nu is het de beurt aan Kiran Ahluwalia. 20 november komt ze in Tilburg.

Meer informatie, niet alleen over Kiran, maar over alle vier, vind je op de site van de World Sessions.

Overigens vond ik van de acht nummers die ik nu gehoord heb, Navego van Elizabeth Ayoub er in positieve zin uitspringen.