Het ei zei

Eens per jaar organiseert de familie van partner een dag om samen te zijn. Toen de ouders, cq de grootouders nog leefden, was een dagje Efteling traditie. Na hun overlijden is het dagje Efteling nog wel even volgehouden, maar allengs zocht men naar een alternatieve besteding. Zo werden er wandeltochten in Oisterwijk en Loon op Zand georganiseerd, met na afloop een picknick.

Dit jaar werd het een tochtje over de Piushaven en het Wilhelminakanaal. In twee boten, die langszij aan elkaar gebonden waren. Varen, altijd leuk.

Om buiten de Piushaven zelf te geraken moest de boot een draaibrug voorbij. Die moest handmatig gedraaid worden. Geen licht werk:

Buiten de haven was er wel veel groen, waarlangs je voer, maar spectaculair was het niet. Af en toe werd je ingehaald door roeiers, dan wel kwam je roeiers tegemoet. Het stuk water dat we bevoeren heeft een Europees keurmerk als het gaat om roeibanen. Er worden regelmatig roeiwedstrijden gehouden.
Omdat onze booteenheid meer dan 12 mensen vervoert, en het niet helemaal gerangschikt wordt onder de pleziervaart (ons tochtje ging uit van http://www.tilburgtewater.nl ), moesten we op de boot laten zien dat ze beroepsvaart was. Dan moet je altijd voorrang verleend worden:

Het was een tochtje van ruim twee uur. Sommigen vonden dat te lang, omdat er onderweg te weinig afwisseling qua kijkgenot was, ikzelf vond het heerlijk relaxed.

Op naar één van de familieleden, die zijn tuin beschikbaar heeft gesteld voor het gezellig samenzijn na afloop, en een barbecue. We troffen er heerlijk weer op. En de barbecue was een groot succes:

Kleindochter had vakantie. Ouders moesten werken. Ik ook, maar vrijdags ben ik vrij. Een mooie dag om kleindochter ergens mee naartoe te nemen.

Omdat we nog steeds een cadeau hebben liggen dat we zouden brengen naar vrienden in Rotterdam, leek ons een bezoekje Blijdorp een mooie combi. Eerst Blijdorp, daarna de vrienden. We hadden een krap tijdschema, omdat kleindochter weer om kwart voor 5 ’s middag thuis moest zijn.

Een tegenvaller: de sigarettenaansteker in de auto bleek kapot. De TomTom werkte nu niet. We hebben zo’n TomTom waarvan de batterij niet op te laden is, die het alleen doet, als ze stroom krijgt. Ondanks een verkeerde afslag in de buurt van Rotterdam, kwamen we toch weer goed terecht, werd Blijdorp toch nog makkelijk bereikt.

Ooit in mijn jeugd ben ik een keer in Blijdorp geweest. Kan me er niet veel meer van herinneren. Dus…..open minded. Partner is ook wel een keer in Blijdorp geweest, maar ‘er zal veel veranderd zijn.’

Er is veel verbouwd / vernieuwd in Blijdorp. Een mooi Oceanium complex. Niet alleen veel waterdieren, maar ook informatie over het leven in water.

Er liepen verschillende klassen schoolkinderen rond. Die hadden pret voor tien. Dan helpen dit soort bordjes niet :-))

Ook leuk:

Het buitengebeuren lijkt nog in ontwikkeling. We hebben bijvoorbeeld geen enkele olifant gezien, ook niet ergens binnen. Maar wel een amoerpanter. Ook al liep die buiten achter een glazen wand wat heen en weer, Kleindochter had het er niet op.

Blijdorp bouwt nog volop. Alle hulp is welkom :-))

Het werd tijd om ons cadeau af te geven. Geen TomTom. Enig richtpunt: vlakbij het Centraal Station. En warempel, ik zag een wegwijsbordje waarop Rotterdam Centraal aangegeven stond. Helaas later niet bij een splitsing. Ik sloeg natuurlijk de verkeerde weg in. Ruim een uur rondjes gereden. Uiteindelijk wel de plaats van bestemming bereikt, maar geen telefonisch contact met de vrienden kunnen krijgen. (Voor het parkeren was vooraf contact noodzakelijk.) Omdat we anders met onze planning in de knoei kwamen, zijn we onverrichterzake naar huis gegaan.

We hebben in ieder geval weer een goede indruk gekregen van Blijdorp. Als alle werkzaamheden voorbij zijn, nog maar eens een bezoekje plannen.